Η ΑΠΟΚΡΥΦΗ ΜΟΥΣΙΚΗ

 

 

 

 

 ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ


Η μουσική υπάρχει στη ζωή μας από την πρώτη μας μέρα: στα νανουρίσματα που σιγοψιθυρίζουν στα μωρά για να κοιμηθούν. Η μουσική συνδέεται στενά με τον ψυχικό συντονισμό, καθώς έχει την ικανότητα να επηρεάζει άμεσα τα συναισθήματα, να ανασύρει μνήμες και να επηρεάζει τη διάθεση, προκαλώντας μια εσωτερική αρμονία ή αναταραχή. Η μουσική αποτελεί ένα παγκόσμιο φαινόμενο που αγγίζει κάθε άνθρωπο, προκαλώντας συναισθηματική ευφορία, χαλάρωση ή ακόμα και την ανάγκη για κλάμα. Ο Πλάτωνας, θεωρούσε τη μουσική εξαιρετικά σημαντική για τη δημιουργία ανθρώπων γενναίων που μπορούν να στηρίξουν ηρωικά το κράτος. Σύμφωνα μάλιστα με τον ίδιο, στις περιπτώσεις που η μουσική έπαυε να είναι σεμνή αυτό μπορεί να είχε ως αποτέλεσμα να χάσει το άτομο την ηθική του υπόσταση και μέσα από αυτό ακόμα και να ασθενήσει. Ο Αριστοτέλης θεωρούσε ευχάριστη τη μουσική, χωρίς αμφιβολία. Τη θεωρεί απαραίτητη στις περιπτώσεις όπου ο άνθρωπος αναπαύεται μετά από την καθημερινή προσπάθεια και συμφωνεί με τον Πλάτωνα στο κομμάτι της ηθικής, ενώ τονίζει πως η μουσική δεν επηρεάζει τον άνθρωπο επιφανειακά, αλλά μπαίνει στη ψυχή του. Η μουσική είναι κίνητρο, μέσο κινητοποίησης, είναι εργαλείο έκφρασης και δημιουργικότητας, τρόπος χαλάρωσης και συναισθηματικής αναγνώρισης για αυτό και αποτελεί θεραπευτικό εργαλείο για πολλούς επαγγελματίες ψυχικής υγείας. Αλλά η εφαρμογή, επιρροή και η δράση της πάει και παραπέρα. Σκεφτείτε τη μουσική στις διαφημίσεις, τη μουσική που παίζει στο σουπερμάρκετ. Η μουσική χρησιμοποιείται ακριβώς γιατί έχει μεγάλη επικοινωνιακή δύναμη, ως μέσο επιρροής. Όπως επισημαίνεται στο «Time», η μουσική δρα απευθείας στο μεταιχμιακό (λιμβικό) σύστημα του εγκεφάλου, το οποίο είναι υπεύθυνο για τη ρύθμιση των συναισθημάτων και της συμπεριφοράς μας. Τα νευρικά σήματα που ξεκινούν από τους ήχους που φτάνουν στα αυτιά μας, ταξιδεύουν σε διάφορες περιοχές του εγκεφάλου, συμπεριλαμβανομένου και του ιππόκαμπου και της αμυγδαλής, δύο εγκεφαλικές δομές που συνδέονται και με τη μνήμη. Μια μελέτη του 2013, που δημοσιεύτηκε στο «Journal of Positive Psychology», αποδεικνύει ότι η ακρόαση ρυθμικής μουσικής μπορεί να βελτιώσει σημαντικά τα συναισθήματα μέσα σε δύο εβδομάδες. Οι άνθρωποι που συμμετείχαν στη μελέτη ανέφεραν ότι η μουσική με γρήγορο ρυθμό τους βοήθησε να αισθάνονται καλύτερα και πιο ενεργητικοί. Σύμφωνα με την Ένωση Μουσικοθεραπείας της Αμερικής, (American Music Therapy Association), αυτή η μέθοδος έχει αποτέλεσμα στη θεραπεία ατόμων με ασθένειες όπως η άνοια και το Πάρκινσον, μειώνοντας τα συμπτώματα άγχους και στρες και βοηθώντας στην ανάκτηση της μνήμης και των νευρολογικών λειτουργιών.

ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΜΥΣΤΙΚΙΣΜΟΣ

Η σχέση μεταξύ μουσικής και μυστικισμού αφορά τη χρήση του ήχου για την επίτευξη πνευματικής ένωσης, θεραπείας ή αποκάλυψης του θείου, με τη μουσική να λειτουργεί ως γέφυρα για την εσωτερική εμπειρία και τη σύνδεση με τη μεταφυσική. Αυτή η σύνδεση είναι εμφανής σε διάφορες παραδόσεις, όπου η μουσική και ο ήχος θεωρούνται μέσο για την έκφραση του θείου και την κατανόηση της μυστικής γνώσης. Η σύνδεση μουσικής και μαγείας, αν και δεν είναι κυριολεκτική, αναφέρεται στην «μαγική» δύναμη της μουσικής να επηρεάζει συναισθήματα, να δημιουργεί ατμόσφαιρες και να μεταφέρει τον ακροατή σε άλλους κόσμους. Η μουσική είναι ένας αρχαίος ελληνικός όρος και ετυμολογικά προέρχεται από την έννοια Μούσα. Η λέξη Μούσα προέρχεται από την αρχαιοελληνική ρίζα “μω”, η οποία σημαίνει ερευνώ, ζητώ, επινοώ. Οι μούσες της αρχαίας μυθολογίας είναι εννέα αρχαίες θεές. Η Τέχνη λοιπόν είναι ο δρόμος εκείνος που έχει ως απώτερο σκοπό να μας οδηγήσει στην κρυμμένη ενότητα του κόσμου, στη σύνδεση που υπάρχει στα επιμέρους με το όλο. Και η μουσικη εναι τεχνή! Οι διάφορες τελετουργίες είναι βαθιά συνυφασμένες με τη μουσική να λειτουργεί ως αναπόσπαστο στοιχείο, ενισχύοντας το νόημα, τη διάθεση και την κοινοτική εμπειρία της τελετής. Μέσω της μουσικής, οι τελετές αποκτούν συναισθηματικό βάθος, συνδέουν τους συμμετέχοντες με το ιερό. Ο διαλογισμός με τη συνοδεία μουσικής μπορεί να ενισχύσει περαιτέρω τις ευεργετικές επιπτώσεις αμφότερων, και να σας βοηθήσει στην αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση της απαιτητικής καθημερινότητας. Η μουσική υπόκρουση ενώ διαλογίζεστε, θα σας βοηθήσει να βελτιώσετε τα επίπεδα συγκέντρωσής σας. Παράλληλα, λόγω των χαλαρωτικών ιδιοτήτων της, η μουσική που ακούτε κατά τη διάρκεια του διαλογισμού, θα σας προσφέρει ένα εξαιρετικό soundtrack για οποιαδήποτε εργασία απαιτεί την προσοχή σας. Η ινδική μουσική για παράδειγμα,  βασίζεται σε τρόπους και πρότυπα ρυθμών: α) στη ράγκα (raga) και β) στο ταλ (taal). Η ράγκα, που στα σανσκριτικά σημαίνει «χρώμα» σχετίζεται με τη μελωδία και το ταλ με το ρυθμό. Στην αρχαία Ινδία είχε ανακαλυφθεί ότι υπάρχουν επτά βασικοί μουσικοί φθόγγοι, που είχαν προέλθει από ήχους της φύσης και των ζώων. Κάθε μουσικός φθόγγος αντιστοιχεί σε ένα από τα 7 ενεργειακά μας κέντρα (τσάκρα). Όταν η συχνότητα ενός μουσικού φθόγγου συντονίζεται με το αντίστοιχο ενεργειακό κέντρο, τότε αυτό ενεργοποιείται και ενδυναμώνεται. Την εποχή που ο George Harrison ασπάζεται τον ινδουισμό, στον οποίο παρέμεινε πιστός μέχρι και τον θάνατο του, οι Paul McCartney και John Lennon έγραφαν το «I am the Walrus» που άρχιζε με την πανθεϊστική δήλωση: «I am he as you are he as you are me and we are all together», Ο ήχος και η μουσική είναι σημαντικά εργαλεία που μπορούν να βοηθήσουν και να ενισχύσουν εάν ξέρετε τον τρόπο να ακούτε την κατάλληλη στιγμή και τον κατάλληλο ήχο! Η μουσική μπορεί να έχει μεταξύ άλλων και τα παρακάτω αποτελέσματα: αλλαγές στην εγκεφαλική λειτουργία, καθώς και σε όλες τις ρυθμικές λειτουργίες του σώματος, υψηλότερα επίπεδα επίγνωσης, ανύψωση του ενεργειακού φάσματος δονήσεων του ατόμου και εσωτερικό επαναπρογραμματισμό.

ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΥΠΝΟΥ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗ

Συμβουλές διαφόρων ειδικών αλλά και ορισμένες μελέτες λένε ότι, η μουσική μπορεί να λειτουργήσει χαλαρωτικά και ευεργετικά για την διαδικασία του ύπνου. Όμως ειδικοί του Πανεπιστημίου Baylor με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Psychological Science», ανατρέπουν όσα πιστεύαμε μέχρι σήμερα για την σχέση της μουσικής με τον ύπνο. Διάφορες μελέτες αναφέρουν ότι η αργή, καταπραϋντική μουσική μπορεί να μειώσει τον καρδιακό ρυθμό και να χαλαρώσει το σώμα, να μειώσει το άγχος και το στρες ή απλώς να αποσπάσει την προσοχή από αγχωτικές σκέψεις που εμποδίζουν τον ύπνο. Ο ψυχολόγος Laszlo Harmat και οι συνεργάτες του συγκέντρωσαν 94 φοιτητές με διαταραχές ύπνου και τους χώρισαν σε τρεις ομάδες.
Η πρώτη ομάδα έπρεπε να κοιμηθεί χωρίς μουσική, η δεύτερη ομάδα έπρεπε να βάλει μουσική 45 λεπτά πριν κοιμηθεί ενώ η τρίτη έπρεπε να αποκοιμηθεί με τη μουσική.
Το πείραμα κράτησε συνολικά 3 εβδομάδες. 
Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν πως 30 στους 35 εθελοντές κοιμόντουσαν καλύτερα με τη μουσική ή αφού είχαν ακούσει μουσική. Η ακρόαση χαλαρωτικής μουσικής μπορεί να μειώσει τα επίπεδα κορτιζόλης, της ορμόνης του στρες, κάτι που σας βοηθά να αισθάνεστε πιο χαλαροί πριν τον ύπνο. Στο Αυτόνομο Νευρικό Σύστημα, η χαλαρωτική μουσική ενεργοποιεί το παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα, υπεύθυνο για την ανάπαυση και την πέψη, το οποίο προάγει τη χαλάρωση. Το μυαλό μας είναι «σχεδιασμένο» για να ανταποκρίνεται στα ποικίλα μουσικά ακούσματα, καθώς έχει την ικανότητα μέσω αυτών να στέλνει σήματα σε κάθε μέρος του σώματός μας, επηρεάζοντας την αναπνοή και τους καρδιακούς παλμούς μας ανάλογα με το ρυθμό κάθε τραγουδιού. 
Υ.Γ. οι στενοί μου συνεργάτες θα θυμούνται ότι πάντα πριν και μετά την οποιαδήποτε έρευνα, έφερνα μαζί μου συγκεκριμένα τραγούδια και μουσικές που άκουγε η ομάδα. Άλλες φορές, τους έγραφα cd, λέγοντας τους να τα ακούσουν και να δώσουν σημασία στον ήχο ή στον στίχο. Ακόμα, τους απαντούσα ή τους μιλούσα μέσα από τραγούδια!

ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ

Η ΑΠΟΚΡΥΦΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΤΡΟΦΗΣ (ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΟΤΑΝ ΤΡΩΣ)

 

 

 

 

 

 Ο συμβολισμός της τροφής επεκτείνεται πέρα από τη φυσική της λειτουργία,
καλύπτοντας ψυχολογικές, κοινωνικές, θρησκευτικές και πολιτισμικές διαστάσεις
(είμαι σίγουρος φίλε αναγνώστη ότι, όταν θα τελειώσεις αυτό το κείμενο, θα κοιτάς
καχύποπτα το πιάτο σου). Η τροφή παρέχει συναισθηματική ικανοποίηση και
αίσθηση του ανήκειν, ενώ παράλληλα τα είδη και η κατανάλωσή της,
αντικατοπτρίζουν τις πεποιθήσεις, τις αξίες και την ταυτότητα ενός πολιτισμού ή
μιας θρησκείας, όπως αποδεικνύεται από τις τελετουργίες, τις νηστείες και την
αποφυγή συγκεκριμένων τροφίμων ( έχει σημασία με ποιους τρως, πότε το τρως και
τι τρως, φίλε μου…..). Το φαγητό και το τραπέζι στο οποίο λαμβάνουν χώρο τα
γεύματα μας (ιδιαίτερα τα ομαδικά γεύματα), έχουν καταλυτική δύναμη και έναν
αδιαπραγμάτευτο συμβολισμό. Αρκεί να φέρουμε στο μυαλό μας τα παρακάτω για
να καταλάβουμε το μέγεθος του συμβολισμού: το να κάθεται κανείς στην κεφαλή
του τραπεζιού, δηλώνει συμβολικά την «αρχηγία» στον οίκο (σκεφτείτε πόσα αλλά
μπορείς να κάνεις παίζοντας με θέσεις, κουταλιά, πιρούνια). Στις αγέλες των ζώων,
η σειρά σίτισης, δηλαδή ποιο ζώο θα φάει πρώτο απ’ την τροφή που προορίζεται
για όλη την αγέλη, δηλώνει βουβά ιεραρχία και σεβασμό (αν πρόκειται για το
δυνατό αρσενικό). Οι γάμοι, οι βαπτίσεις, οι κηδείες, τελετές φορτισμένες με
ποίκιλλα συναισθήματα και όχι μόνο, συνοδεύονται πάντα από γεύματα. Αν, για
παράδειγμα, κατά τη διάρκεια ενός γεύματος μάθαμε κάτι ιδιαίτερα δυσάρεστο ή
συνέβη κάποιο τραυματικό γεγονός, είναι πιθανό να φορτιστούν για εμάς με
συγκεκριμένα συναισθήματα, αυτά που νιώσαμε κατά τη διάρκεια εκείνου του
γεύματος, συγκεκριμένες τροφές. Ίσως, λοιπόν, κάθε φορά που θα ερχόμαστε σε
επαφή με αυτό το φαγητό, να επανέρχονται και να αναβιώνουν εκείνα τα
συναισθήματα (αποκτούμε ένα σημείο αγκίστρωση μέσω της τροφής δηλαδή). Η
σχέση μεταξύ των ανθρώπων, της τροφής τους και της συμπεριφοράς τους, είναι
στενή και πολυδιάστατη. Η τροφή δεν είναι απλώς ένα μέσο επιβίωσης, αλλά
επηρεάζει βαθιά τη συμπεριφορά, καθώς συνδέεται με την κοινωνική δομή της
αγέλης, την κυριαρχία και την ανάγκη για ασφάλεια. Ο Μυστικός Δείπνος πχ. Ο
Δείπνος λέγεται μυστικός όχι γιατί έγινε εν κρυπτώ, αλλά γιατί ο Χριστός ήθελε να
αποκαλύψει στους μαθητές του το μυστήριο της Θείας Μετάληψης. Και ο γραφών
θα σας πει και βάλτε το καλά στο μυαλό σας, κάνεις μέρος σου αυτό που τρως,
μεταλαμβάνεις ,αλλά συμβαίνει και το αντίστροφο! Σε κάνει μέρος του, αυτό που
τρως φίλε μου! Σκέψου όταν κοινωνάς, γίνεσαι εσύ μέρος της κοινωνίας του
συνόλου, δηλαδή αυτού που κοινωνάς, για παράδειγμα του Χριστού! Αν νομίζετε
ότι όταν τρωτέ κάτι, παίρνετε δύναμη μόνο εσείς, γελιέστε (τώρα ο γράφων γελά
λέγοντας καλά τα παραμυθία των μαύρων μάγων, και των τεχνικών τους, αλλά
είδατε μόνο την μίση αλήθεια! Ψιτ, το παραμύθι έχει και λύκο που μάλιστα
δαγκώνει!). Παίρνει δύναμη και έλεγχο πάνω σας και αυτό που τρώτε, για ψάξτε
καλύτερα τι σημαίνει κοινωνία φίλτατοι! Ορισμός: από την άποψη της
κοινωνιολογίας, η κοινωνία αντιπροσωπεύει ένα σύνολο συνειδητών ανθρώπινων
σχέσεων που βασίζονται σε κοινές πολιτισμικές παραστάσεις. Και τι σημαίνει η λέξη
κοινωνία φίλτατοι; Η «κοινωνία» αναφέρεται σε ένα σύνολο ανθρώπων που ζουν
μαζί, οργανωμένοι βάσει κανόνων και νόμων που διαμορφώνουν ένα πλέγμα
αλληλεπιδράσεων. Η σημασία της κοινωνίας έγκειται στο γεγονός ότι ο άνθρωπος
είναι «φύσει κοινωνικό ον» και, μέσω της συλλογικής ζωής, δημιουργεί
πολιτισμούς, διασφαλίζει την ανάπτυξη και επιτυγχάνει συλλογικούς σκοπούς. Και
φυσικά αυτό που τρώτε είναι ένα είδος κοινωνίας, δεν είναι οι λέξεις τυχαίες φίλε!

Για αυτό άλλωστε ο Χριστός, ως γνήσιος μύστης, είπε στους μαθητές του «Λάβετε
φάγετε», προσφέροντας τους ψωμί (το σώμα Του) και κρασί (το αίμα Του). «Λάβετε
φάγετε τοῦτό μου ἐστι τὸ σῶμά… Τοῦτό ἐστι τὸ αἷμά μου τὸ τῆς καινῆς διαθήκης τὸ
περὶ πολλῶν ἐκχυνόμενον». Η λέξη μυστικός δεν σημαίνει ότι έγινε μυστικά, κρυφά,
ότι δηλαδή ο Ιησούς και οι μαθητές Του κρύβονταν από Γραμματείς, Φαρισαίους ή
Ρωμαίους. Παράγεται από το «μύστης» και αυτό από το «μυώ». Άρα ο Δείπνος
αυτός δεν έγινε κρυφά και απομονωμένα, αλλά για να αποκαλύψει, παρουσιάσει
και διδάξει στους δώδεκα μαθητές Του ή να αποκαλύψει καταστάσεις ο Χριστός.
Ξανά σκέψου τώρα τι είπα πιο πάνω για το πως δουλεύει η τροφή στην κοινωνία
και η πόση! Ο Δείπνος εκείνης της Πέμπτης λέγεται και είναι «ΜΥΣΤΙΚΟΣ», διότι
μύησε ο Κύριος τους Μαθητές Του. Ο Μάρκος περιγράφει τα γεγονότα με παρόμοιο
τρόπο, προσδίδοντας περισσότερες λεπτομέρειες στη διαδικασία επιλογής του
χώρου του Μυστικού Δείπνου.- Φυσικά και ο τόπος που τρως έχει σημασία! Τώρα
που το σκέφτομαι, έχω ταΐσει μερικούς εχθρούς μου σε χώρους που ούτε
κατανοούσαν τι έκανα ή τι γινόταν. Εσείς μπορεί να παίζετε φίλτατοι με τους
κανόνες αλλά και εγώ παίζω με τους δικούς μου και μάλιστα μέσα στα μούτρα σας,
χωρίς να παίρνετε μυρωδιά! Το έχω πει, παίζω και με τους κανόνες του παιχνιδιού,
αλλά φέρω και νέους κανόνες, τρόπους και αλίμονο στους αδαείς αντιπάλους μου,
που ηθελημένα τους άφησα να με περνούν για βλάξ, χαζό, ή ότι δεν καταλαβαίνει τι
πάνε να φτιάξουν απέναντι μου! Αλλά ας επανέλθουμε στον Μάρκο, που αναφέρει
ότι πριν τον μυστικό δείπνο, κάποιος άνθρωπος θα συναντούσε τους μαθητές, ο
οποίος θα φέρει μια στάμνα με νερό, προτείνοντας να τον ακολουθήσουν στην
οικία του οικοδεσπότη, όπου θα έχει ετοιμάσει την αίθουσα που θα παρατεθεί ο
Δείπνος. Κοινώς ήταν ένας καθαρά τελετουργικός δείπνος και χώρος με
χριστιανικούς όρους, όπως και κάθε δείπνος φίλε αναγνώστη! Φυσικά, κάθε τροφή
επιδρά με διαφορετικό τρόπο στη διάθεσή μας. Οι αμυλούχες τροφές μας βοηθούν
να χαλαρώσουμε όταν είμαστε σε ένταση, οι πρωτεΐνες μας ξυπνούν όταν έχουμε
υπνηλία, ενώ η ζάχαρη και τα λιπαρά προσφέρουν πρόσκαιρη ανακούφιση όταν
έχουμε άγχος ή βιώνουμε άσχημα συναισθήματα (αν νομίζετε ότι, η τροφή
κυριαρχεί πάνω σας μόνο συμβολικά και ψυχικά γελιέστε, κυριαρχεί και βιολογικά.
Κάπου εδώ ο γραφώνν λέει γελώντας στο ρόλο του προβάτου, έλα να με φας
κορόιδο !Να δεις όχι πως θα πάρεις τις δυνάμεις μου μόνο, αλλά πως θα σε κάνω
εγώ δικό μου μέρος!). Όσο περισσότερους υδατάνθρακες τρώτε, τόσο περισσότερη
σεροτονίνη παράγετε και τόσο περισσότερο χαλαρώνετε. Δεν είναι τυχαίο ότι οι
περισσότεροι αναζητούν σοκολάτα, η οποία εκτός από ζάχαρη, περιέχει καφεΐνη,
αλλά και θεοβρομίνη, η οποία βελτιώνει τη γνωστική απόδοση και τη διάθεση.
Σκέψου τι γίνετε ψυχολογικά και πως συνδέεσαι με τους άλλους μέσω του δείπνου!
Τι νιώθεις ψυχικά όταν τρως ή με αυτό που τρως! Πως συνδέεστε ψυχολογικά με

αυτούς που μοιράζεσαι την κοινή τροφή! Έρευνες δείχνουν ότι το να τρώμε μαζί
ενισχύει σημαντικά την ευτυχία, την εμπιστοσύνη και την κοινωνική συνοχή.
Σύμφωνα με την πρόσφατη Έκθεση Παγκόσμιας Ευτυχίας του 2025, οι άνθρωποι
που κάνουν σε τακτική βάση παρέα στα γεύματα:
 Αναφέρουν υψηλότερη ικανοποίηση από τη ζωή
 Βιώνουν χαμηλότερα επίπεδα μοναξιάς
 Νιώθουν μεγαλύτερη κοινωνική υποστήριξη και συμμετοχή.
Μελέτες δείχνουν ότι, οι άνθρωποι που τρώνε τακτικά με άλλους αναφέρουν
χαμηλότερα επίπεδα κατάθλιψης και άγχους, μαζί με υψηλότερα σκορ ευτυχίας και
ισχυρότερους κοινωνικούς δεσμούς. Τρόφιμα όπως τα αυγά, το αβοκάντο και τα
αμύγδαλα δεν είναι μόνο νόστιμα, είναι σημαντικά στην προστασία της υγείας,
στην ευεξία και στην καλή λειτουργία του εγκεφάλου. Η μεσογειακή, δηλαδή η
ελληνική παραδοσιακή διατροφή, είναι η καλύτερη για την προστασία των
εγκεφαλικών λειτουργιών αφού μας παρακινεί να καταναλώνουμε ελαιόλαδο και
ξηρούς καρπούς, που βελτιώνουν θεαματικά τη μνήμη. Η σχέση φαγητού και
οργανισμού είναι αναμφισβήτητη , εγώ θα έλεγα και η ψυχική και ενεργειακή
σύνδεση! Η κατανάλωση τροφής είναι θέμα επιβίωσης, όμως η ποιότητα των
τροφών που καταναλώνουμε σήμερα, συνδέεται με σημαντικές συνέπειες της ζωής
μας, της υγείας μας, της ψυχολογίας μας ακόμα και της αύρας μας! Η τροφή έχει
συμβολική σημασία σε πολλούς πολιτισμούς, ξεπερνώντας την απλή θρεπτική της
αξία, καθώς συμβολίζει την αγάπη, την προσφορά, τη φιλοξενία και την κοινωνική
σύνδεση. Συχνά συνδέεται με θρησκευτικές τελετές, γιορτές και οικογενειακές
στιγμές, όπως το Πάσχα ή τα Χριστούγεννα, όπου συγκεκριμένα φαγητά αποκτούν
βαθύτερο νόημα. Σε μια πρώτη αναζήτηση στο λεξικό βρίσκω ότι η λέξη «τροφή»
προέρχεται ετυμολογικά από το ρήμα «τρέφω» και είναι γένους θηλυκού.
Κυριολεκτικά σημαίνει «ουσία που καταναλώνεται από έναν οργανισμό για να
διατηρηθεί στη ζωή» Το φαγητό δεν είναι απλή υπόθεση λοιπόν, γιατί κουβαλάει
την ιστορία του καθενός μας. Την κοινή τροφή μπορείς να την πεις και συνάρθρωση
-συναρθρώνω, αόρ .: συνάρθρωσα, παθ. φωνή : συναρθρώνομαι, π.αόρ .:
συναρθρώθηκα ενώνω ή και ενώνομαι, συνδέω η συνδέομαι! Φυσικά και
υπάρχουν τρόποι και τεχνικές με την τροφή που ξέρω και δεν θα αναφέρω, που
λειτουργούν και κάτω από απόκρυφους ή ψυχολογικούς ή και βιολογικούς κανόνες
( σιγά μην σας δείξω την φαρέτρα μου).
 

ΥΓ. Είσαι ο ένας και οι πολλοί ; Ναι είμαι! Και πώς έγινε αυτό; Α, ένας τρόπος είναι
ότι του έδωσα τροφή ή τούς άφησα να μου δώσουν τροφή με τους τρόπους που
ξέρω εγώ (απόσπασμα από μελλοντικό διήγημα φαντασίας)!

 

ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ 

ΙΕΡΟΣ ΤΟΤΕΜΙΣΜΟΣ

 

Το «τοτέμ» είναι ένα ζώο, φυτό ή αντικείμενο που μια φυλή ή φατρία λατρεύει ως προστάτη, πιστεύοντας ότι από αυτό κατάγονται τα μέλη της. Η λέξη «τοτέμ», προέρχεται από την Ojibwa, μια γλώσσα των Algonquin, που πλέον έχει εκλείψει και ήταν ομιλούμενη στην Βόρεια Αμερική και τον Καναδά. Η λέξη «Ototeman» στην γλώσσα τους, σήμαινε «αυτός, είναι της φυλής μου» και συμβολίζει την ιερή ιδιότητα και τη γενετική καταγωγή, με αυστηρούς κανόνες που απαγορεύουν την προσβολή του. Θεωρείται φορέας πνευματικής δύναμης ή ιερότητας, συχνά συνδεδεμένο με έναν πρόγονο, ζώο ή φυσικό φαινόμενο. Η τοτεμική θρησκεία, βασιζόταν στα ζώα και στην μετατροπή από ζώο σε άνθρωπο και το αντίθετο! Τα ζώα τοτέμ είναι μια μορφή οδηγού πνεύματος που αναγνωρίζεται από τους περισσότερους πολιτισμούς που περιέχουν σαμανικά στοιχεία. Η βάση της σαμανικής πρακτικής είναι η πεποίθηση ότι όλα τα πράγματα έχουν ένα πνεύμα, (animus). Αυτό κάνει όλα τα πράγματα συνειδητά. Αποκτάται κατά τη γέννηση ενός ατόμου και ταξιδεύει μαζί του στο μονοπάτι της ζωής του. Σε άλλους πολιτισμούς στην εποχή της γήρανσης, κάποιος επιλέγει  το τοτέμ του ζώου. Έτσι υποδηλώνει ότι είναι πνευματικά ώριμος. Στην πορεία της εξέλιξης, οι άνθρωποι περάσαμε από όλα τα στάδια των όντων που ήμασταν κάποτε. Εδώ και εκατομμύρια χρόνια είναι φυσικό αυτά τα πλάσματα να ζουν ακόμη μέσα μας, από την άμορφη μονοκύτταρη αμοιβάδα ως και το φίδι κλπ. Αυτά τα “συμβολικά” και “μεταφορικά” όντα μέσα μας, διαθέτουν ενστικτώδεις αισθήσεις και αρχέγονες γνώσεις, πέρα από την ορθολογική σκέψη και πάνω απ’ όλα, δεν έχουν προκαταλήψεις ως προς το τι πρέπει ή τι δεν πρέπει να δουν. Ένας έμπειρος σαμάνος έχει μια πολύ ισχυρή σχέση με το δυναμικό του ζώο και ένας λαμπρός άνθρωπος μπορεί να αναγνωρίσει με την πρώτη ματιά την εμφάνιση και την συμπεριφορά του ζώου του σαμάνου. Αρχικά, είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν επιλέγουμε ένα ζώο δύναμης, μάλλον ένα ζώο δύναμης μας επιλέγει. Για να δημιουργήσετε μια πραγματική συμμαχία με το δυναμικό ζώο σας, πρέπει να αποκαλύψετε τον εαυτό σας ή ακόμα και να το δώσετε στο όνομά σας για να το ονομάσετε όταν αποφασίσετε να ταξιδέψετε. Για παράδειγμα, οι σαμάνοι χρησιμοποιούν χορούς για να προσπαθήσουν να συνδεθούν με το ζώο τους μιμούμενοι τις κινήσεις και τη συμπεριφορά τους στο χορό των τελετουργιών. Η επανασύνδεση επιτυγχάνεται όταν μέσω της ενεργητικής φαντασίας αλλά και της τέχνης δώσουμε χώρο στην πρωτόγονη πλευρά μας να εκφραστεί μέσα από την αισθητική απόσταση που μας παρέχει η τέχνη. Για έναν προχωρημένο σαμάν, λοιπόν, δεν υπάρχει πρόβλημα να αισθάνεται ή να ακούσει το δυναμικό του ζώο να του μιλάει. Πρέπει να θυμόμαστε ότι η κύρια ατζέντα κατά την επίκληση του ζωώδους πνεύματός, είναι η μίμηση των ιδιοτήτων τους. Το τοτέμ μπορεί να εννοηθεί και με έναν άλλο τρόπο. Στην έννοιά του είναι παρόμοιο με έναν φύλακα άγγελο που θα ερχόταν να βοηθήσει εγκαίρως σε δύσκολες καταστάσεις και θα έδινε σοφία και δύναμη. Σε διάφορους θρύλους, αυτά τα ζώα γίνονται θαυματουργοί αγγελιοφόροι και οδηγοί.

 

ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ 

 

 

Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ

 

(Όταν ακούτε την λέξη “θάνατο” να εννοείτε “μεταμόρφωση)

Η λέξη Μυστήριο στην αρχαία Ελλάδα σήμαινε το μυστικό, το άρρητο μέρος μιας τελετής ή λατρείας, που δεν γινόταν φανερή σε άτομα που δεν είχαν μυηθεί. Ένα από τα σπουδαιότερα χαρακτηριστικά της ελληνικής θρησκείας ήταν η παιδευτική της λειτουργία. Η μετάβαση των εφήβων από την παιδική στην ενήλικη ζωή διευκολυνόταν με μία σειρά τελετών μυήσεως, κοινό χαρακτηριστικό των οποίων, ήταν ο προσωρινός αποκλεισμός του μυούμενου από τον κόσμο της καθημερινότητας. Το όνομα Αχιλλεύς στην αρχ. ελλ. ετυμολογία προέρχεται από το «ἄχος» (αρσ.) (θλίψη, πόνος) και το «ἴλλω» (περιπλανιέμαι, τριγυρνώ - όπως ένας μυημένος κατά την τελετή μύησης) δηλαδή «αυτός που τριγυρίζει θλιμμένος». Κατά μια άλλη, πιο πρόσφατη άποψη, μπορεί να προέρχεται και από το «ἄχος» και το «λεώς» (λαός), δηλαδή «αυτός που προκαλεί θλίψη ή και πόνο στο λαό», δηλαδή στους εχθρούς. Ο Αχιλλέας ήταν ένας μυημένος της αρχαιότητας και βασιλιάς των Μυρμιδόνων στη Φθία. Την ανατροφή του Αχιλλέα  ανέλαβε ο Κένταυρος Χείρωνας στο Πήλιο με εντολή του Πηλέα. Εκεί ο μυθικός Αχιλλέας ανδρειώθηκε και έμαθε να χειρίζεται με τελειότητα τα όπλα αλλά και την τέχνη του κυνηγιού.  

 

Μυθική η ασπίδα του Αχιλλέα.

Μια ασπίδα έργο τέχνης, που έχει συζητηθεί και αναλυθεί όσο λίγα αντικείμενα της αρχαίας ιστορίας. Και ποιος άλλος θα μπορούσε να είχε φτιάξει αυτή την ασπίδα αν όχι ο Ήφαιστος; Και δεν είναι λίγοι βέβαια εκείνοι οι οποίοι έχουν υποστηρίξει ότι ο Όμηρος δεν περιέγραφε στους στίχους του στην Ιλιάδα μια πραγματική ασπίδα, αλλά επινοήματα που ένωσε με αριστοτεχνικό τρόπο. Το σίγουρο είναι ότι η μυθική ασπίδα του Αχιλλέα δεν μπορεί παρά να κρύβει μεγάλους και μικρότερους συμβολισμούς. Η Θέτιδα ζήτησε από το θεό Ήφαιστο να σφυρηλατήσει μια ασπίδα και έτσι και έγινε. Δεν ήταν όμως μια απλή ασπίδα αλλά ένας ολόκληρος συμβολισμός. Τα μέταλλα που χρησιμοποίησε ο Ήφαιστος για να την φτιάξει ήταν ο χαλκός, ο κασσίτερος, το χρυσάφι και το ασήμι. Αυτό που την κάνει επίσης να ξεχωρίζει ήταν ο συμβολισμός της. Αποτελούταν ουσιαστικά από πέντε ζώνες καθεμιά από τις οποίες σχημάτιζε πέντε ομόκεντρους κύκλους. Για των Αχιλλέα ο Τρωικός πόλεμος συμβολίζει τον αγώνα της ψυχής να οδηγηθεί από τον εδώ τόπο, τον πλημμελή και άτακτο στον εκεί τόπο, τον νοητό και πνευματικό. Ο Αχιλλέας αρχικά μεταμφιέζεται σε γυναίκα για να μην πάει στον πόλεμο. Από τη φύση του όμως δεν μπορεί να κρυφτεί κι έτσι όταν ο Οδυσσέας φέρνει δώρα για τις γυναίκες στο παλάτι του Λυκομήδη, ο Αχιλλέας διαλέγει το σπαθί (σύμβολο της βούλησης ή του πνεύματος που θα τον οδηγήσει στη νίκη). Επιλέγει λοιπόν τον δρόμο του (η μήπως ο δρόμος τον επιλέγει;) προτιμώντας να ζήσει λίγα χρόνια αλλά δοξασμένα, ενώ στο πρόσωπο του ενσαρκώνεται πλέον το αρχέτυπο του πολεμιστή, του Ανθρώπου που πολεμάει για τα ιδανικά του. Ένα σημαντικό γεγονός στην Ιλιάδα είναι ο θυμός του Αχιλλέα, όταν ο Αγαμέμνωνας του παίρνει τη Βρισηίδα. Δεν είναι επειδή θα χάσει την κοπέλα, αλλά επειδή προσβάλλεται από τη στάση του βασιλιά των Ελλήνων. Είναι η μεγαλύτερη προσβολή για έναν πολεμιστή, είναι η μεταχείριση του με τέτοιο τρόπο ώστε να αμφισβητηθεί η τιμή και η αξία του. Ο Αγαμέμνονας του προσφέρει πλούσια δώρα και επιθυμεί τη συμφιλίωση, αλλά είναι δυνατόν να συμβιβαστεί η Ψυχή του πολεμιστή και να εξαγοραστεί με υλικά αγαθά; Επίσης η περίφημη Αχίλλειος πτέρνα. Αυτή η μικρή λεπτομέρεια, αυτή η φαινομενικά ασήμαντη παράλειψη, θα καθόριζε τελικά την τύχη του ήρωα. Ένα ακόμη επίπεδο μυστηρίου και γοητείας στον θρύλο. Σήμερα, η έκφραση συμβολίζει κάθε κρυφή αδυναμία, κάθε ευάλωτο σημείο που μπορεί να αποβεί μοιραίο, υπενθυμίζοντάς μας ότι ακόμη και οι πιο ισχυροί έχουν τα τρωτά τους σημεία! Η ιδέα διαπερνά τη λογοτεχνία, την ψυχολογία, ακόμη και την καθημερινή γλώσσα (πόσες φορές δεν έχουμε πει ότι «αυτό είναι η Αχίλλειος πτέρνα του»;). Η ιστορία του Αχιλλέα και της τρωτής του φτέρνας μας διδάσκει για την ισορροπία μεταξύ δύναμης και αδυναμίας. Ο Αχιλλέας ήταν ένας ηρωικός χαρακτήρας που συμβολίζει τη δύναμη, την ανδρεία και την ευαισθησία. Μας εμπνέει να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα της ζωής με αυτήν την ίδια δύναμη και ανδρεία, αλλά και με σεβασμό και ανθρωπιά προς τους άλλους.

ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ