ΑΓΑΛΜΑΤΟΥΠΟΛΗ ΔΡΑΜΑΣ
Ίσως τελικά εκείνοι που θεωρούν ότι στην επόμενη στροφή των ανθρώπινων ιδεών
μπορεί ο καθένας να ανακαλύψει πράγματα που να θέσουν τον νου του σε μια
διαδικασία αινιγματικών συνειρμών, να μην έχουν άδικο. Βλέπετε ο κόσμος μας,
προεκτείνεται χαοτικά στο αχανές σύμπαν και έτσι μπορεί να χωρέσει στην αγκαλιά
του όλες τις θεωρίες που μπορεί να φανταστεί και ο πιο δημιουργικός ανθρώπινος
νους. Συνήθως όμως, το σύνολο εκείνων των σκέψεων, χάνεται στα βάθη του
εσωτερικού κόσμου κάθε ανθρώπου που γέννησε τις όποιες ιδέες.
Αυτό γίνεται γιατί πολλές από αυτές τις σκέψεις, είναι συνήθως αντίθετες με το
κοινωνικό μοντέλο ιδεών που έχει επιβάλλει ο όχλος. Ωστόσο τα κοινωνικά
μοντέλα, είναι ένα ταξινομημένο πάζλ, που έχει επιβληθεί από τους εκάστοτε
μοχλούς του συστήματος. Σε αυτό φυσικά βοηθούν και οι διάφοροι άνθρωποι που
έχουν δεχτεί τέτοια πλύση εγκεφάλου, σε σημείο που παίζουν τον ρόλο της πιπίλας
(άνθρωποι που αναμασούν τα κοινωνικά μοντέλα και προσπαθούν να επιβάλλουν την
γνώμη τους στους άλλους με διάφορους τρόπους).
Κάπως έτσι, οι μέντορες ορίζονται και ο όχλος βγάζει στωικά το σκασμό, ενώ από
κάτω χειροκροτεί το κοινό. Ωστόσο, πάντα υπήρχαν και όσο υπάρχει η ανθρωπότητα
πάντα θα υπάρχουν, ανθρώπινες μονάδες που τόλμησαν να εκφράσουν τις ιδέες τους
μέσα από διαφορετικά κανάλια σκέψης και από κοινωνικές κερκόπορτες, που ήταν
προσβάσιμες και αποδεκτές στον όχλο. Κάπως έτσι, οι αιρετικοί των ιδεών πέρασαν
κλέβοντας στην στημένη παρτίδα, τις απόψεις τους.
Τούτοι οι παράξενοι επαναστάτες, δεν χρησιμοποίησαν ως όπλα τους ακόντια ή
σπαθιά, αλλά την ίδια την τέχνη. Αυτή έπαιξε σημαντικό ρόλο στην δημιουργία
νέων ιδεών και μοντέλων σκέψης. Δεν είναι άλλωστε καθόλου τυχαίο, ότι οι
γλύπτες του διαφωτισμού, χάραξαν πάνω στο μάρμαρο ξεχασμένα μηνύματα από το
χθες. Άλλοτε, μεσαιωνικοί ζωγράφοι σχεδίασαν απόκρυφες ιστορίες, για εκείνους
που μπορούσαν να αντιληφθούν το νόημα τους. Οι καιροί βέβαια μπορεί να άλλαξαν,
αλλά πάντα ο μοχλός θα είναι μοχλός και ο όχλος θα στέκει να χειροκροτεί.
Ακολουθώντας λοιπόν κάποια από τα κρυμμένα μυστικά εκείνης της κοινωνικής
κερκόπορτας, βρεθήκαμε στην πόλη της Δράμας και περιηγηθήκαμε στον κήπο των
αγαλμάτων. Εκεί συναντήσαμε μία σειρά από γλυπτά, που αν στεκόσουν απέναντι
τους και διαλογιζόσουν το τι μπορεί να συμβολίζουν, τότε θα μπορούσες να
οδηγηθείς σε πολύ παράξενους συλλογισμούς. Προσωπικά, εντύπωση μου έκαναν
ορισμένα από αυτά, που εμένα τουλάχιστον με έκαναν να σκεφτώ λατρείες του χθες,
καθώς και μαγικούς συνειρμούς. Άραγε, τι θα μπορούσε να σκεφτεί ένας περαστικός
όταν αντίκριζε μια πυραμίδα φτιαγμένη από ανθρώπινα σώματα, ή ένα μαρμάρινο
σώμα που έμοιαζε να έχει θέση όμοια με εκείνη που θα είχε αν κάποιος ήθελε να
το θυσιάσει;
Ξέρω ότι όλα τα παραπάνω μπορεί να είναι απλώς δικές μου σκέψεις, αλλά για
τούτο το πάρκο, συγκεντρώθηκαν ξένοι και Έλληνες γλύπτες, ώστε να το
δημιουργήσουν. Ίσως, για το σύνολο των ανθρώπων, αποτελεί απλώς ένα πάρκο.
Ωστόσο για μένα, το λιγότερο που μπορεί να είναι, είναι μία έκθεση από
εσωτερικές σκέψεις και ιδέες, ακόμα και στάσεις ζωής, που ο δημιουργός τους
έκφρασε χωρίς να κάνει χρήση του λόγου. Ίσως τελικά, η ίδια η τέχνη να αποτελεί
έναν τρόπο επικοινωνίας, που καταργεί τον λόγο.
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΓΡΗΓΟΡΗ ΤΣΟΥΚΑΛΑ.
