ΗΓΕΣΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟΤΗΤΑ

 

 

 

 

Στόχος κάθε σοβαρής επιθετικής κίνησης, είναι να αλλάξεις την
δομή ή και το ζωτικό χώρο του εχθρού. Κάπως έτσι αναγκάζεις
τον εχθρό σου να αντιδράσει με τα δικά σου θέλω και φυσικά
αυτό είναι μια τακτική που δεν βάζεις όλο το στρατό σου να
επιτεθεί, αλλά κάποιες μονότητες! Φυσικά, όσα γράφω είναι
για μένα πεπερασμένες τεχνικές ή έχω μεταβεί στο επίπεδο 3
και όχι στο 1 που αναφέρω, όποτε τυχών αντίπαλοι μην
ξερογλύφεστε! Άλλωστε, γράφω κυρίως για άτομα που
λειτουργούν όπως εγώ, ως μέρη της αγέλης αλλά χωρίς να
ξεχνάνε τους κανόνες της μονότητας ή τις ιδιότητες της ή την
δύναμη του ενός! Οι τεχνικές είναι απλές γιατί κάθε απλό είναι
και πρακτικό. Ως στρατηγική, οι άνθρωποι που λειτουργούν με
τους κανόνες της μονότητας, ακόμα και αν συμμετέχουν σε μια
αγέλη, γνωρίζουν ότι η αντίληψη των γύρω τους, καθορίζεται
κυρίως από τις αντιλήψεις της ομάδας. Στο αν πράττουν λάθος
ή όχι, απαντώ ότι μόνο τα σκουλήκια δεν κάνουν λάθη και για
τον λόγο αυτόν σέρνονται. Γιατί έχω ξεκινήσει να σας τα λέω
όλα αυτά; Μα γιατί σύνηθες είναι να μην βλέπεις αυτό το
όποιο δεν γνωρίζεις - ίσως για τον λόγο αυτό η γνώση είναι
δύναμη. Φυσικά, εκτός αυτού ,δύναμη είναι και το να πράττεις
πράγματα, μόνο οι νεκροί μένουν ακίνητοι στην ζωή. Ο
άνθρωπος που λειτουργεί με την στρατηγική της μονότητας,
γνωρίζει ότι πρέπει να δρα εκεί που οι άλλοι δεν δρουν! Ζω,
σημαίνει παρατηρώ, αναλύω! Έτσι όταν φτάσεις απέναντι σε
έναν εχθρό, θα έχεις τα μάτια να τον παρατηρήσεις και να τον
αναλύσεις με ευκολία. Και φυσικά να θυμάσαι ότι, αυτοί που
θα το βάλουν στα πόδια σε στιγμή κρίσης, είναι πάντα
κατώτεροι και δικοί σου και των περιστάσεων, όποτε μη
χολοσκάς και ασχολείσαι. Να έχεις την υπομονή του
σκαθαριού, θα έλεγα! Άλλωστε, η ιστορία γράφεται από άτομα
μονότητες και δυνατούς, όχι από τους δειλούς και όχι από

συλλογικότητες. Θυμάται κάνεις όλους όσους πολέμησαν
δίπλα σε έναν αρχηγό; Όχι, τον αρχηγό μιας νίκης τον
θυμούνται όλοι φίλοι μου! Εκπαίδευσε λοιπόν τον εαυτό σου
να λειτουργεί ως μονότητα και ακόμα και αν συμμετέχεις σε
ομάδες, δεν θα λειτουργείς με τους κανόνες του όχλου
στερώντας σου τα όπλα που έχεις μάθει ως άτομο!

 

ΥΓ.Στην κορύφη στέκεις πάντα μόνος! 

 

ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ 

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

 

Νεα συνεργασία του Γρηγόρη Τσουκαλά με την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ Περιβάλλοντος & Πολιτισμού ιδρύθηκε το 1972 (μετά από 2 χρόνια προετοιμασίας) από τον Κώστα και την Λυδία Καρρά, κατοίκους του Λονδίνου, ως αντίδραση στις τεράστιες καταστροφές που επέφερε η δικτατορία τόσο στον φυσικό πλούτο όσο και στην αρχιτεκτονική κληρονομιά της χώρας.

Ήταν η εποχή της αντιπαροχής και η μία μετά την άλλη οι ιστορικές πόλεις γκρεμίζονταν για πάντα. Οι όποιες αμφιβολίες για ανάληψη δράσης την εποχή της δικτατορίας παραμερίσθηκαν μετά τη βάρβαρη κατεδάφιση της εντυπωσιακής καθολικής εκκλησίας του Σωτήρος στο Ηράκλειο που έγινε χώρος στάθμευσης με διαταγή του Παττακού.

Η εκκλησία του Σωτήρος στο Ηράκλειο Κρήτης

Μετά την κατεδάφιση

Από το ξεκίνημα οι στόχοι επικεντρώθηκαν στην προστασία της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς και της φύσης και γενικότερα σε κάθε τι που περιβάλλει τον άνθρωπο και επηρεάζει την ζωή του.

Για να διατηρηθεί η οικονομική ανεξαρτησία ζητήθηκε από τους διακεκριμένους επιχειρηματίες της διασποράς Γιώργο Λιβανό, Αντώνη Χανδρή, Γιάννη Κουλουκουντή, αλλά και από τον Γιώργο Ποταμιάνο από την Ελλάδα να υπογράψουν ως συνιδρυτές καταθέτοντας και αυτοί τα πρώτα κεφάλαια για το ξεκίνημα στην Fondation pour la Sauvegarde du Patrimoine Grec, αδελφή οργάνωση της ΕΛΛΕΤ που είχε ιδρύσει ο Κώστας Καρράς στην Ελβετία, ώστε τα χρήματα να είναι προστατευμένα από την Χούντα.

Η πρώτη μεγάλη εκστρατεία που συσπείρωσε πολλούς αντιφρονούντες της δικτατορίας ήταν η αποφυγή βιομηχανικής ζώνης στο Νότιο Σαρωνικό. Η υπογραφή της ακύρωσης ήταν η πρώτη οικονομική πράξη της κυβέρνησης της μεταπολίτευσης με τις υπογραφές του Γιάγκου Πεσμαζόγλου και Ξενοφώντα Ζολώτα, με τις τεράστιες ευεργετικές συνέπειες για όλο το Νότιο Σαρωνικό.

Από τους πρώτους αγώνες της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ήταν και ο μεγάλος αγώνας για τη σωτηρία της Πλάκας. Από τα πρώτα μελήματα ήταν η προστασία των Πρεσπών με την ίδρυση του Επιστημονικού Σταθμού -του μόνου κτίσματος πάνω στην λίμνη της Μικρής Πρέσπας- σε σχέδιο του Μίμη Φατούρου.

Αυτή η πρώτη περίοδος ήταν ιδιαίτερα δημιουργική καθώς η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ πρωτοπορούσε στην προστασία του περιβάλλοντος σε όλους τους τομείς. Τότε ξεκίνησε η πρώτη φροντίδα για το Αιγαίο, με το γραφείο Αρχιτεκτονικών συμβούλων στη Σύρο.

Οι βραβεύσεις, οι πρώτες πρότυπες αναστηλώσεις, όπως του Χορτιάτη στη Θεσσαλονίκη και των Φυρογίων στη Σίφνο, τα πρώτα εκπαιδευτικά προγράμματα όπως το Διαστημόπλοιο Γη κλπ. Ακόμα, δόθηκαν 40 υποτροφίες για αρχιτέκτονες – αναστηλωτές, δημιουργώντας έτσι μια απαραίτητη υποδομή για αποκαταστάσεις μνημείων.

Ίσως το σημαντικότερο, το σχέδιο του περίφημου άρθρου 24 του Συντάγματος δουλεύτηκε ολονύκτια στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ και παραδόθηκε στα χέρια του τότε προέδρου της Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Τσάτσου.

Ο Κώστας Καρράς ίδρυσε, για να στηριχθεί το έργο της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ, άλλες δύο αδελφές οργανώσεις στο εξωτερικό: στην Αγγλία το National Trust for Greece, και στην Αμερική το Society for the Protection of the Greek Heritage (SPGH).

Και στις τρεις υπηρέτησαν προσωπικότητες όπως ο Steven Runciman και οι καθηγητές Robert Browning στη Βρετανία και Bernard Knox στην Αμερική.

Η διεθνής υποστήριξη, πέραν ότι εξασφάλισε και την αγορά του κτηρίου που σήμερα στεγάζει τα γραφεία της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ με την συμβολή της Virginia Nick από το Texas, αποδείχθηκε πολύτιμη σε αγώνες όπως η προστασία της Ύδρας, του Αγίου Όρους, των Δελφών, της Ακρόπολης κλπ.

ΟΜΑΔΕΣ ΔΥΚΤΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟΤΗΤΑ

 

Πολλές φορές είμαι αναγκασμένος να δράσω υπό από την διάταξη μιας ομάδα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δρω ή μάχομαι κάτω από τους κανόνες του κοπαδιού και της αγέλης. Ίσως γιατί πολλές φορές έχω επιβιώσει, ενώ η αγέλη όχι καθώς έχει νικηθεί από τους κανόνες της πραγματικότητας. Και αυτό γιατί πριν κάνω κάτι, πάντα μετρώ το αντίκτυπο, όχι μόνο σε συμβατό επίπεδο αλλά και άλλου! Ο λόγος που δρω έτσι, είναι γιατί όπως υποστηρίζει άλλωστε και η ψυχολογία – οι άνθρωποι σε ομάδες κοιτούν ο καθένας ξεχωριστά να ξεχωρίσουν, αγνοώντας τον κίνδυνο. Φυσικά και ο καθένας πάει σε μια τέτοια κατάσταση να κάνει τον ήρωα αλλά γίνεται ακόμα ένα κοτόπουλο προς σούβλισμα! Οι αληθινοί ήρωες σίγουρα δεν ήταν αδαείς, ίσως έτσι να φαίνονται αλλά διακατέχονταν από πονηρία και μη βιασύνη ή βιάζονταν μόνο κατά την απειλητική μάχη! Μια ομάδα έχει τον συνηθισμένο τρόπο να επιτίθεται με τους ίδιους συμβατικούς τρόπους! Ένας άνθρωπος που λειτουργεί με την μεταφυσική πολεμική, δρα ταυτόχρονα και συμβατά και μη συμβατά, ακόμα και μέσα σε ομάδες. Αυτό τον κάνει να επιβιώνει εκεί που η συνήθης ομάδα δεν επιβιώνει! Φυσικά και τα δίκτυα ανθρώπων αυξάνουν το προσωπικό και ατομικό ταλέντο, αρκεί να μην συλλέγεις από το δίκτυο τα πάντα και να επιλέγεις με ποιους και με ποιον τρόπο θα χρησιμοποιήσεις το δίκτυο αυτό ή και ποιοι θα γίνουν μέρος και θα συνδεθούν με το προσωπικό σου δίκτυο. Να θυμάσαι φιλέ αναγνώστη, τόσο στην ζωή όσο και όταν λειτουργείς μέσα σε ομάδες, ο στρατηγός σου είναι πρώτα το μυαλό σου. Ο νους σου είναι τόσο πομπός εκπομπής όσο και δέκτης καταστάσεων -  επέλεξε τι εκπέμπεις στο δίκτυο της ομάδας δράσης αλλά και το τι θα δεχτείς. Μπορεί αυτό που θα δεχτείς, αν δεν γνωρίζεις να φιλτράρεις, να σε θέσει κυριολεκτικά εκτός μάχης και αυτό να μην στο κάνει ο αντίπαλος εχθρός της ομάδας, αλλά να πέσεις μόνος σου εκ των έσω!

 

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ 

ΔΑΛΙΔΑ –ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΜΕΣΩ ΑΥΤΗΣ ΤΟΝ ΕΧΘΡΙΚΟ ΖΩΤΙΚΟ ΧΩΡΟ!

 Είναι γνωστό στους χώρους δύναμης ή στις ομάδες δύναμης που έχω συνεργαστεί κατά καιρούς, ότι χρησιμοποιώ την μεταφυσική πολεμική ως τακτική δράσης σε πολλά επίπεδα! Επίσης, είναι γνωστό ότι η τακτική μου αποφεύγει την δράση κάτω από τα ίδια μοτίβα ή την ρουτίνα! Και αυτό, διότι όταν επιλέγεις να δράσεις με την τακτική ρουτίνα τότε οι επιλογές σου είναι ήδη γνώστες από προηγούμενες δράσεις σου! Επίσης, είναι γνωστό ότι καλύτεροι δάσκαλοι μου αποτέλεσαν οι ίδιοι μου οι αντίπαλοι, αφού έχω συνήθεια να αναλύω τον αντίπαλο - το πώς δρα ή λειτουργεί εναντίον μου και εντέλει η στρατηγική του αντίπαλου, γίνεται δική μου στρατηγική και δικό μου όπλο, εκμεταλλευόμενος τις ψυχικές στάσεις του αντίπαλου υπέρ μου! Παράλληλα, πάντα μεταφέρω το πεδίο της αντιπαλότητας σε πεδία που για τον αντίπαλο είναι άγνωστα! Και ένας τρόπος να το κάνεις αυτό είναι να περιμένεις τον αντίπαλο να έρθει και όχι να πας εσύ. Είναι άλλωστε γνωστό ακόμα και στην συμβατική πολεμική στρατηγική ότι, ο αμυνόμενος έχει πάντα περισσότερα όπλα από τον επιτιθέμενο. Μια συνήθης τακτική των αντιπάλων μου είναι να δρουν στον ζωτικό μου χώρο, φέρνοντας μαζί τους το θηλυκό στοιχείο, ώστε να λειτουργείσει απέναντι μου ως Δαλιδά. Πως δρα ένας άνθρωπος που δρα με την μεταφυσική πολεμική εκεί; Το είπα και πιο πάνω: παίρνω τα όπλα και τις στρατηγικές του εχθρού και τα κάνω δικά μου όπλα, κύριοι! Μέσα από την ίδια την Δαλιδά χαρτογραφώ τον ίδιο τον αντίπαλο! Αντιστρέφοντας το όλο παιχνίδι, φυσικά όχι επιδεικνύοντας ότι κατανοώ, αλλά φορώντας ίσως και το προσωπείου του καλόβουλου χαζού. Βλέπετε στον πόλεμο, είτε μεταφυσικής πολεμικής είτε συμβατής, αυτοί που κραυγάζουν ή φωνάζουν την εξυπνάδα τους, μάλλον είναι οι πρώτοι που θα πέσουν στο πεδίο της μάχης! Από την Δαλιδά λοιπόν μπορεί να δεις τον ίδιο τον αντίπαλο. Αν δε, η ίδια η Δαλιδά λειτουργεί εν αγνοία της, εκεί το παιχνίδι είναι ακόμα πιο εύκολο, μέσω ερωτήσεων, τακτικών, κ.λ.π μπορείς κυριολεκτικά να ξεβρακώσεις τον αντίπαλο σου! Βλέπετε μια από τις τακτικές των γυναικών, εκ φύσεως, είναι να επιδεικνύουν πράγματα και καταστάσεις! Αλλά ακόμα και αν είναι μια πλήρες εκπαιδευμένη Δαλιδά, πάλι μπορεί να την μετατρέψεις, τουλάχιστον εγώ αυτό κάνω, ως οπτική γέφυρα προς τον αντίπαλο ζωτικό χώρο. Ξέρω ότι δεν κατανοείτε τι λέω. Ας φέρουμε λοιπόν ένα παράδειγμα μεταφυσικής πολεμικής: έχεις απέναντι σου μια Δαλιδά και θέλεις να δεις πως δρα αυτή ή το στρατόπεδο που ανήκει; Γύρνα και κοίτα τα παπούτσια της - από τι είδος παπούτσια φορά κάποιος μπορεί κυριολεκτικά να βγάλεις διαμάντια για το ποιος είναι! Από εκεί μπορεί να δεις το πώς κινείται ή δρα στην συμβατική ζωή του και από το πώς κινείται ένα σώμα στο χώρο βλέπει πως δρα και σε άλλα επίπεδα, όπως η ταχύτητα, τα κανάλια ροής και σε διάφορες άλλες δραστηριότητες! Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι, στον στρατό επιβάλλεται τιμωρία στους φαντάρους που δεν έχουν γυαλισμένα και σωστά δεμένα τα παπούτσια τους! Ένας σωστός μαχητής της μεταφυσικής πολεμικής μπορεί να σκίζει τα πέπλα για το ποιος είναι ο αντίπαλος, χωρίς καν να του πει ο ίδιος μια λέξη! Το ίδιο μπορεί να συμβεί κοιτώντας μια Δαλιδά. Άλλωστε, όπως υποστηρίζουν και οι κανόνες της προπαγάνδας, η ιδία η μόδα αποτελεί τρόπο ή μέσο προπαγάνδας και μόδα είναι και το τι θα επιλέξουμε να φορέσουμε κύριες μου.

 

ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ 

ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΚΑΙ ΠΛΕΓΜΑΤΑ

 

ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΚΑΙ ΠΛΕΓΜΑΤΑ 

 

Υπάρχουν πολύ τρόποι να πολεμήσεις! Άλλωστε, ο κόσμος γύρω μας είναι ένα πολυεπίπεδο πεδίο μάχης. Δεν είναι καθόλου αστείο, ακόμα και αυτό που λέγανε οι σοφοί του μεσαίωνα ότι ακόμα και ο έρωτας είναι ένας είδος πολέμου! Και σε αυτό το πεδίο μάχης κάποιοι έχουμε όπλα, ή τρόπους οπτικής, που η συνήθης ανθρωπότητα δεν έχει. Όχι γιατί είναι ανίκανη, όχι γιατί δεν έχει τις προδιαγραφές αλλά γιατί έχει γίνει ένας κοσμικός τεμπέλης  και περιμένει τα πάντα από τους θεούς της! Διότι αν δεν δεχτεί το σοκ, δεν ξεφεύγει από τα βαλτωμένα νερά! Ο γραφών όμως πάντα λειτουργούσε και έκανε αυτό που θεωρούσαν οι εχθροί του ότι δεν θα κάνει! Και φυσικά δεν κάνω τίποτα τυχαία στην ζωή μου, ακριβώς γιατί θεωρώ ότι ο εχθρός πρέπει πάντα να εστιάζει άλλου! Κάποτε μάλιστα μια συνεργάτιδα μου μου είπε για έναν εχθρό μου, “θεωρεί ότι είσαι λίγος”. Γέλασα και απάντησα “ωραία, ο εχθρός πρέπει να καταλάβει το στιλέτο όταν ήδη τον έχει πληγώσει”. Πολλές φόρες έχω, από απλά πράγματα και κινήσεις, κυριολεκτικά ξεβρακώσει αντιπάλους, για παράδειγμα, αρκεί να δεις με ορισμένο τρόπο τις φωτογραφίες του για να κατανοήσεις ποιος είναι. Ακόμα και το τι θέλει να βγάλει προς τα έξω. Απλά από μια φωτογραφία σας κύριοι……!  Κατεβαίνουν τα πέπλα στα μάτια πολεμιστών του είδους μου! Κοιτώντας απλώς το περιβάλλον του, μπορείς να κρίνεις τον αντίπαλο, από τις αδυναμίες του ως τα όπλα του. Μην ξεχνάτε ότι, είτε το θέλουμε είτε όχι, το περιβάλλον μας επισκιάζει! Αυτός είναι και ο λόγος που ακόμα και η κοντινοί μου συνεργάτες γνωρίζουν μόνο κρίκους πραγμάτων που έκανα εδώ και χρόνια, όχι ολόκληρη την αλυσίδα! Αν κάποιος λειτουργεί στον βαλτό του ή θα τον προσπεράσω ή θα τον απομακρύνω ή θα τον έχω σε απόσταση, δεν έχω καμία διάθεση να πιαστώ στο πλέγμα της βαλτώδης πραγματικότητας που δημιουργεί γύρω του και να γίνω μέρος της! Ωστόσο, πολλές φορές έχω αφήσει βαλτώδεις συνεργάτες μου να προσεγγιστούν από υποψήφιους κατασκόπους - εχθρούς και να τους πάρουν με το μέρος τους. Αλήθεια κύριοι, νομίζετε πως νικήσατε; Κάθε άλλο, ο πρώην συνεργάτης που θεωρήσατε ότι κερδίσατε μπήκε στο πλέγμα της πραγματικότητα σας, με όλο το βαλτώδες δίκτυο του και σας έμπλεξε στην θάλασσα του βούρκου του. Φυσικά, πολύ αργότερα οι εχθροί κατανοούν ότι ο ένας προδότης εξουδετέρωνε τον άλλον και όλοι μαζί κολυμπούν στα λασπόνερα! Βλέπετε, ξέρω να παίζω με τους κανόνες της πραγματικότητας με τέτοιες κινήσεις που ακόμα και κάμερα στην πλάτη να μου είχατε, πάλι χαμένοι θα ήσασταν. Αυτές είναι κινήσεις μεταφυσικής πολεμικής πάνω στο πλέγμα της πραγματικότητας, που το συμβατά μάτια δεν θα κατανοήσουν ποτέ σε έμενα! Αφήνοντας τον εχθρό σου να πάρει το λάθος πιόνι για δικό του στην δική του πλευρά, λειτουργεί σαν ιός και φυσικά το ίδιο το πιόνι δεν χρειάζεται να γνωρίζει, δεν χρειάζεται καν να σου δώσει στοιχεία για τον αντίπαλο. Όσο για τον δικό σου πιόνι που άλλαξε παράταξη, χάχα, όσοι με γνωρίζουν από τα 19 μου χρόνια και στην στρατεύσιμη θητεία μου, γνωρίζουν πλέον την από χρόνια ατάκα μου, “μόνος μου γεννιέμαι και μόνος μου πεθαίνω”. Αυτό σημαίνει πολλά, όπως ότι ακόμα και ανάμεσα στους στενούς μου κύκλους και συνεργάτες, το πώς σκέφτομαι, το πώς δρω, το τι κάνω ουσιαστικά μπορεί να το κατανοήσω μόνο εγώ! Άλλωστε, ακόμα και δίπλα μου να ήταν κάποιος 24 ώρες το 24ωρο, αυτό που θα έβλεπε θα ήταν την κλοπή ή την αλλαγή στρατοπέδου ενός συνεργάτη και όχι το πώς λειτούργησα εγώ στο πλέγμα της πραγματικότητας. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΚΥΡΙΟΙ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΠΟΛΕΜΙΚΗ! Όσο για τους αντίπαλους που θεώρησαν ότι κατάφεραν κάτι, παίρνοντας ένα πιόνι, μπορούν να δουν το πώς κατέρρευσε η πραγματικότητα τους μετέπειτα και έχουν τα επιμελέστατα περαστικά μου!

 

ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ 

 

ΠΕΡΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΗΣΗ!

 

Ελεύθερη θέληση είναι η ικανότητα ενός ατόμου να προβαίνει σε επιλογές, χωρίς να περιορίζεται από ορισμένους παράγοντες. Θα δεχθούμε λοιπον, ως «ελευθερία της βούλησης» «την ικανότητα του συνειδητού ατόμου να λαμβάνει αποφάσεις ή να πράττει ανεξάρτητα, χωρίς περιορισμούς ή παρεμβάσεις! Ωστόσο στον κόσμο λειτουργούμε ως δέκτες πολλών καταστάσεων που επισκιάζουν την βούληση. Η βούληση, η λήψη αποφάσεων που λαμβάνει ένα άτομο, προφανώς εξαρτάται  από τη δομή και λειτουργία του νευρικού συστήματος και του οργανισμού, κοινώς το νευρικό σου σύστημα ορίζει και την βούληση σου- παίξε με αυτό λοιπόν για περισσότερη ελευθερία, τις βιολογικές του ανάγκες, πχ ουσίες τροφών προκαλούν συγκεκριμένες ψυχολογικές διαδικασίες, οπότε και εδώ μπορείς να έχεις ένα ανάλογο όπλο,  το ένστικτο της επιβίωσης αλλά και της αναπαραγωγής που λειτουργεί πολλές φόρες ως δεσμευτικός παράγοντας. Το περιβάλλον, φυσικό και κοινωνικό, όπως η διάταξη των ανθρώπων που επιλέγουμε διπλά μας,  μας καθορίζει και μας επηρεάζει με πολλούς τρόπους - επέλεξε ποιος θα έχεις ορίσει να είναι στην διάταξη του περιβάλλοντος σου:  αν κάνεις παρέα με κατώτερους σου, θα σκέφτεσαι σαν κατώτερος! Τα εκμαθημένα μοτίβα σκέψης και συμπεριφοράς, οι εμπειρίες, οι γνώσεις σου, οι πληροφορίες που διαθέτεις, επίσης επηρεάζουν της επιλογές σου. Τέλος, ρόλο παίζουν και το τυχαίο και η συγκυρία. Για τη δομή και λειτουργία του οργανισμού, σημαντικό ρόλο έχουν η κληρονομικότητα και οι περιβαλλοντικές επιρροές, ιδιαίτερα κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής. Το άτομο δεν έχει κανένα ενεργό ρόλο  στην κληρονομικότητα του . Ένα άτομο που κληρονομεί γονίδια «καλά» και μεγαλώνει αναπτύσσοντας υψηλή νοημοσύνη, σε σχέση με το αντίθετο, έχει περισσότερες επιλογές σύμφωνα με την επιστήμη! Φυσικά, οι φιλόσοφοι ξιφομαχούν επί του ζητήματος επί χιλιετίες, αλλά συμφωνούν στο ότι η ελεύθερη βούληση είναι πολύ κοντά ως έννοια σε αυτήν της υπευθυνότητας των πράξεων και πάντως, εφόσον υπάρχει, διαθέτει πολλές πλευρές. Ελευθερία της βούλησης σε κατάσταση απραξίας μάλλον δεν σημαίνει τίποτε απολύτως! 

 

ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ 

Το τραγούδι αφιερωμένο σε όσους πολέμαν για περισσότερη σαν εμένα ( τραγούδι εδω ) 

Η ΙΕΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ.

 

 

 Η ιστορία του θεάτρου ξεκίνησε στην Αρχαία Ελλάδα με τη γέννηση της τραγωδίας και της κωμωδίας από τον διθύραμβο, θεσμοθετήθηκε ως ιερό τελετουργικό και γνώρισε εξέλιξη. Αν και, θέατρο θα μπορούσαν να θεωρηθούν ακόμα και προϊστορικά δρώμενα. Στα πρώτα χρόνια του Homo sapiens, η ομαδική ζωή ως δομή εξελίσσεται σε κάτι πιο σύνθετο από τη διάκριση ανάλογα με τη γενετήσια ορμή και μυϊκή δύναμη (πχ κυρίαρχο αρσενικό κυρίαρχο θηλυκό κλπ.) και θα ορίσει θέσεις-ρόλους εξελίσσοντας τις αγέλες σε πρώτες κοινωνίες. Εκεί προκειμένου να ερμηνευτούν φυσικά φαινόμενα όπως λχ ο καιρός και τα πρώτα ερωτήματα που αφορούν τη ζωή και το θάνατο, στα οποία δεν μπορούσε να διακρίνει αιτίες και σχέσεις, ο άνθρωπος προσέφυγε στη μυθοπλασία. Οι πρώτες εκδηλώσεις λατρείας αφορούν την ανάγκη του ανθρώπου να επηρεάσει τη ροή των γεγονότων (πχ, να φέρει βροχή ή να έχει καλή σοδειά) με μια ποικιλία από δρώμενα με κοινό χαρακτηριστικό μιμητικές κινήσεις ομαδικά ή ατομικά κι εκκλήσεις προς τις θεοποιημένες δυνάμεις και τα φαινόμενα. Έτσι μπορούμε να διακρίνουμε μια καλλιτεχνική έκφραση σε εμβρυακό στάδιο με λογικά κι αισθητικά στοιχεία κι έναν λόγο που δεν είναι ακόμα οργανωμένος. Το θέατρο όπως το γνωρίζουμε σήμερα ,δημιουργήθηκε για πρώτη φορά στην Αρχαία Αθήνα, σαν μια εξέλιξη του διθυράμβου. Ο Διθύραμβος ήταν αυτοσχέδιο χορικό, λατρευτικό και θρησκευτικό άσμα, προς την λατρεία του θεού Διονύσου. Ψαλλόταν από ομάδα πενήντα ανδρών ή γυναικών, μεταμφιεσμένων ίσως σε τράγους με την συνοδεία αυλού, χορεύοντας γύρω από τον βωμό του. Το αρχαίο ελληνικό Θέατρο λοιπόν, βρίσκεται κάτω από την άμεση προστασία του Θεού. Ο ίδιος ο χώρος του Θεάτρου, είναι ένας ναός του Διονύσου. Στη μέση της πλατείας πάντα υπάρχει ο βωμός, η «τράπεζα», για να θυμίζει διαρκώς τον λόγο όπου συμβαίνον τα δρώμενα. Ας μην ξεχνάμε και την ύπαρξη των δραματικών αγώνων. Οι δραματικοί αγώνες συνδέονται με την αρχαία Αθήνα και ιδιαίτερα με το θέατρο του Διονύσου. Η διεξαγωγή των αγώνων αυτών, στον ιερό χώρο του Διονύσου, άρχισε να γίνεται μετά την οικοδόμηση του ναού προς τιμή του θεού. Ηθοποιοί παρουσίαζαν έργα κατά τη διάρκεια θρησκευτικών γιορτών, όπως τα Μεγάλα Διονύσια και τα Λήναια, με σκοπό την ανάδειξη και την προβολή της δραματικής ποίησης και του θεάτρου Διαμορφώθηκε, λοιπόν, η νότια πλευρά της Ακρόπολης, έτσι ώστε να συμπεριλάβει τον χώρο για τον κυκλικό λατρευτικό χορό, από τον οποίο προήλθε η ορχήστρα του θεάτρου, και τα εδώλια των θεατών. Επίσης, ο πρώτος των χορευτών, ο εξάρχων ,απέδιδε και κάποια αφήγηση σχετικά με την ζωή του θεού. Η εξέλιξή του χορού, οδήγησε στη γένεση της τραγωδίας, σύμφωνα με το θεωρητικό μοντέλο της δημιουργίας του δράματος του Αριστοτέλη. Η πρώτη μορφή του θεάτρου, σε όλη τη διάρκεια της ελληνικής αρχαιότητας, ήταν η τραγωδία. Ο Αριστοτέλης θεωρούσε την τραγωδία σαν το ύψιστο είδος καλλιτεχνίας. Πρόκειται για την μεταφορά στην σκηνή μιας ανθρώπινης πράξεως. Αντίθετα ο δάσκαλός του, Πλάτωνας, υποστήριζε ότι πρόκειται για μίμηση των συναισθημάτων που προέρχονται από την απομίμηση μιας πράξεως, δηλαδή η τραγωδία για τον Πλάτωνα, ήταν «μίμηση της μίμησης», θυμήσου φιλέ αναγνώστη τώρα τις μιμητικές διαδικασίες που πράττονται σε απόκρυφες τεχνικές. Κατά την αριστοτελική άποψη, οι απόψεις που προσεγγίζουν το ζήτημα από εθνολογική σκοπιά, εκκινώντας από τους πρωτόγονους χορούς και τις μιμικές τελετές βλάστησης, δίνουν το προβάδισμα στα στοιχεία της μεταμόρφωσης και της θεοληψίας, κοινώς λάμβαναν εντός το Θείο στοιχείο, μέσω της θεατρικής πράξεως. Ο δραματοποιός ποιητής Αισχύλος, ήταν μύστης και ιεροφάντης των Ελευσίνιων Μυστηρίων και κατηγορήθηκε για αποκάλυψη άρρητων μυστικών μέσω των έργων του. Κατά τον Ηρόδοτο, ο τραγικός ποιητής Φρύνιχος, τιμωρήθηκε με πρόστιμο και απαγόρευση του έργου του Μιλήτου Άλωσις, γιατί υπενθύμισε στους Αθηναίους «οικεία κακά», δραματοποιώντας την υποδούλωση της φυλετικά συγγενικής Μιλήτου. Ίσως με αυτό που είπα, κατανοείτε τι θεώρησαν ασέβεια! Οι τραγωδίες αρχικά, παρουσιάζονταν από την 10η μέχρι και τη 15η ημέρα του Ελαφηβολιών (Μάρτιος/Απρίλιος) και μετά τους κλασικούς χρόνους έως και την 7η μεσούντος, δηλαδή δύο ημέρες ακόμα. Είναι επίσης γνωστό ότι από το 486 π.Χ. κατά τη διάρκεια των εορτών παρουσιάζονταν κωμωδίες. Ο διαγωνισμός τραγικών ηθοποιών τοποθετείται χρονικά στα 449 ενώ των κωμικών πολύ αργότερα (329-312).Στο Αρχαίο ελληνικό θέατρο, πρωταγωνιστούσαν μονάχα άντρες και ακόμη και σε γυναικείους ρόλους ντύνονταν οι ίδιοι γυναίκες. Σε όλη την ιστορία, από το ρεαλισμό της Αναγέννησης μέχρι τα μοντέρνα ρεύματα του 20ου αιώνα, το θέατρο διατηρεί πάντα την ικανότητά του να προσφέρει κάθαρση, νοητική και ψυχική. Η κάθαρσις, που αφορά το θεατή, επιδιώκεται από την «τοιούτων παθημάτων» δηλαδή παρόμοιων δικών του παθημάτων. Θα έλεγα ότι, ακόμα και ασυνείδητα, όποιος ασχολείται με το θέατρο, επιβάλει το εγώ του σε ένα είδος μύησης! Άλλωστε, και η ίδια η λέξη ετυμολογικά προέρχεται από το ρήμα θεώμαι, που σημαίνει βλέπω, παρατηρώ. Στην Ανατολή, κυρίως στην Ινδία και στις χώρες που επικράτησε ο Ινδουισμός, το Θέατρο αναπτύχθηκε αποκλειστικά σαν Τέχνη του Ιερού, όπως βλέπουμε και στο τεράστιο σε όγκο έπος της Ραμαγιάνα, που αφηγείται τις περιπέτειες του ημίθεου Ράμα. Το Θέατρο, εγκαινιάζει έναν καινούριο τύπο θεάματος μέσα στο σύστημα των δημόσιων γιορτών της πόλης και ως ιδιαίτερη μορφή έκφρασης, φανερώνει άγνωστες ως τότε πλευρές της ανθρώπινης εμπειρίας, σημαδεύει έναν σταθμό στη διαμόρφωση του εσωτερικού ανθρώπου. Το θέατρο ξεφεύγει από την πραγματικότητα. Ο ηθοποιός ουσιαστικά, νοητά εγκαταλείπει την προσωπικότητά του και μεταβαίνει και βιώνει, έστω και νοητά, μια άλλη πραγματικότητα και προσωπικότητα, Κάθε λέξη στο κείμενο, στο διάλογο ή στο μονόλογο, στοχεύει στην πρόκληση δράσης και παραγωγής συναισθήματος. Οι λέξεις, τα γεγονότα του κειμένου, ασφυκτιούν. Ζητούμενο είναι να αποκτήσουν φωνή και σκηνική υπόσταση περνώντας το ήθος στους χαρακτήρες των δρώντων. Το Θέατρο ξεπηδά από την ικανότητα του Νου να στήνει ένα παιχνίδι με τη πραγματικότητα, να σκέφτεται το πώς θα μπορούσαν να είναι τα πράγματα, να φαντάζεται, να δοκιμάζει, να φτάνει μέχρι να στήσει τον κόσμο με ένα τρόπο διαφορετικό. Η δυνατότητα του Νου να ανασυνθέσει τη πραγματικότητα για να την κρίνει και για να μάθει κάτι απ’ αυτήν, είναι η χαρακτηριστική διαφορά ανάμεσα στον άνθρωπο και το ζώο. Βιωματική μύηση στις αξίες του αρχαίου ελληνικού θεάτρου, μπορούμε να χαρακτηρίσουμε τη διαδικασία που στοχεύει να οδηγήσει τον εκπαιδευόμενο μέσα από προσωπικές εμπειρίες στην εμβάθυνση. Ηθοποιοί, Θεατές, Χώρος, ενώνονται και συλλειτουργούν (θυμήσου φιλέ αναγνώστη, όταν σμίγουν άνθρωποι που επικοινωνούν αληθινά, μπορούν να δημιουργήσουν έναν ολόκληρο κόσμο και ακριβώς αυτό ακριβώς κάνει ένας θίασος). Αυτό το σημείο της διαφοράς ανάμεσα σε άνθρωπο και ζώο, είναι το σημείο απ’ όπου ξεπηδά η έννοια του Ιερού. Εν τέλει, συχνά ο ενσυνείδητος στόχος είναι η απελευθέρωση, η προσπάθεια να ξεπεραστούν οι τυποποιημένοι τρόποι με τους οποίους κανείς σχετίζεται με τους άλλους και να έρθει σε επαφή με τα βασικά στοιχεία του σώματός του, του συναισθήματος, των σκέψεων που μπορούν αβίαστα να αναδυθούν. Η παράδοση των διδαγμάτων σε κάθε μυητικό βαθμό,γίνεται μέσω ενός θεατρικού δρώμενου που αποκαλείται «μύηση» - να γιατί ο ηθοποιός είναι ένας σύγχρονός μικρός μύστης!

ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ