Πολλές φορές οι συνεργάτες μου με έχουν ακούσει να λέω «Έρευνα είναι η ίδια η ζωή» και αυτό γιατί όντως η ζωή είναι μία έρευνα μυστήριου, αρκεί να έχεις την νόηση και την αντίληψη να την κατανοήσεις και να την δεις! Μια βόλτα σε κάποια σοκάκια στα Αναφιώτικα μαζί με τον φίλο και συνεργάτη της ομάδας Ονειρόκοσμος, Βασίλη Μαθιουδάκη, ένα βραδύ του 2005 είχε αποτέλεσμα τα παραπάνω. Πράττοντας λοιπόν εκείνο το βράδυ, τις τεχνικές του λαβύρινθου, βρεθήκαμε αναπάντεχα σε μια ρωγμή της πραγματικότητας. Λίγα μετρά από εμάς, έστεκε μία άλλη πραγματικότητα. Από τη μια εμείς με την συμβατή πραγματικότητα και από την άλλη ένα μαύρο φόντο που στο βάθος του, έστεκε ένας άνδρας με ρούχα προϊστορικού ανθρώπου και διπλά του ένα παιδί με την ιδία ενδυμασία πλάι σε μια φωτιά. Από τη μία το 2005 και από την άλλη η προϊστορία και εμείς οι δύο να τα έχουμε εντελώς χαμένα με αυτό που βιώναμε. Ξέρω ότι κάποιοι δεν θα με πιστέψουν ή και θα γελάσουν! Ποιος σας είπε όμως, ότι έδινα ποτέ σημασία στους τρίτους; Την έρευνα την πράττω αποκλειστικά για μένα και την προσωπική μου εξέλιξη και μετά για τους άλλους, οπότε κυριολεκτικά οι γνώμες τρίτων καταλήγαν πάντα στα παλιά μου παπούτσια. Το πως έληξε αυτό το γεγονός να είστε σίγουροι ότι δεν θα αναφερθεί. Άλλωστε, αυτά που έχω πει δημόσια, να είστε σίγουροι ότι είναι το δέκα τις εκατό από τις εμπειρίες και τις γνώσεις μου. Το σίγουρο είναι ότι, ο χώρος συνέχισε να ερευνάται από εμένα ως και την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές. Σε μια από τις μοναχικές μου βόλτες στο σημείο που εμφανίστηκε η ρωγμή, εμφανίστηκε μια μαύρη ομίχλη που έμοιαζε να τρέφεται ή να αφομοιώνει τον δημοτικό φωτισμό, πράττοντας κάποιες δικές μου τεχνικές άμυνας το φαινόμενο σταμάτησε. Λίγες μέρες μετά, το σημείο γέμισε με εικονικά graffiti, που σαν μορφές θα τα ζήλευε ακόμα και ο ίδιος ο κθούλου και το μέρος απέκτησε μια σκοτεινή ατμόσφαιρα, ώσπου τα όποια παράξενα φαινόμενα στο συγκεκριμένο σημείο έπαψαν και μετατοπίστηκα σε άλλο. Έμοιαζε λες και τα πλάσματα των τοίχων, να είχαν καταβροχθίσει την ίδια τη ρωγμή, κυριολεκτικά οι εικόνες των τοίχων λειτουργήσαν σαν ΜΑΝΤΑΛΑ στο σημείο. Η λέξη “μάνταλα” είναι σανσκριτική (αρχαία ινδική) και σημαίνει “κύκλος”. Πρόκειται για ένα ιερό σύμβολο με πολλές σημασίες και πρακτικές σε πολλούς πολιτισμούς. Για παράδειγμα, σε εξωτερικό επίπεδο συμβολίζει το σύμπαν, ενώ σε εσωτερικό επίπεδο συμβολίζει την ψυχή. Όσο για τις μορφές των τοίχων παρέμειναν εκεί, μέχρι που αποφάσισα σε μια βόλτα που έκανα στο μέρος με την Ντίνα Αξιώτη να τις φωτογραφίσω.
ΓΡΑΦΕΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ
