ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΒΕΡΓΙΝΑ

 

Η Βεργίνα είναι πολύ κοντά στις Αιγές, την τοποθεσία της αρχαίας πρωτεύουσας της Μακεδονίας και με τις ανασκαφές του αρχαιολόγου Μανόλη Ανδρόνικου (1976-1980) ήρθαν στο φως πολύ σημαντικά ευρήματα. Τα πιο σημαντικά μνημεία είναι το Παλάτι, διακοσμημένο με μωσαϊκά και τοιχογραφίες, μερικά εκ των οποίων χρονολογούνται από τον 11ο αιώνα π.Χ. και ο χώρος ταφής. Ένας από τους βασιλικούς τάφους στην Μεγάλη Τύμβο, αναγνωρίστηκε ως ο τάφος του Φιλίππου του Β’ ο οποίος κατέκτησε όλες τις ελληνικές πόλεις-κράτη. Τα αρχαιολογικά ευρήματα μαρτυρούν εγκατάσταση στην περιοχή της Βεργίνας ήδη από την 3η χιλιετία π.Χ. Ο εύφορος κάμπος, τα πολλά νερά και η φυσική οχύρωση αποτέλεσαν ιδανικές συνθήκες για τη δημιουργία μιας εύρωστης πόλης. Το όνομα «Αιγές» απηχεί τον πλούτο της περιοχής, μιας και σημαίνει «τόπος με πολλά κοπάδια». Το  καλοκαίρι του 336 π.Χ. ο Φίλιππος Β΄, εκλεγμένος ηγεμόνας και αρχιστράτηγος όλων των Ελλήνων, αποφάσισε να γιορτάσει στις Αιγές την παντοδυναμία του με μια πρωτοφανή σε λαμπρότητα γιορτή. Καθώς, ακολουθώντας την ιερή πομπή, έμπαινε στο θέατρο, συνάντησε το μαχαίρι του δολοφόνου και έπεσε νεκρός μπροστά στα μάτια των συγκεντρωμένων. Οι βασιλικοί τάφοι της Βεργίνας (αρχαίες Αίγες) ταξιδεύουν κάθε επισκέπτη στο κέντρο του ξακουστού Βασιλείου της Μακεδονίας, το οποίο κυριάρχησε στην Ελλάδα και όχι μόνο, τον 4ο αιώνα π.Χ. Ο τάφος της Περσεφόνης. Μνημειακός κιβωτιόσχημος τάφος, από τους μεγαλύτερους του είδους του που έχουν βρεθεί. Χρονολογείται γύρω στο 350 π.Χ. και αποδίδεται με μεγάλη πιθανότητα στη Νικησίπολη, μία από τις συζύγους του Φιλίππου Β΄ και μητέρα της Θεσσαλονίκης. Η συμβατική ονομασία του μνημείου οφείλεται στην τοιχογραφία που περιέτρεχε τα τοιχώματα και αναπαριστά την αρπαγή της Περσεφόνης από τον Πλούτωνα

ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ

ΝΑΟΣ ΑΓΡΟΤΕΡΑΣ ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ

 

Ο Ναός της Αγροτέρας Αρτέμιδος είναι ένα από τα επιφανέστερα μνημεία της
αρχαίας Αθήνας. Τα θεμέλια του ναού βρίσκονται στην σημερινή συνοικία του
Μετς. Το όνομα «Αγροτέρα», θα πρέπει να εξηγήσουμε ότι είναι ένα πρόσφορο
προσωνύμιο της θεάς της φύσεως, της προστάτιδας των κοριτσιών, της θεάς που
δεν τέθηκε ποτέ υπό ανδρός (δεν υπό-ανδρεύτηκε, παντρεύτηκε), της δίδυμης του
φωτεινού και ορθολογικού θεού Απόλλωνα, μίας θεότητας που λατρεύτηκε με
θέρμη στην Αττική και δηλώνει την κυνηγετική της ιδιότητα ή τη διαμονή της στους
αγρούς και τα δάση.Ο ναός της Αγροτέρας Αρτέμιδος είναι ο δίδυμος ναός του
Ναού της Αθηνάς (Άπτερου) Νίκης στην Ακρόπολη, ο μοναδικός γνήσιος αρχαίος
ιωνικός ναός που μετρήθηκε από Άγγλους αρχιτέκτονες και έγινε πρότυπο για το
ρεύμα του νεοκλασικισμού ανά τον κόσμο και για κτήρια ιωνικού ρυθμού. Κατά τον
Παυσανία, στην περιοχή Άγρα ή Άγρες, κοντά στον Ιλισό, υπήρχε ναός της
Αγροτέρας Αρτέμιδος, καθώς και άγαλμα που παρίστανε τη θεά με τόξο.Ο χώρος
αυτός, δεν είναι άλλος από τον χώρο που περιγράφει ο θείος Πλάτων στον διάλογο
του Φαίδρο. Σε αυτόν το λόφο ο παππούς Σωκράτης έγραψε τον μεγαλύτερο
ποιητικό λόγο της ανθρωπότητας για τον έρωτα. Ο ναός μετατράπηκε αργότερα σε
χριστιανικό ναό με νεκροταφείο και διευρύνθηκε κατά τον 17ο αιώνα με τρούλο,
ενώ ονομάστηκε «Παναγιά στην Πέτρα». Γκρεμίστηκε –μαζί με αρκετά άλλα
μνημεία- κατά διαταγή του βοεβόδα (Τούρκου κυβερνήτη). Το μνημείο αυτό
παραμένει σφραγισμένο πίσω από λαμαρίνες, εγκαταλελειμμένο και σχεδόν
ξεχασμένο, παρότι βρίσκεται σε ένα από τα πιο πολυσύχναστα σημεία της πόλης.
Για δεκαετίες, η συζήτηση για την αναστήλωση και την ανάδειξή του έχει
«σκοντάψει» σε ιδιοκτησιακές εκκρεμότητες, τεχνικές δυσκολίες και έλλειψη
πολιτικής βούλησης.Στο οικόπεδο της Αγροτέρας Αρτέμιδος, ανακαλύφθηκε τμήμα
επιγραφής πάνω σε λίθινο αντικείμενο που ταυτίζει τα αρχαία κατάλοιπα που
εντοπίστηκαν, με το ναό του Μειλιχείου Διός ο οποίος είχε αναφερθεί από τον
περιηγητή του 2ου μ.Χ. αιώνα.Ο ναός χρονολογείται κοντά στο 460 π.Χ. και η
επιγραφή,που αντιστοιχεί σε αναθέτη,αναφέρει ''Διί Μει(λιχίωι) επιβεβαιώνοντας
αρχαίες φιλολογικές πηγές,του Θουκυδίδη και του Αριστοφάνη που αναφέρονται
σε λατρεία του Διός Μειλιχίου. Η “λατρεία της Αγροτέρας” αναφέρεται στη λατρεία
της θεάς Άρτεμις στην Αθήνα, ως Αγροτέρα, δηλαδή προστάτιδα του κυνηγιού και
των αγροτών, που εξυπηρετούσε τον αγροτικό πληθυσμό εκτός των τειχών της
πόλης. Ο σημαντικότερος χώρος λατρείας της στην Αθήνα ήταν ο Ναός της
Αγροτέρας. Η Άρτεμις ήταν θεά αμείλικτη που ποτέ σχεδόν δε συγχωρούσε.
Οποιαδήποτε παρατυπία σε βάρος της, οποιαδήποτε παρέκκλιση από τα πιστεύω
της και τις αρχές της, άξιζε την τιμωρία της. Η αδυσώπητη οργή της ήταν έτοιμη να
ξεσπάσει ανά πάσα στιγμή απέναντι στον παραβάτη.

 ΥΓ Σχετικές έρευνες στην περιοχή κατά το παρελθόν έδω.

ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ 

ΑΔΡΕΙΑΝΕΙΟ ΥΔΡΑΓΩΓΕΙΟ ΝΕΑ ΙΩΝΙΑ

 

Το Αδριάνειο Υδραγωγείο στην Αθήνα κατασκευάστηκε από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Αδριανό, και αποπερατώθηκε από τον διάδοχό του, Πίο Αντωνίνο τον 2ο αιώνα μ.χ. με στόχο την ύδρευση της πόλης των Αθηνών από τα βρόχινα νερά της Πεντέλης και της Πάρνηθας. Ύδρευσε την Αθήνα για περισσότερα από 1800 χρόνια, αλλά ακόμη και σήμερα ένα τμήμα του εξακολουθεί να λειτουργεί. Κάποιοι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι αυτό είχε ξεκινήσει να κατασκευάζεται ήδη από το 117 μ.Χ. και ότι αποπερατώθηκε το 161 μ.Χ., άλλοι κάνουν λόγο για το διάστημα μεταξύ 125 και 140 μ.Χ., και άλλοι προσδιορίζουν το χρόνο κατασκευής του μεταξύ 134 και 140 μ.Χ. μετέφερε το νερό με την βαρύτητα έως και τους πρόποδες του Λυκαβηττού όπου αποθηκευόταν σε λιθόκτιστη δεξαμενή χωρητικότητας 500 περίπου κυβικών μέτρων.^[3] Το υδραγωγείο συνέχισε να λειτουργεί μέχρι και στα χρόνια της τουρκοκρατίας, οπότε και καταστράφηκε από τον Χατζή-Aλή Χασεκή.

 

ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ 

ΙΕΡΟ ΠΑΛΛΗΝΙΔΟΣ ΑΘΗΝΑΣ

 

Κάποιες φορές, περιπλανιέσαι στα δρομάκια της πόλης και αναζητάς κάτι που θα οδηγήσει τις σκέψεις σου, πέρα από το ψυχρό παρόν. Ίσως ένα κομμάτι εκείνου του ξεχασμένου θησαυρού από το μακρινό παρελθόν, ή ένα μέρος που οι πρωταγωνιστές του λάτρεψαν την γνώση στο πρόσωπο της Θεάς Αθηνάς. Τέτοιοι τόποι, υπάρχουν κάπου ανάμεσα στα τσιμεντένια κλουβιά όπου ο άνθρωπος του σήμερα, αποφάσισε να φυλακίσει τον ίδιο του τον εαυτό. Ίσως στέκουν ώστε να μας θυμίζουν ότι κάποιοι στο μακρινό παρελθόν, τόλμησαν να λατρέψουν την γνώση, σε αντίθεση με τον σημερινό άνθρωπο που έχει δαιμονολογήσει την γνώση και της έχει φορέσει τον μανδύα του αγνώμων.

Ίσως γι' αυτό, έχει περάσει στα χέρια των διάφορων θηριοδαμαστών του όχλου και το σύνολο απέχει από αυτήν. Αυτό ίσως θα πρέπει να το βάλουν καλά στο μυαλό τους, όλοι εκείνοι οι πολέμιοι της εξουσίας , που έστω και άθελα τους παίζουν το παιχνίδι της . Κάπως έτσι, τμήματα καθώς και μέρη της ιστορίας, ανακαλύφθηκαν από την αρχαιολογική σκαπάνη, αλλά παρέμειναν στο αφανές κομμάτι της πραγματικότητας, παρά την σπουδαιότητα τους.

Βλέπετε, ο κανόνας της νέας πραγματικότητας, επιβάλλει να μην γνωρίζεις και να μην συμμετέχεις σε χώρους και καταστάσεις που μπορούν να σε διδάξουν το ποιος είσαι και από πού έρχεσαι.

Όμως τόσο εγώ όσο και οι άνθρωποι που ταξιδεύουν μαζί μου σε τούτη την μυστηριώδη γαλέρα και αποτελούν ένα αξιόμαχο πλήρωμα που θα ζήλευε κάθε πειρατής που γυρεύει τους θησαυρούς της γνώσης, έχουμε μάθει να μην δίνουμε δεκάρα σε βελάσματα, γρυλίσματα, τυμπανοκρουσίες και υποδείξεις, από μέντορες. Όμως, ακολουθούμε πάντα τα δικά μας καπρίτσια, τα δικά μας όνειρα και τις προσωπικές μας ιδέες.

ΤΟ ΙΕΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Το Ιερό της Παλληνίδος Αθηνάς, ανακαλύφθηκε το έτος 1994 από την εφορία προϊστορικών αρχαιοτήτων. Χρονολογείται τον 5^ο αιώνα π. Χ και οι διαστάσεις του είναι, 16,35 μχ-32,25. Είχε δεκαέξι αράβδωτους κίονες, ενώ κατά την διάρκεια των ανασκαφών η έρευνα έφερε στο φως αρκετά ειδώλια, καθώς και τμήμα από τον λιθόστρωτο δρόμο που οδηγούσε προς τον Ναό. Από τις μελέτες των αρχαιολόγων στα λείψανα του Ναού, βγήκε το συμπέρασμα ότι ο ίδιος αρχιτέκτονας που σχεδίασε τον Ναό του Ηφαίστου στο Θησείο, έφτιαξε και τον Ναό της Παλληνίδος Αθηνάς. Αναφορές στον χώρο του Ιερού, έχουμε από τον Ηρόδοτο και τον Αριστοτέλη, αλλά και από τους Ευριπίδη και Αριστοφάνη.

Η ευρύτερη περιοχή, αποτέλεσε πατρίδα του φιλοσόφου Επίκουρου, ενώ ο Ναός συνδέεται άμεσα με την ΕΠΙ ΠΑΛΛΗΝΙΔΙ μάχη, το 541 π. Χ και τον Πεισίστρατο όπου εκεί πήρε ευνοϊκό χρησμό για την εύνοια της Θεάς Αθηνάς, υπέρ αυτού και κατά των αντιπάλων του, από τον μάντη Αμφίλυτο. Κοντά στον χώρο του Ιερού, ο μύθος θέλει τον Ιόλαο να έθαψε τον μυθικό Βασιλιά Ευρυσθένη, που αποτελούσε εγγονό του Περσέα και αντίπαλο του Ηρακλή. Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε, πως υπάρχουν αναφορές για διαφορετική θέση του Ιερού, αλλά αυτές προέκυψαν πολύ πριν την ανακάλυψη του στο σημερινό σημείο. Επίσης, τμήματα του Ναού, έγιναν οικοδομικό υλικό για Βυζαντινό Ναό που βρίσκεται λίγα μέτρα πιο κάτω, ενώ σε κοντινή απόσταση ανασκάφτηκαν λείψανα από δημόσια κτίρια, που εξυπηρετούσαν την λειτουργία του Ναού και των επισκεπτών του. Το ίδιο το Ιερό, έπαψε να υφίστανται κατά τους Ρωμαϊκούς χρόνους, όπου και διαλύθηκε.

ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΚΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ

Ένα από τα πράγματα που μας έκανε πραγματικά εντύπωση, είναι η παντελής αδιαφορία και η αμέλεια ενός τόσου σημαντικού αρχαιολογικού χώρου, από τους διάφορους υπεύθυνους που έχουν παρατήσει τον συγκεκριμένο χώρο αφύλαχτο, αλλά και σε σημείο που να έχει περικυκλωθεί από άγρια χόρτα που το κάνουν να είναι δύσβατο και μη εμφανή. Επίσης, μια στοιχειώδη περίφραξη που δεν ξέρουμε από πότε έγινε αφού είναι κατασκουριασμένη και ετοιμόρροπη, υπάρχει γύρω από τον χώρο , εκεί που θα έπρεπε να υπάρχει φωτισμός , καθώς και επιγραφές που να αναφέρουν την ιστορία του χώρου.

Ωστόσο, αυτή η κατάσταση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ήπια σε σχέση με την κατάσταση που βρίσκονται τα αρχαία δημόσια κτίρια, αφού δεν υπάρχει καν περίφραξη αλλά και κάποιοι περίοικοι, έχουν μετατρέψει τον αρχαιολογικό χώρο σε σημείο που οδηγούν τα ζώα τους ώστε να αφήσουν τα περιττώματα τους. Ίσως τώρα καταλαβαίνετε, ότι η γνώση αλλά και η ιστορία για ορισμένους σύγχρονους Έλληνες, προσεγγίζεται μόνο μέσα από φυλλάδια και τουριστικές

 ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ