H μετακίνηση αντικειμένων μόνο με τη σκέψη δεν είναι πλέον ζητούμενο της παραφυσικής ή σενάριο επιστημονικής φαντασίας, αν και η φαντασία είναι ο πρώτος σπόρος του δέντρου της πραγματικότητας! Η πραγματικότητα πλέον συνδέεται με την υπάρξη της τηλεκινησης. Τι είναι όμως τηλεκίνηση; Ο τρόπος που μπορεί κανείς να οδηγήσει με τηλεχειρισμό ένα αυτοκίνητο ή να δώσει εντολές σε έναν υπολογιστή μόνο με τη σκέψη ή ακόμη και να "μετρήσει" την υγεία των συναισθημάτων του (τα επίπεδα του στρες, του άγχους, της χαράς...). Ο όρος Τηλεκίνηση (Telekinesis) επινοήθηκε από τον πατέρα της σύγχρονης έρευνας του Παράξενου, από τον Charles Fort, γύρω στο 1920. Ο ίδιος έχει επινοήσει τους όρους Τηλεπάθεια (Telepathy) και Τηλεμεταφορά (Teleportation). Τηλε-κίνηση λοιπόν... Για να αναλύσουμε το φαινόμενο της τηλεκίνησης, θα πρέπει να αναφερθούμε εξαρχής στο γνωστότερο παγκοσμίως, από τις δημόσιες επιδείξεις του, τηλεκινητικό διάμεσο, Γιούρι Γκέλερ. Ο άνθρωπος αυτός μπορεί και λυγίζει μέταλλα, πιρούνια, κλειδιά, δείκτες ρολογιών, χαρτοκόπτες κλπ, μόνο με τη δύναμη της θέλησης και σε απόσταση δεκάδων χιλιομέτρων. Στις ικανότητες του ισραηλινού περιλαμβάνονται ακόμη: Η διανοητική μεταφορά διαφόρων αντικειμένων σε μεγάλες αποστάσεις και η ικανότητα να "αφήνει το σώμα του" στη Νέα Υόρκη και να ταξιδεύει ψυχικά μέχρι το Ρίο ντε Τζανέϊρο, προσάγοντας φυσικά τις ανάλογες αποδείξεις. Τέτοιου είδους τεχνικές χρησιμοποιούν οι πνευματιστές, οι γκουρού και οι Άλλοι! Τηλεκινησία είναι επίσης η ικανότητα ορισμένων ανθρώπων να μετακινούν αντικείμενα, αποκλειστικά με τη δύναμη του μυαλού τους. Ο παραπάνω όρος έχει χρησιμοποιηθεί σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας (φυσικά πολλά πράγματά δεν μπορούν να λεχθούν δημόσια, οπότε λέγονται σε αυτούς που κατανοούν, μέσα από την φαντασία) και σε βιντεοπαιχνίδια. Η τηλεκίνηση ήταν ανέκαθεν ποθητή από πολλούς ανθρώπους. Διάφοροι ισχυρίζονται ότι κατέχουν αυτή την ικανότητα. Οι περισσότεροι επιστήμονες δεν αναγνωρίζουν την ύπαρξη τέτοιων ικανοτήτων στον άνθρωπο, και κάποιοι αναπτύσσουν θεωρίες ότι τέτοιες ικανότητες προέρχονται από το υποσυνείδητο από την δύναμη του μυαλού και της σκέψης κάτω από συνειδητό έλεγχό. Η Nina Kulagina, είναι μια Ρωσίδα (1926 – 1990) που συχνά έδειξε πως μπορούσε να αλλοιώσει και να μετακινήσει αντικείμενα. Όταν το 1987 ένα άρθρο στην Pravda την κατηγόρησε πως χρησιμοποιούσε μαγνήτες και «αόρατες κλωστές» για τις παραστάσεις της, εκείνη έκανε μήνυση για δυσφήμηση και κέρδισε την υπόθεση στο δικαστήριο. Η Thelma Moss ,αναφέρει πως τον Μάρτιο του 1970 σε ένα επιστημονικό εργαστήριο στο Λένινγκραντ, υπό την παρουσία έγκριτων επιστημόνων, η Nina Kulagina χρησιμοποίησε τη δύναμη της πάνω σε οργανικά κύτταρα κι έκανε την καρδιά ενός βατράχου που έπλεε σε ένα διάλυμα να σταματήσει: πρώτα έκανε την καρδιά να χτυπά πιο γρήγορα, μετά πιο αργά και τελικά, με μεγάλη συγκέντρωση, την έκανε να σταματήσει! Αν και εκείνοι οι ξεχωριστοί άνθρωποι που αποδεδειγμένα βάδιζαν στο δρόμο της αγιότητας (βλέπετε τα δόγματα κοιτούσαν τα οποία φαινόμενα, με τη δική τους οπτική), είχαν σαφείς ψυχοκινητικές ικανότητες μπορώντας να ελέγχουν την ύλη με τη δύναμη του νου τους, υπήρξαν και άλλοι που διέθεταν παρόμοιες ικανότητες και τις χρησιμοποίησαν για καθαρά υλικούς σκοπούς. Ανάμεσά τους ήταν ένας δεινός τζογαδόρος που κατάφερνε να επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο έπεφταν τα ζάρια, φέρνοντας το αποτέλεσμα που τον συνέφερε. Αυτός ο άνθρωπος δέχθηκε να συνεργαστεί με τον καθηγητή Ψυχολογίας Τζ. Ράϊν στο Πανεπιστήμιο Ντιουκ. Επρόκειτο για μια σειρά ιστορικών πειραμάτων, επειδή έθεσαν τα θεμέλια της επιστημονικής μελέτης της παραψυχολογίας και των φαινομένων, όπως η τηλεκίνηση. Ο Δρ. Ράϊν τελικά επιβεβαίωσε ότι, όντως τα ζάρια έρχονταν με την προκαθορισμένη από πριν σειρά, με μια συχνότητα που ξεπερνούσε την όποια στατιστική τυχαιότητα. Οι στατιστικές πιθανότητες της σύμπτωσης είχαν ξεπεραστεί. Κάποιοι, πιθανότατα μπορούν να αναπαράγουν μερικά απ' αυτά τα φαινόμενα με δόλιο τρόπο, αλλά υπάρχει κάποια γνησιότητα στο φαινόμενο της τηλεκίνησης. Τον Απρίλιο του 2001, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Αριζόνα, Gary Schwartz, διοργάνωσε ένα πάρτι λυγίσματος κουταλιών στο οποίο περίπου 60 φοιτητές λύγιζαν κουτάλια και πιρούνια με ποικίλους βαθμούς επιτυχίας, φαινομενικά με τη δύναμη του νου τους. Το πώς λειτουργεί η τηλεκίνηση σίγουρα είναι άγνωστο, αλλά πολλοί παραψυχολόγοι πιστεύουν ότι πρόκειται για την επίδειξη της ψυχολογικής επίδρασης του εγκεφάλου ενός ατόμου στον φυσικό κόσμο. Και αυτό επειδή όλες οι ερμηνείες μας βασίζονται αποκλειστικά στον «εσωτερικό χάρτη» που έχουμε για την πραγματικότητα. Ο «χάρτης» μας αυτός, είναι το αποτέλεσμα της συλλογικής εμπειρίας της προσωπικής μας ζωής. Οι σκέψεις μας συνδέονται με αυτή την αόρατη ενέργεια και καθορίζουν την μορφή που θα πάρει. Μπορούν κυριολεκτικά να αλλάξουν το σύμπαν «σωματίδιο προς σωματίδιο» δημιουργώντας την ζωή μας. Όλα όσα βλέπετε στον φυσικό κόσμο μας, ξεκίνησαν ως μια ιδέα που συνεχίζει να αναπτύσσεται μέχρι να υλοποιηθεί σε ένα φυσικό αντικείμενο μέσα από μια σειρά βημάτων. Η τηλεκίνηση είναι απλώς η παράκαμψη και η υλοποίηση της σκέψης, ακαριαία και κάτω από τον έλεγχο του τηλεκινητικού! Η κβαντική φυσική μας λέει ότι ο κόσμος δεν είναι σταθερός, όπως φαίνεται να είναι. Αντιθέτως, είναι ένα μέρος που μονίμως κινείται, στο οποίο οι συλλογικές και ατομικές μας σκέψεις συνεχίζουν να χτίζουν, να γκρεμίζουν και να ξαναχτίζουν. Πρόκειται για κάτι αεικίνητο. Αν μπορούσατε να δείτε κάτω από ένα δυνατό μικροσκόπιο και να κάνετε πειράματα, θα βλέπατε ότι αποτελείστε από συμπλέγματα συνεχώς μεταβαλλόμενης ενέργειας, με την μορφή ηλεκτρονίων, φωτονίων και άλλων υποατομικών σωματιδίων. Η ψυχή είναι τα πάντα, αυτή που δίνει ζωή στην σκέψη και στο Σώμα. Το κλειδί είναι να χρησιμοποιήσετε αυτές τις πληροφορίες για να δείτε το Σύμπαν με διαφορετικό τρόπο από εκείνον που το αντιλαμβάνεστε τώρα, ώστε να μπορέσετε να εκδηλώσετε αυτό που πραγματικά θέλετε.
ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ
