Η ζωγραφική ως εικόνα, δεν καταγράφει ένα αφηρημένο νόημα, δεν οπτικοποιεί αφηρημένες έννοιες. Η εικόνα, γράφει καταρχάς την υποστατική μορφή ενός προσώπου ή ενός γεγονότος, βεβαιώνοντας με την καταγραφή αυτή την πραγματικότητά του. Ό,τι εικονίζεται είναι πραγματικό για τον ζωγράφο. Δεν υπάρχει τέχνη ιερή. Υπάρχουν πρόσωπα και γεγονότα ιερά και άλλα που δεν είναι ιερά, που όταν αποδίδονται με κατάλληλο εικαστικό τρόπο, λειτουργούν μέσα στην κοινότητα-κόσμο ως ιερά, όπως ο ίδιος ο ζωγράφος. Το όλο ζήτημα επομένως, δεν είναι να οριστεί τι είναι ιερή τέχνη, αλλά να μπορέσουμε να ανιχνεύσουμε δρόμους καλλιτεχνικούς για να λειτουργούν τα θέματα (ιερά και μη) με τρόπο που προάγει το κοσμικό γεγονός με την στενή ή την πλατιά έννοια της ζωγραφικής. Η αγιογραφία για παράδειγμα, είναι η τέχνη της απεικόνισης ιερών προσώπων ή θρησκευτικών σκηνών, η καλλιτεχνική αναπαράσταση θρησκευτικών θεμάτων. Η ανάγκη για απόδοση των χαρακτηριστικών των ιερών προσώπων από τους αγιογράφους, προϋποθέτει τη συνέπεια σε ορισμένα εικονογραφικά χαρακτηριστικά, τα οποία συνδέουν την εικόνα με το πρωτότυπο. Η αγιογραφία είναι τέχνη με βάθος, ωστόσο η εικόνα διαιωνίζει πρόσωπα αγίων και οσίων γι’ αυτό και δεν δέχεται τις παρεκκλίσεις.
Τα παλαιότερα γνωστά έργα ζωγραφικής, ανακαλύφθηκαν από σπηλαιολόγους στο Γκροτ Σοβέ (γαλλικά: Chauvet) στη Γαλλία το 1994 και είναι χρωματισμένα με κόκκινη ώχρα και μαύρο. Οι ζωγραφιές αυτές, που απεικονίζουν ζώα και κυνηγούς, θεωρούνται από ορισμένους παλαιοντολόγους, ότι είναι περίπου 32.000 ετών.
Η τέχνη είναι η ανθρώπινη δραστηριότητα ή δημιουργία και είναι σημαντική εξ αιτίας της έλξης που προκαλεί στις ανθρώπινες αισθήσεις, διεγείροντας τον νου ή το συναίσθημα. Είναι η δημιουργική έκφραση που μέσα στο έργο αποτυπώνει την ψυχική κατάσταση, τα συναισθήματα, τις ιδέες, την αίσθηση ή τον οραματισμό του καλλιτέχνη. Μέσα στους αιώνες η ζωγραφική έγινε τέχνη, εκφράζοντας όχι μόνο την απτή πραγματικότητα αλλά και την εσωτερική κατάσταση του εκάστοτε καλλιτέχνη που προσπαθούσε μέσω του σχεδίου να εξωτερικεύσει την δική του αντίληψη, το δικό του συναίσθημα και τη μετάφραση του κόσμου που βίωνε. Οι τεχνοτροπίες έγιναν πλουσιότερες, πιο δυναμικές και εκφραστικές, ακόμα και ριζοσπαστικές, αποδομώντας βασικές ψυχοσυναισθηματικές και φυσικές διαστάσεις και εγκαθιστώντας νέες έννοιες και απόψεις. Όντας μία έκφραση του ανθρώπινου ψυχισμού, η ζωγραφική συνδέεται και με τις ενεργειακές ποιότητες του ατόμου με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο. Τη στιγμή που κάποιος ασχολείται με το να εκφράσει μέσω του σχεδίου δικές του, προσωπικές εικόνες και συναισθήματα, τότε η αύρα του ενεργοποιείται και συνδέεται με αυτά- ειδικά όταν προσπαθεί να αναπαραστήσει βιώματα από παιδικές μνήμες ή από έντονα φορτισμένες καταστάσεις, είτε θετικές είτε αρνητικές. Ο ζωγράφος μπορεί να δημιουργεί έργα ζωγραφικής εκφράζοντας τις δημιουργικές του επιθυμίες και ανάγκες αυτοέκφρασης. H ζωγραφική είναι μία τέχνη, που αφορά τον άνθρωπο, φιλελεύθερη και ανθρωπιστική, η οποία διαμορφώνει σε μία συμβολική γλώσσα τους μεγάλους μύθους της ζωής ή της φαντασίας, που δίνουν ενέργεια, δύναμη και νόημα στην ζωή και ως οπτική έκφραση της σκέψης γίνεται τελικά τρόπος ζωής.
ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ
