Κάποτε βρέθηκα να μιλώ σε μια φιλική παρέα, για τους σκοπούς της αναζήτησης και της έρευνας. Για το μυστικό που οι άνθρωποι του παράξενου δρόμου έταξαν τη ζωή τους. Για τον ίδιο στόχο που ο συνταγματάρχης Φώσσετ χάθηκε στη ζούγκλα του Αμαζονίου, αναζητώντας τη μυθική Μανόα. Για εκείνο το σκοπό, ο γεννήτορας της έρευνας Τσάρλς Φόρς σπατάλησε τη ζωή του διαβάζοντας παράξενες ειδήσεις ώσπου να φτάσει στην τύφλωση. Ποιος είναι όμως εκείνος ο περιβόητος σκοπός που μιλούμε; Είναι κάτι, που πότε συνειδητά και πότε ασυνείδητα κυνηγούμε όλοι. Το όνομα του θηράματος , είναι η δύναμη! Ναι φίλοι μου, πίσω από όλα τα πράγματα και τις λέξεις κρύβεται η αναζήτηση περισσότερης δύναμης. Εύλογα τώρα κάποιος θα αναρωτηθεί, τί δουλειά έχει η γνώση, η αγάπη και η σοφία με την ίδια τη δύναμη; Εδώ είναι και ένα από τα λάθη της ανθρωπότητας και το λάθος της είναι, ότι ταυτίζει τη δύναμη με ελάχιστα πράγματα όπως την εξουσία, το χρήμα και το σπαθί. Ναι, όλα αυτά αποτελούν μέσο δύναμης. Φυσικά όμως δεν είναι και το μόνο. Σκεφτείτε, ο Σωκράτης χρησιμοποίησε το λόγο ως δύναμη και χάρη σε αυτή τη χρήση παρέμεινε στην ιστορία. Ο Χριστός χρησιμοποίησε τη δύναμη της αγάπης έτσι ώστε να σκύψουν ταπεινά χιλιάδες κεφάλια και ολόκληρα έθνη αιώνες τώρα. Εδώ βέβαια, τίθεται το εξής ερώτημα. Ποιός είναι ποιο δυνατός; Εκείνος που κυβερνά με το σπαθί και το χρήμα, ή αυτός που βασιλεύει με τη σοφία και τη γνώση; Ποιό βασίλειο άραγε είναι πιο απόρθητο; Όποιος κάνει αυτή την ερώτηση, αγνοεί ότι το όλο θέμα δεν είναι το ποιο από τα δυο μονοπάτια θα ακολουθήσεις, αλλά ότι σε όλα τα πράγματα κρύβεται μια δύναμη που πρέπει να αντιληφθείς πως θα την χρησιμοποιήσεις. Για παράδειγμα, για τον μάγο η δύναμη κρύβεται πίσω από ένα σύμβολο, ενώ αντίθετα στον ρήτορα η δύναμη, κρύβεται πίσω από τις λέξεις. Για τον πιστό, η ίδια του η δύναμη είναι η πίστη του και πάει λέγοντας…. Όλοι αυτοί βέβαια έχουν υποπέσει σε ένα τραγικό λάθος που δεν είναι άλλο από το ότι παγιδεύτηκαν στον κύκλο της δύναμης που κατέχουν και μόνο. Αυτή είναι άλλωστε και η διαφορά που έχουν με έναν γνήσιο αναζητητή, γιατί όποιος αναζητάει πραγματικά φροντίζει να μην μένει παγιδευμένος ποτέ στη δύναμη που έχει. Ο αναζητητής έχει πάντα μια άγνωστη δύναμη να ανακαλύψει, έναν ακόμα δρόμο ή μια λειτουργία που δεν γνωρίζει, κάτι που γι΄αυτόν είναι απλώς ένα ακόμα βήμα προς την εξέλιξη του. ’Aλλωστε ξέρει πως τα πάντα είναι δύναμη και η δύναμη εκφράζεται με άπειρους τρόπους. Θα μπορούσα να πω ότι το σύμπαν είναι κυριολεκτικά ένα πεδίο μάχης που επιβιώνουν μόνο οι δυνατοί, χωρίς αυτό να εννοεί βέβαια ότι δυνατοί είναι εκείνοι όπου λειτουργούν ως αρπακτικά ή σφαγείς. ’Aλλωστε προείπαμε , ότι υπάρχουν χιλιάδες πράγματα που μπορούν να δώσουν δύναμη σε κάποιον, αλλά και να τον κάνουν ισάξιο αντίπαλο του πιο τέλειου πολεμιστή. Θυμηθείτε το σοφό Γκάντι, που κατάφερε να ισοπεδώσει με τη συμπεριφορά του ολόκληρο στρατό. Σκεφτείτε τι δύναμη ή πως μπορείτε να χρησιμοποιήσετε κάτι ως μέσο δύναμης , όπως για παράδειγμα μια λέξη ή μια κίνηση, ένα αίσθημα ή μια πένα, ακόμα και μια είδηση. Όλα τα παραπάνω, έχουν μέσα τους μια κρυμμένη δύναμη. Το θέμα είναι να τα χρησιμοποιήσετε σωστά και να τα ψηλαφίσετε έτσι ώστε να μπορέσετε να τα μετατρέψετε σε ένα ισχυρό όπλο. Τότε το κάθε τι θα μας δώσει αυτή την κρυμμένη δύναμη. Εδώ βρισκόμαστε μπρος σε ένα άλλο ερώτημα. Γιατί κάθε δύναμη ή κάθε γνώση είναι βασανιστικά κρυμμένη; Ξέρω τώρα ότι χιλιάδες γνώσεις που είναι κρυμμένες γύρω μου, εάν είχαν συνείδηση θα χασκογέλαγαν μαζί μου, δείχνοντας εμένα με το δάχτυλο λέγοντας, τι φταίμε εμείς αν δεν έχεις τα μάτια να μας δεις και το νου να μας καταλάβεις! Από την άλλη, εάν δούμε τον κόσμο σαν ένα πανάρχαιο βιντεοπαιχνίδι, με πολλούς χαρακτήρες, επίπεδα και παίκτες, ίσως καταλάβουμε! Ποιος ο σκοπός αυτού του παιχνιδιού; Μα η απόκτηση περισσότερης δύναμης. Θα μπορούσα να πω, πως οι ανώτεροι ρόλοι στο παιχνίδι της ζωής, είναι ακριβώς ανώτεροι , λόγω της περίσσιας δύναμης όπως και αν εκφράζεται αυτή. Αν σκεφτούμε λίγο πιο καθαρά, θα δούμε ότι η ίδια η εξέλιξη ταυτίστηκε με τη δύναμη. Τα δυνατά είδη αφάνισαν τα αδύναμα. Οι ανώτεροι κυριάρχησαν στους κατώτερους, αν και προσωπικά θεωρώ ότι κατώτερος δεν υπάρχει, λόγω ότι το ίδιο το σύμπαν με τους νόμους του δεν επιτρέπει να υπάρχει κάποιος αδύναμος. Όσο για την τύχη που θα σκεφτεί κάποιος, σίγουρα ακολουθεί τους άξιους και τους δυνατούς. Και επειδή στο παραπάνω κάποιοι θα αντιδράσουν, θα εξηγήσω τι εννοώ. Αρκετές φορές αναφέρθηκα στις μορφές της δύναμης. Πχ ταπεινότητα, αγάπη, γνώση, σοφία, εξουσία. Αλήθεια, πόση δύναμη χρειάζεται κάποιος για να είναι ταπεινός απέναντι σε ένα κόσμο σφαγείο; ένα σύμπαν που σαν φυσικό νόμο έχει την καταστροφή του παλιού για να έρθει το νέο. Πόση δύναμη χρειάζεται κάποιος, ώστε να φιλοσοφεί ενώ παλεύει καθημερινά για το βίο του; να αναζητά τη γνώση ενώ υπάρχουν χιλιάδες εμπόδια; πόση δύναμη χρειάζεται ένας εξουσιαστής όταν το πρώτο πράγμα που θα συναντήσει ενώ αναλάβει την εξουσία, είναι η αμφισβήτηση; Θα έλεγα πως σε κάθε ρόλο κρύβεται μια δύναμη που αν κάποιος την χειριστεί σωστά, μπορεί να φτάσει στην κορυφή. Εδώ θα πρέπει να επισημάνω, ότι κάθε προσωπικότητα έχει διαφορετικό επίπεδο ως κορυφή. Εάν τελικά καταφέρει και φτάσει στο τέρμα,θα πρέπει να αλλάξει αναγκαστικά και ρόλο. Διαφορετικά, θα έχει κατορθώσει να παγιδευτεί μέσα στον ίδιο του τον εαυτό. Αν με ρωτήσετε γιατί ισχύουν όλα αυτά, θα σας παραπέμψω στη βιολογική αλυσίδα, μόνο που θα κάνω μια μικρή διαφοροποίηση, ζητώντας να επεκτείνετε τους κρίκους προς το σύμπαν. Κάθε κρίκος λοιπόν αυτής της κοσμικής αλυσίδας, αποτελεί απλώς ένα κύτταρο στον κοσμικό οργανισμό. Ας θυμηθούμε τώρα τους βιολογικούς κανόνες του οργανισμού που ισχύουν άλλωστε σε κάθε πλάσμα που γνωρίζουμε. Ο λόγος που το κάνω αυτό, είναι γιατί ένας από τους νόμους κάθε οργανισμού, είναι η αντικατάσταση ή η θανάτωση των γερασμένων ή αδύναμων κυττάρων. Η πράξη αυτή γίνεται για λόγους ύπαρξης του ίδιου του οργανισμού. Εάν δεν πράξει έτσι, σιγά σιγά θα αδυνατίσει και θα επέλθει ο θάνατος. Ακριβώς το ίδιο πράττει και το σύμπαν επιφέροντας το θάνατο στα αδύναμα κύτταρα, υπάρξεις, είδη, αντικαθιστώντας τα με νέα , έτσι ώστε να υπάρχει το ίδιο. Ακριβώς γι' αυτό , το σύμπαν είναι φτιαγμένο για δυνατούς. Γι' αυτό και δεν υπάρχουν αδύνατοι . Θα' έλεγα πως το ηθικό δίδαγμα είναι ‘ υπάρχω' άρα είμαι δυνατός. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι θα είμαι για πάντα. Όσοι το θεωρούν αυτό, έχουν παγιδευτεί στον εαυτό τους όπως είπαμε πιο πάνω. Ας μην ξεχνούν, ότι όποιος παραμένει στάσιμος σε σχέση με το ίδιο το σύμπαν , αφανίζεται. Ίσως ο κανόνας είναι, γνώρισε, διδάξου, προχώρα. Και ποιος ξέρει, ίσως κάποτε μάθουμε τόσα πολλά, που ο θάνατος να είναι και εκείνος ένας από τους ανεξήγητους μύθους εκείνης της πρώτης ανθρωπότητας που ακόμα και η μορφή της θα μας είναι άγνωστη !
ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ
