Ένας από τους πιο ιστορικούς τόπους στον Πειραιά, είναι το εργοστάσιο του Δηλαβέρη που χτίστηκε το έτος 1888 εκτός της τότε πόλης. Στην εποχή του, αποτελούσε το μεγαλύτερο κεραμοποιείο της χώρας, αλλά και μία από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες της Αττικής. Σήμερα ο χώρος, είναι ιδιοκτησία της Εθνικής τράπεζας και τον έχει παραχωρήσει στο Πανεπιστήμιο του Πειραιά. Την δεκαετία του 1980, η Υπουργός Πολιτισμού Μελίνα Μερκούρη κήρυξε το εργοστάσιο διατηρητέο μνημείο σπάνιας αρχιτεκτονικής. Παρ’ αυτά, κατά την θητεία του Γιάννη Παπασπύρου ως Δήμαρχος του Πειραιά, γκρεμίστηκε το μεγαλύτερο του μέρος, αφήνοντας μόνο την στοά των καμινιών και τις δύο καμινάδες. Κατά την δεκαετία του 1990, έγινε μία προσπάθεια ο χώρος να μετατραπεί σε πάρκο και δημιουργήθηκε μία ειδική ποδηλατική πίστα, που μέρος της σώζεται έως και σήμερα, χωρίς ωστόσο να στεφθεί με επιτυχία. Σήμερα, ο χώρος έχει αφεθεί στην τύχη του και μαρτυρίες των γύρω κατοίκων, μιλούν για στέκι τοξικομανών τις νύχτες. Επίσης, υπάρχει η λανθασμένη παρέμβαση στο αρχιτεκτονικό σύνολο, κυρίως στις εισόδους που έχουν σφραγιστεί με τσιμέντα, με στόχο η εναπομείναντα στοά να μετατραπεί σε αποθήκη των υλικών καθαριότητας του Δήμου. Μετά λύπης μας διαπιστώνουμε, πως ακόμα ένα αρχιτεκτονικό ιστορικό μνημείο του τόπου μας, να οδηγείται προς την αφάνεια και τη λήθη…
ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ
