Η ενέργεια με την οποία κάποιος ταυτίζει κάποιον/κάτι με κάποιον/κάτι άλλο σημαίνει το να είναι ή να θεωρείται ή να αναγνωρίζεται κάτι ως ίδιο με κάτι άλλο, δηλαδή τα δυο να γίνουν ένα. Πχ, έχετε προσέξει ότι στα ερωτευμένα ζευγάρια, ο ένας δρα μαζί με τον άλλον, ο ένας κόβει ο άλλος ράβει κατά τη λαϊκή ρήση; Το να ταυτίζεται συναισθηματικά κάποιος με κάποιον άλλον, να μπαίνει στη θέση του και να μοιράζεται τα συναισθήματά του, οι δυο ψυχές να γίνονται ένα, αποτελεί ένα μικρό γκεσταλτ δυο ατόμων, το οποίο φυσικά και μπορεί να γίνει και σε άτομα που δεν είναι ζευγάρι αλλά φίλοι κλπ. Ο μηχανισμός ταύτισης είναι αρχαϊκός και εξασφαλίζει την ύπαρξη του νέου ανθρώπου. Το βρέφος δεν μπορεί να εξατομικευθεί σε σχέση με την μητέρα-τροφό-φροντιστή. Η προσωπική ταυτοποίηση είναι η αντίληψη για όλα τα χαρακτηριστικά που διαχωρίζουν το άτομο από τους άλλους, η ικανότητα του ανθρώπου να κατανοεί και να διατηρεί την ιστορία του προσωπικού του «ΕΓΩ». Η ταύτιση εξυπηρετεί την επιδίωξη να αποκτηθούν ιδιότητες ανακλαστικές μιας άλλης ταυτότητας. Αυτή αντιπροσωπεύει είτε θετικά, είτε αρνητικά, αλλά πάντως σημαντικά για το άτομο, στοιχεία. Στην εξέλιξή του ο μηχανισμός ταύτισης είναι μεταλλακτικός. Κοντολογίς, το άτομο αφομοιώνει, ώστε οι επιλογές ομοίωσης να ταιριάξουν, κοινώς ο ένας, εκτός από τις ιδιότητες του εαυτού του, έχει τις ιδιότητες του αλλού ή τα χαρακτηριστικά του. Πόσες φορές έχουμε αναρωτηθεί αν ο σύντροφός μας, μάς καταλαβαίνει…Πόσο φορές έχουμε αναρωτηθεί αν ο σύντροφός μας, κατανοεί και συναισθάνεται αυτό που νιώθουμε εμείς… Πόσες φορές έχουμε εκνευριστεί με τον εαυτό μας μη μπορώντας να εκφράσουμε με λέξεις αυτό που πραγματικά νιώθουμε κι όχι αυτό που σκεφτόμαστε…Σε νευρολογικό επίπεδο η απάντηση για την ύπαρξη ενσυναίσθησης, βρίσκεται στους νευρώνες-καθρέφτες, μια ομάδα νευρικών κυττάρων που μας επιτρέπει να μπούμε στη θέση του άλλου και να αντιληφθούμε τα συναισθήματά του. Η δυσλειτουργία των εν λόγω νευρώνων μπορεί να οδηγήσει στη δυστυχία και την κοινωνική περιθωριοποίηση. Και φυσικά ο άνθρωπος έχει την ικανότητα να ταυτίζεται με πολλά πράγματα, συχνά χωρίς καν να το κατανοεί. Οπότε φίλοι μου, προσέξτε με τι ταυτίζεστε. Η λεκτική και η μη λεκτική επικοινωνία πολλές φορές δίνουν αντιφατικά μηνύματα. Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι η λεκτική επικοινωνία, είναι απλά μια «βιτρίνα» που το συνειδητό μέρος του εαυτού έχει πεισθεί ότι είναι και πραγματικότητα, ενώ η μη λεκτική εκφράζει το πραγματικό – πηγαίο συναίσθημα. Στην σύγχρονη εποχή και κοινωνία, είναι πιο δημιουργικό και υποστηρικτικό να αναπτύξουμε την ενσυναίσθηση και να πλησιάσουμε τον άλλον, παρά να ταυτιστούμε με ατελέσφορες καταστάσεις και παγωμένα συναισθήματα που δεν προάγουν το ηθικό και υπαρξιακό μας γίγνεσθαι. Η ταύτιση είναι ο συγχρονισμός, είναι ο ομοιοκραδασμικος χαρακτήρας, είναι συντονισμός κυμάτων συχνοτήτων φωτός. Όλη η φύση είναι συγχρονισμός, όλη η φύση είναι μια Ορχήστρα που παίζει μια μελωδία πολλών τόνων. Πολλές διδασκαλίες, έδωσαν στον άνθρωπο την ιδέα της ταύτισης, δείτε τον χριστιανισμό και το «αγαπά τον άλλον σαν εαυτό σου» και της μη ταύτισης ως ο διαχωρισμός από πράγματα, ιδέες, πρόσωπα. Η ταύτιση, φίλοι υπάρχει πάντα. Πάντα η συνείδηση ταυτίζεται και βιώνει αυτό που λέμε πραγματικότητες. Άρα αν πάψεις να ταυτίζεσαι με μια πραγματικότητα τότε θα βρεθείς σε μια άλλη! Δεν γίνεται να μην είσαι συγχρονισμένος με κάποιο κύμα ενέργειας, αφού είσαι ενέργεια ή διαθέτεις ενέργεια που πρέπει να ταυτιστεί, αν είναι πλην ψάχνει να ταυτιστεί με συν ώστε να επέλθει ισορροπία! Δεν υπάρχει μη ταύτιση φίλοι μου, απλά υπάρχει άλλου είδους. Δεν υπάρχει μη ταύτιση, απλώς υπάρχει το" να επιλέγω", να μπορώ να επιλέξω με τι να ταυτιστώ, δηλαδή ελευθερία στην βούληση σχετικά με τι ταυτίζεσαι. Όσο συγχρονίζεσαι με κάτι, τόσο πιο πολύ απορροφάται εκεί η συνείδηση, τόσο συγκεντρώνεται στο θέμα εκείνο, τόσο επικεντρώνεται εκεί, και αποτραβιέται από την διάσπαση της σε πολλά θέματα . Αν κάποιος δεν ταυτίζεται με αρνητικές συχνότητες, είναι επειδή είχε ταυτιστεί και κατάλαβε τη δύναμη του πάνω στην επιλογή. Εάν ταυτιστείς θα γίνεις κάτι αρνητικό. Η ταύτιση είναι από τη φύση της μια ουδέτερη διεργασία που μπορεί να έχει θετικά ή αρνητικά αποτελέσματα ανάλογα με το αντικείμενο της. Βασική θέση στη διαδικασία της, κατέχει η αναθεώρηση των προβληματικών ταυτίσεων που έγιναν αυτόματα, και που την περίοδο κατά την οποία δημιουργήθηκαν έλυσαν ένα ζωτικό πρόβλημα του ανθρώπου. Η ικανότητα των ανθρώπων να ταυτίζονται με νέα αντικείμενα αγάπης είναι ίσως ο κύριος μοχλός, με τη βοήθεια του οποίου, αναρρώνουν από την ψυχική οδύνη. Η εξίσωση των αντιθέτων αποτελεί ένα είδος προδιάθεσης που σε κάθε σύλληψη, σε κάθε προσπάθεια, σε κάθε επίτευγμα, σε κάθε ηθική κρίση προσθέτει κάποιο αντίβαρο! Όπου άσπρο και μαύρο, όπου καλό και κακό, όπου δίκαιο και άδικο, όπου νόμιμο και ανήθικο… Οι ίδιες μας οι επιλογές φαίνεται συχνά ότι μας ξεπερνούν, ότι συναντάν τα αντίθετά τους στην εσωτερική και στην εξωτερική μας πραγματικότητα. Και πορευόμαστε μέσα σε αδιέξοδα, λόγω άγνοιας ή μη γνώσης της παραπάνω λειτουργίας, με τη συνείδηση καθαρή, με την πεποίθηση ότι αποδίδουμε τα ίσα, ζώντας τις ίδιες τις συνέπειες των πράξεων μας, έστω και ασυνείδητα. Πράξεις ταύτισης είναι ακόμα και τα κοινά γεύματα, οι κοινές ιδέες, το κοινό λεξιλόγιο και πολλά άλλα.
ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ
