Η ΑΠΟΚΡΥΦΗ ΜΟΥΣΙΚΗ

 

 

 

 

 ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ


Η μουσική υπάρχει στη ζωή μας από την πρώτη μας μέρα: στα νανουρίσματα που σιγοψιθυρίζουν στα μωρά για να κοιμηθούν. Η μουσική συνδέεται στενά με τον ψυχικό συντονισμό, καθώς έχει την ικανότητα να επηρεάζει άμεσα τα συναισθήματα, να ανασύρει μνήμες και να επηρεάζει τη διάθεση, προκαλώντας μια εσωτερική αρμονία ή αναταραχή. Η μουσική αποτελεί ένα παγκόσμιο φαινόμενο που αγγίζει κάθε άνθρωπο, προκαλώντας συναισθηματική ευφορία, χαλάρωση ή ακόμα και την ανάγκη για κλάμα. Ο Πλάτωνας, θεωρούσε τη μουσική εξαιρετικά σημαντική για τη δημιουργία ανθρώπων γενναίων που μπορούν να στηρίξουν ηρωικά το κράτος. Σύμφωνα μάλιστα με τον ίδιο, στις περιπτώσεις που η μουσική έπαυε να είναι σεμνή αυτό μπορεί να είχε ως αποτέλεσμα να χάσει το άτομο την ηθική του υπόσταση και μέσα από αυτό ακόμα και να ασθενήσει. Ο Αριστοτέλης θεωρούσε ευχάριστη τη μουσική, χωρίς αμφιβολία. Τη θεωρεί απαραίτητη στις περιπτώσεις όπου ο άνθρωπος αναπαύεται μετά από την καθημερινή προσπάθεια και συμφωνεί με τον Πλάτωνα στο κομμάτι της ηθικής, ενώ τονίζει πως η μουσική δεν επηρεάζει τον άνθρωπο επιφανειακά, αλλά μπαίνει στη ψυχή του. Η μουσική είναι κίνητρο, μέσο κινητοποίησης, είναι εργαλείο έκφρασης και δημιουργικότητας, τρόπος χαλάρωσης και συναισθηματικής αναγνώρισης για αυτό και αποτελεί θεραπευτικό εργαλείο για πολλούς επαγγελματίες ψυχικής υγείας. Αλλά η εφαρμογή, επιρροή και η δράση της πάει και παραπέρα. Σκεφτείτε τη μουσική στις διαφημίσεις, τη μουσική που παίζει στο σουπερμάρκετ. Η μουσική χρησιμοποιείται ακριβώς γιατί έχει μεγάλη επικοινωνιακή δύναμη, ως μέσο επιρροής. Όπως επισημαίνεται στο «Time», η μουσική δρα απευθείας στο μεταιχμιακό (λιμβικό) σύστημα του εγκεφάλου, το οποίο είναι υπεύθυνο για τη ρύθμιση των συναισθημάτων και της συμπεριφοράς μας. Τα νευρικά σήματα που ξεκινούν από τους ήχους που φτάνουν στα αυτιά μας, ταξιδεύουν σε διάφορες περιοχές του εγκεφάλου, συμπεριλαμβανομένου και του ιππόκαμπου και της αμυγδαλής, δύο εγκεφαλικές δομές που συνδέονται και με τη μνήμη. Μια μελέτη του 2013, που δημοσιεύτηκε στο «Journal of Positive Psychology», αποδεικνύει ότι η ακρόαση ρυθμικής μουσικής μπορεί να βελτιώσει σημαντικά τα συναισθήματα μέσα σε δύο εβδομάδες. Οι άνθρωποι που συμμετείχαν στη μελέτη ανέφεραν ότι η μουσική με γρήγορο ρυθμό τους βοήθησε να αισθάνονται καλύτερα και πιο ενεργητικοί. Σύμφωνα με την Ένωση Μουσικοθεραπείας της Αμερικής, (American Music Therapy Association), αυτή η μέθοδος έχει αποτέλεσμα στη θεραπεία ατόμων με ασθένειες όπως η άνοια και το Πάρκινσον, μειώνοντας τα συμπτώματα άγχους και στρες και βοηθώντας στην ανάκτηση της μνήμης και των νευρολογικών λειτουργιών.

ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΜΥΣΤΙΚΙΣΜΟΣ

Η σχέση μεταξύ μουσικής και μυστικισμού αφορά τη χρήση του ήχου για την επίτευξη πνευματικής ένωσης, θεραπείας ή αποκάλυψης του θείου, με τη μουσική να λειτουργεί ως γέφυρα για την εσωτερική εμπειρία και τη σύνδεση με τη μεταφυσική. Αυτή η σύνδεση είναι εμφανής σε διάφορες παραδόσεις, όπου η μουσική και ο ήχος θεωρούνται μέσο για την έκφραση του θείου και την κατανόηση της μυστικής γνώσης. Η σύνδεση μουσικής και μαγείας, αν και δεν είναι κυριολεκτική, αναφέρεται στην «μαγική» δύναμη της μουσικής να επηρεάζει συναισθήματα, να δημιουργεί ατμόσφαιρες και να μεταφέρει τον ακροατή σε άλλους κόσμους. Η μουσική είναι ένας αρχαίος ελληνικός όρος και ετυμολογικά προέρχεται από την έννοια Μούσα. Η λέξη Μούσα προέρχεται από την αρχαιοελληνική ρίζα “μω”, η οποία σημαίνει ερευνώ, ζητώ, επινοώ. Οι μούσες της αρχαίας μυθολογίας είναι εννέα αρχαίες θεές. Η Τέχνη λοιπόν είναι ο δρόμος εκείνος που έχει ως απώτερο σκοπό να μας οδηγήσει στην κρυμμένη ενότητα του κόσμου, στη σύνδεση που υπάρχει στα επιμέρους με το όλο. Και η μουσικη εναι τεχνή! Οι διάφορες τελετουργίες είναι βαθιά συνυφασμένες με τη μουσική να λειτουργεί ως αναπόσπαστο στοιχείο, ενισχύοντας το νόημα, τη διάθεση και την κοινοτική εμπειρία της τελετής. Μέσω της μουσικής, οι τελετές αποκτούν συναισθηματικό βάθος, συνδέουν τους συμμετέχοντες με το ιερό. Ο διαλογισμός με τη συνοδεία μουσικής μπορεί να ενισχύσει περαιτέρω τις ευεργετικές επιπτώσεις αμφότερων, και να σας βοηθήσει στην αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση της απαιτητικής καθημερινότητας. Η μουσική υπόκρουση ενώ διαλογίζεστε, θα σας βοηθήσει να βελτιώσετε τα επίπεδα συγκέντρωσής σας. Παράλληλα, λόγω των χαλαρωτικών ιδιοτήτων της, η μουσική που ακούτε κατά τη διάρκεια του διαλογισμού, θα σας προσφέρει ένα εξαιρετικό soundtrack για οποιαδήποτε εργασία απαιτεί την προσοχή σας. Η ινδική μουσική για παράδειγμα,  βασίζεται σε τρόπους και πρότυπα ρυθμών: α) στη ράγκα (raga) και β) στο ταλ (taal). Η ράγκα, που στα σανσκριτικά σημαίνει «χρώμα» σχετίζεται με τη μελωδία και το ταλ με το ρυθμό. Στην αρχαία Ινδία είχε ανακαλυφθεί ότι υπάρχουν επτά βασικοί μουσικοί φθόγγοι, που είχαν προέλθει από ήχους της φύσης και των ζώων. Κάθε μουσικός φθόγγος αντιστοιχεί σε ένα από τα 7 ενεργειακά μας κέντρα (τσάκρα). Όταν η συχνότητα ενός μουσικού φθόγγου συντονίζεται με το αντίστοιχο ενεργειακό κέντρο, τότε αυτό ενεργοποιείται και ενδυναμώνεται. Την εποχή που ο George Harrison ασπάζεται τον ινδουισμό, στον οποίο παρέμεινε πιστός μέχρι και τον θάνατο του, οι Paul McCartney και John Lennon έγραφαν το «I am the Walrus» που άρχιζε με την πανθεϊστική δήλωση: «I am he as you are he as you are me and we are all together», Ο ήχος και η μουσική είναι σημαντικά εργαλεία που μπορούν να βοηθήσουν και να ενισχύσουν εάν ξέρετε τον τρόπο να ακούτε την κατάλληλη στιγμή και τον κατάλληλο ήχο! Η μουσική μπορεί να έχει μεταξύ άλλων και τα παρακάτω αποτελέσματα: αλλαγές στην εγκεφαλική λειτουργία, καθώς και σε όλες τις ρυθμικές λειτουργίες του σώματος, υψηλότερα επίπεδα επίγνωσης, ανύψωση του ενεργειακού φάσματος δονήσεων του ατόμου και εσωτερικό επαναπρογραμματισμό.

ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΥΠΝΟΥ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗ

Συμβουλές διαφόρων ειδικών αλλά και ορισμένες μελέτες λένε ότι, η μουσική μπορεί να λειτουργήσει χαλαρωτικά και ευεργετικά για την διαδικασία του ύπνου. Όμως ειδικοί του Πανεπιστημίου Baylor με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Psychological Science», ανατρέπουν όσα πιστεύαμε μέχρι σήμερα για την σχέση της μουσικής με τον ύπνο. Διάφορες μελέτες αναφέρουν ότι η αργή, καταπραϋντική μουσική μπορεί να μειώσει τον καρδιακό ρυθμό και να χαλαρώσει το σώμα, να μειώσει το άγχος και το στρες ή απλώς να αποσπάσει την προσοχή από αγχωτικές σκέψεις που εμποδίζουν τον ύπνο. Ο ψυχολόγος Laszlo Harmat και οι συνεργάτες του συγκέντρωσαν 94 φοιτητές με διαταραχές ύπνου και τους χώρισαν σε τρεις ομάδες.
Η πρώτη ομάδα έπρεπε να κοιμηθεί χωρίς μουσική, η δεύτερη ομάδα έπρεπε να βάλει μουσική 45 λεπτά πριν κοιμηθεί ενώ η τρίτη έπρεπε να αποκοιμηθεί με τη μουσική.
Το πείραμα κράτησε συνολικά 3 εβδομάδες. 
Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν πως 30 στους 35 εθελοντές κοιμόντουσαν καλύτερα με τη μουσική ή αφού είχαν ακούσει μουσική. Η ακρόαση χαλαρωτικής μουσικής μπορεί να μειώσει τα επίπεδα κορτιζόλης, της ορμόνης του στρες, κάτι που σας βοηθά να αισθάνεστε πιο χαλαροί πριν τον ύπνο. Στο Αυτόνομο Νευρικό Σύστημα, η χαλαρωτική μουσική ενεργοποιεί το παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα, υπεύθυνο για την ανάπαυση και την πέψη, το οποίο προάγει τη χαλάρωση. Το μυαλό μας είναι «σχεδιασμένο» για να ανταποκρίνεται στα ποικίλα μουσικά ακούσματα, καθώς έχει την ικανότητα μέσω αυτών να στέλνει σήματα σε κάθε μέρος του σώματός μας, επηρεάζοντας την αναπνοή και τους καρδιακούς παλμούς μας ανάλογα με το ρυθμό κάθε τραγουδιού. 
Υ.Γ. οι στενοί μου συνεργάτες θα θυμούνται ότι πάντα πριν και μετά την οποιαδήποτε έρευνα, έφερνα μαζί μου συγκεκριμένα τραγούδια και μουσικές που άκουγε η ομάδα. Άλλες φορές, τους έγραφα cd, λέγοντας τους να τα ακούσουν και να δώσουν σημασία στον ήχο ή στον στίχο. Ακόμα, τους απαντούσα ή τους μιλούσα μέσα από τραγούδια!

ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ

ΔΗΜΙΟΥΡΓΏ ΚΑΙ ΕΠΙΛΕΓΩ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΌΤΗΤΑ!

 

Η φράση “ο παρατηρητής δημιουργεί το παρατηρούμενο" αναφέρεται στη φιλοσοφική ιδέα όπου, η πράξη της παρατήρησης δεν είναι μια παθητική καταγραφή της πραγματικότητας, αλλά μια ενεργός διαδικασία που διαμορφώνει αυτό που παρατηρείται, αμφισβητώντας την παραδοσιακή αντίληψη για μια αντικειμενική πραγματικότητα. Η ιδέα ότι πίσω από την έννοια του παρατηρητή, στην πραγματικότητα υπάρχει όλη η ενέργεια, η διάθεση, η πίστη, η θέληση και η προσμονή για κάτι που θέλουμε (και αυτό είναι επιλογές και ενέργεια) δεν είναι κάτι νέο. Διαπιστώθηκε για πρώτη φορά στα πρώτα πειράματα κβαντικής φυσικής, και συγκεκριμένα στο πείραμα των δύο σχισμών το 1803, δηλαδή 216 χρόνια πριν, που είδαν προς μεγάλη τους έκπληξη οι επιστήμονες πως ένα ηλεκτρόνιο που είναι το μικρότερο σωματίδιο της γνωστής μέχρι τώρα ύλης, μπορεί να είναι συγχρόνως και ύλη και κύμα. Μη ύλη δηλαδή. Το οποίο είναι και μία μεγάλη αρχή της κβαντικής φυσικής. Όσο πιο ευαίσθητος είσαι στα ερεθίσματα (στις ενέργειες δηλαδή), τόσο πιο καταστρεπτικό γίνεται αυτό, πληγώνει τον οργανισμό σου. Κι ύστερα αντιστέκεσαι σ’ αυτό το πλήγωμα κι έτσι χτίζεις έναν τοίχο. Και όταν χτίζεις τοίχο γύρω σου, απομονώνεσαι. Και αυτή η απομόνωσή, σε απομονώνει από την δύναμη της παρατήρησης. Όπου υπάρχει παρατηρητής που διαχωρίζει τον εαυτό του από εκείνο που παρατηρεί, υπάρχει αναπόφευκτα και σύγκρουση. Στην ουσία αυτή η διαίρεση υπάρχει όσο ο παρατηρητής είναι κάτι χωριστό απ’ αυτό που παρατηρεί. «Το σύμπαν μοιάζει περισσότερο σαν μια τεράστια σκέψη παρά σαν μια μεγάλη μηχανή». Αυτή η σκέψη δείχνει πως το κβαντικό άλμα μπορεί να συμβεί κάθε στιγμή και όχι μόνο στον κόσμο των ηλεκτρονίων, αλλά και στον ενεργειακό κβαντικό κόσμο του ανθρώπινου μυαλού! Ξέρετε τι είναι αυτό που δημιουργεί ένα Κβαντικό Άλμα; Η αυξημένη Ε Ν Ε Ρ Γ Ε Ι Α.  Η αρχή της απροσδιοριστίας του W. Heisenberg μας λέει πως δε μπορούμε να προσδιορίσουμε ταυτόχρονα την ενέργεια και τη θέση ενός υποατομικού σωματιδίου. Τα υποατομικά συστατικά είναι φτιαγμένα από ενέργεια, ενέργεια που εκφράζεται με την ιδιοσυχνότητα ενός σωματιδίου το οποίο υπάρχει σε μια υπερθέση (δηλ το άθροισμα των απείρων θέσεων ή/και καταστάσεων που το σωματίδιο μπορεί να πάρει όντας κύμα και σωματίδιο ταυτόχρονα) και η οποία υπερθέση λαμβάνει χώρα (δηλαδή συγκεκριμενοποιείται σε έναν μόνο συνδυασμό θέσης-κατάστασης από τους άπειρους συνδυασμούς που ενυπάρχουν σε αυτό που αποκαλούμε ενιαίο και αδιάσπαστο χωροχρονικό συνεχές και που οι επιστήμονες ονομάζουν συνεχές ηλεκτρομαγνητικό πεδίο) μόλις κάποιος εξωτερικός παρατηρητής (π.χ. ένας άνθρωπος) παρατηρήσει ένα σωματίδιο του πεδίου. Και το σωματίδιο συγκεκριμενοποιείται σε έναν μόνο συνδυασμό, λόγω της προσδοκίας ή της πίστης. Το μέλλον δημιουργείται και είναι διαρκώς νέο ενώ εμπλουτίζει τον κόσμο με οντολογική καινοφάνεια, έτσι ώστε το μέλλον να μην ταυτίζεται με το παρελθόν και να μην μπορεί να αντιστραφεί ο χρόνος.  Η κβαντική θεωρία του εγκεφάλου δεν έρχεται σε αντίθεση με τις ανακαλύψεις της νευροβιολογίας. Απλά δίνει στους νευρώνες τη δυνατότητα μίας ταχύτατης επικοινωνίας, ώστε να λειτουργούν ταυτόχρονα διαφορετικά μέρη του εγκεφάλου, Και οι θεωρητικοί φυσικοί έχουν υποστηρίξει ότι η λειτουργία μακρο-μοριακών συστημάτων, όπως οι πρωτεΐνες, σχετίζονται άμεσα με τις κβαντικές διαδικασίες. Σωματίδια, επίσης, που χωρίζονται από αχανείς χωροχρονικές αποστάσεις γνωρίζουν το ένα τι κάνει το άλλο. Όταν δηλαδή ένα ηλεκτρόνιο πηδάει σε μια νέα τροχιά στο εξωτερικό ενός ατόμου, το αντι-ηλεκτρίνιο(ή ποζιτρόνιο) που είναι ¨ζευγάρι¨ μαζί του πρέπει να αντιδράσει, όπου κι αν ζει μέσα στο σύμπαν. Ουσιαστικά, αυτό το μνημονικό δίκτυο απλώνεται σε όλο το σύμπαν, συνδέει τα πάντα και τα επεκτείνει. Αυτό που βλέπουμε κάθε φορά ως πραγματικότητα είναι το κομμάτι που μας επιτρέπουν οι προκαταλήψεις, οι ιδέες και οι εμπειρίες μας. Οι κβαντικές δυνατότητες στη φύση, είναι σε κίνηση και ασχημάτιστες. Περιμένουν θα λέγαμε τα κβαντικά σωματίδια να υπάρξει κάποιος παρατηρητής, για να τα μορφοποιήσει. Να τους δώσει σχήμα. Σύμφωνα με τις συνθήκες του καθενός, δημιουργείται και η πεποίθησή του και κατ’ επέκταση και η πραγματικότητά του. Εάν, για παράδειγμα, λόγω καταστάσεων πιστέψεις πως δεν μπορείς να βρεις έναν άξιο σύντροφο, τότε ήδη έχεις σχηματίσει την πραγματικότητα σου και δεν θα τον βρεις...

 

ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ 

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΣΧΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

 

 

Στον πυρήνα της προσέγγισης του Αϊνστάιν, βρισκόταν η ανακάλυψη ότι, τόσο ο χώρος όσο και ο χρόνος είναι εύκαμπτοι και προσαρμοστικοί, ως συνέπεια της θεωρίας του για την ειδική σχετικότητα. Διότι, ένας ακίνητος παρατηρητής βλέπει και διαφορετική διάρκεια ενός γεγονότος και διαφορετικά μήκη, από ό,τι βλέπει ένας κινούμενος παρατηρητής. Δηλαδή, αν ξέρω τρόπους κίνησης καταλλήλους, μπορώ να κινηθώ και διαφορετικά στον χώρο και τον χρόνο! Και μάλιστα οι ευελιξίες (μεταβλητότητες) του χώρου και του χρόνου είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένες, πράγμα που οδήγησε τον Αϊνστάιν στη θεώρηση μίας και μόνο, ενιαίας, ευπροσάρμοστης οντότητας, στον χωρόχρονο. Ο Poincaré πρότεινε ότι οι βαρύτιμες αλληλεπιδράσεις πραγματοποιούνται με την ταχύτητα του φωτός και περιλαμβάνουν κύματα που διαδίδονται με σταθερό ρυθμό. Νωρίτερα, το 1900, ο Λόρεντζ είχε αφήσει να εννοηθεί ότι και η βαρύτητα θα μπορούσε να αποδοθεί σε ενέργειες που ταξιδεύουν με την ταχύτητα φωτός. Αν δηλαδή, αλλάξω πάνω μου την επίδραση απο την ενέργεια του φωτός ή κινηθώ αλλιώς από την ταχύτητα του φωτός, καταργώ και τις θεωρίες της βαρύτητας! O χωρόχρονος αποτελείται από τέσσερις διαστάσεις, τρεις χωρικές και μία χρονική, πράγμα που οι περισσότεροι θνητοί δυσκολεύονται να φανταστούν. Όμως το σύμπαν δεν είναι 4 διαστάσεις, αν κινηθείς ή κατανοείς ή αλλάξεις την αντίληψη σου πέρα από της 4 διαστάσεις. μάντεψε αναγνώστη! Η ύλη λέει στο χώρο πώς να καμπυλωθεί (κοινώς αν υπήρχε τρόπος η ύλη να δώσει συνειδητή εντολή στο χώρο, θα καμπυλωνονταν αναλογα! ) και ο χώρος λέει στην ύλη πώς να κινηθεί (αυτόματα ο χώρος που έχει καμπυλωθεί συνειδητά από την ύλη, θα έδειχνε στην ύλη οποίο τρόπο ήθελε να κινηθεί!) .Τι προκαλεί την καμπυλότητα; Η ύλη / ενέργεια λέει στον χωρόχρονο πώς να καμπυλωθεί, δηλαδή εάν δίναμε την πληροφορία σε μια ενέργεια ως ύλη, θα καμπυλώναμε τον χωρόχρονο! Το πρόβλημα του Αϊνστάιν ήταν ότι, κάθε σενάριο επί Γης αντιμετώπιζε το ίδιο επίπεδο μέτριας βαρύτητας και, κάτω από αυτές τις συνθήκες, οι δύο θεωρίες ήταν εξίσου επιτυχείς, καμία δεν αποδεικνυόταν καλύτερη. Η επιλογή του δρόμου σου είναι πολύ σημαντική λέω εγώ και οποίος το έπιασε το έπιασε! Μια νέα θεωρία ανατρέπει μια παλιά, τα παλαιά δεδομένα πρέπει να εγκαταλειφθούν και ό,τι απομείνει από το επιστημονικό πλαίσιο πρέπει να συμφιλιωθεί με τη νέα θεωρία. Μια τέτοια ανακατάταξη δικαιολογείται μόνο αν το κατεστημένο πεισθεί απολύτως ότι η νέα θεωρία δίνει καλά αποτελέσματα. Ο δρόμος τον πολλών λέω εγώ, αλλά φυσικά μπορεί να είσαι και μονολυκος!

 

ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ

ΚΒΑΝΤΙΚΗ ΣΥΖΕΥΞΗ ΕΙΜΑΙ Ο ΕΝΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΛΟΙ!

 

Η κβαντική σύζευξη είναι το φαινόμενο, κατά το οποίο δύο σωματίδια ή ομάδες σωματιδίων που δημιουργούνται μαζί ή αλληλεπιδρούν συνενώνοντας τις κυματοσυναρτήσεις τους, μένουν σε κατάσταση διεμπλοκής μεταξύ τους, ασχέτως του χώρου που μεσολαβεί πλέον από το ένα στο άλλο. Σκέψου τώρα, ότι γίνεται στον μικροκόσμο,  γίνεται και στον μακροκοσμο ή στα άτομα! Έτσι, αν σε κάποιο από τα δύο συμβεί κάτι και βρεθεί σε μια κβαντική κατάσταση, το άλλο αντιδρά “ακαριαία” και επομένως η κβαντική του κατάσταση επηρεάζεται από την κατάσταση του πρώτου. Δηλαδή, μπορεί να υπάρξει νοητική ή ψυχική σύνδεση δυο ατόμων και ας βρίσκονται ο ένας Αμερική και ο άλλος Ελλάδα. Εάν αυτό, γίνει ενσυνείδητα, κάτω από συγκεκριμένες διαδικασίες, μπορεί δυο άτομα σε ζεύξη να συνεννοούνται ακόμα και από απόσταση ή και να δρουν κάτω από συνεννόηση με διαδικασίες σιωπής (το έχω πει,  είμαι ο ένας και οι πολλοί. Μιλάς μαζί μου και σε ακούν τα αδέλφια μου σε σύζευξη, χαχαχα). Αν όντας η κβαντική διεμπλοκή είναι παρατηρήσιμη, σε πόση μεγάλη κλίμακα μπορεί άραγε κανείς να φτάσει παρατηρώντας την; Οι ερευνητές ήδη από την δεκαετία του ’70 και μετά από πολλαπλά πειράματα τις επόμενες δεκαετίες, κατάφεραν να φέρουν την κβαντομηχανική πιο κοντά στη πραγματικότητα, καθώς παρατήρησαν την κβαντική διεμπλοκή, αρχικά σε δύο ζευγάρια ατόμων σε πειραματική διάταξη, και μέχρι πρόσφατα κατάφερναν να παρατηρούν εσωτερικές ιδιότητες μικροσκοπικών συστημάτων. Αλλά είπαμε, όπως στον μικροκοσμο, έτσι και στον μακροκοσμο! Μια αλλαγή σε ένα κβαντικό σωματίδιο στη Γη που είναι συζευγμένο με ένα άλλο κβαντικό σωματίδιο που βρίσκεται 10 δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά, θα σήμαινε αλλαγή της συμπεριφοράς κάποιου πράγματος στο μακρινό παρελθόν (κάτσε τώρα να φτιάξω μια σύζευξη με τον εαυτό μου στο χθες, να του πω πως να αποφύγει εκείνη την πατάτα που έκανε !!!). Η κβαντική διεμπλοκή θα μπορούσε να δημιουργήσει περιπτώσεις που ουσιαστικά μοιάζουν με ταξίδι στο χρόνο. Μόλις μετρήσουμε το σπιν του άλλου ηλεκτρονίου κατά την ίδια κατεύθυνση, διαπιστώνουμε ότι έχει την αντίθετη τιμή. Αυτό είναι γνωστό ως κβαντική μη-τοπικότητα, όπου η μέτρηση ενός σωματιδίου επηρεάζει στιγμιαία την κατάσταση του άλλου, ανεξάρτητα από την απόσταση μεταξύ τους.Μου συμβαίνει κάτι εδώ, το νιώθει, το κατανοεί και το αντιλαμβάνεται ο εκεί! Για να συνοψίσουμε, η κβαντική διεμπλοκή προκύπτει όταν δύο ή περισσότερα σωματίδια συσχετίζονται με τέτοιο τρόπο ώστε οι ιδιότητές τους να συμπλέκονται, ακόμη και όταν χωρίζονται από μεγάλες αποστάσεις. Εμφανίζει βασικά χαρακτηριστικά όπως η κβαντική μη τοπικότητα, η παραβίαση της ανισότητας του Bell και η δυνατότητα ενεργοποίησης εφαρμογών κβαντικής επεξεργασίας πληροφοριών (Στείλαμε τον χ στο γραφείο σου και δεν χρειάζεται ούτε κάμερα, ούτε καταγραφικό. Σε βλέπουμε, σε ακούμε, σε νιώθουμε μέσα από τον χ που είναι σε σύζευξη μαζί μας. Ποιος  007;  Νηπιαγωγείο! Ρε συ, εμείς τον παρακολουθούσαμε, τι έγινε; Και αυτός - αυτοί μας παρακολουθούν, άλλα με τρόπους που δεν κατανοούμε! Ρε συ ποιος νομίζεις ότι είσαι; Καλά, είπα εγώ ότι είμαι κάτι; Πράγματα και καταστάσεις που αναφέρει η κβαντική φυσική σας περιγράφω και ποίος ξέρει τι άλλο). Σύμφωνα με τον Αϊνστάιν, η κβαντική θεωρία είχε ανάγκη τη σύζευξη -την ιδέα ότι τα υποατομικά σωματίδια μπορούσαν να είναι άρρηκτα συνδεδεμένα, και ότι μια αλλαγή σε ένα τέτοιο σωματίδιο θα αντανακλούνταν άμεσα στο αντίστοιχό του, ακόμα αν τα χώριζε ένα ολόκληρο σύμπαν. Η θεωρία δεσμού σθένους (Valence-Bond Theory ή VB Theory): Σε αυτή τη μέθοδο, η προσοχή εστιάζεται πρωτίστως στις αλληλεπιδράσεις των ατόμων ανά δύο, και επομένως σχετίζεται ιδιαιτέρως με τις κλασσικές εικόνες των χημικών δεσμών μεταξύ ατόμων (και φυσικά χημικοί δεσμοί μπορεί να γίνουν με πολλά πράγματα κύριοι! Και φυσικά, μη περιμένετε να τα πάρετε όλα στο πιάτο, διότι η απάντηση είναι “τράβα μαγείρεψε φίλε, ώστε να γεμίσει το πιάτο σου”). Και τι αναφέρει λοιπόν η κβαντική φυσική; Αναφέρει ότι δύο σωματίδια μπορούν να βρίσκονται σε τέτοια σύζευξη μεταξύ τους, που η αλλαγή της κβαντικής κατάστασης του ενός να επηρεάζει ακαριαία και του άλλου, ακόμη και αν είναι έτη φωτός μακριά. Αυτή η “στοιχειωμένη δράση από απόσταση”, σύμφωνα με τον Αϊνστάιν, είναι ένα σοβαρό πλήγμα για την αντίληψη που έχουμε για το πώς λειτουργεί ο κόσμος. Ή μήπως υπάρχει πραγματικά μια επίδραση που ταξιδεύει ταχύτερα από το φως; Ας πούμε... η σκέψη;

Υ.Γ. Η Κβαντική Χημεία και οι εφαρμογές της (όπως και γενικότερα η Θεωρητική Φυσικοχημεία) εξελίσσονται σήμερα, με ηγέτη τις Η.Π.Α., με ταχείς ρυθμούς εξαιτίας των πολλαπλών πλεονεκτημάτων τους: γρήγοροι και ακριβείς υπολογισμοί, μείωση χρονοβόρων και επαναληπτικών εργαστηριακών μετρήσεων, μείωση κατανάλωσης αντιδραστηρίων και μείωση χημικών αποβλήτων προς επεξεργασία.

 

ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ