Είμαι ένας μικρός αδέσποτος που γυρίζω μαζί με άλλους αδέσποτους στους δρόμους της πόλης. Οι αδέσποτοι είμαστε ελεύθερα ζώα, χωρίς αφεντικά και λουριά. Εάν επιλέξουμε ποτέ κάποιον για αφεντικό, πρέπει να μας δίνει ελευθερία και αγάπη. Μέσα από τα μάτια μας βλέπουν άλλες καταστάσεις και πράγματα. Μυρίζουμε τις οσμές του αλλόκοσμου και άμα μας δείτε να τρέχουμε παράξενα, ίσως και γύρω από τον εαυτό μας ή την ουρά μας, μπορεί και να κυνηγάμε κάτι που τα ανθρώπινα μάτια δεν βλέπουν. Η ζωή μας είναι ένα κυνήγι από παράξενα πράγματα, όπως το να κυνηγάμε ρόδες αυτοκινήτων. Πολλές φορές μας κοιτάνε αλλά κανείς δε συνειδητοποιεί ότι αυτό που γαβγίζουμε ή νιαουρίζουμε ή ότι άλλο, είναι μια κατάσταση που περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της σαν κύκλο και αυτό είναι μια ρόδα. Πολλές φορές κυνηγάμε άλλα αδέσποτα, άλλου είδους, αλλά μεταξύ μας παρόλο το αλληλοκυνηγητό, έχουμε μια άτυπη συμφωνία - όλα τα αδέσποτα- να κυνηγάμε και να τα βάζουμε με καταστάσεις που είναι κατά της ζωής. Κάποιο άνθρωποι νομίζουν ότι μας επιλέγουν μερικές φορές, μαζεύοντας μας από το δρόμο. Κανείς όμως από τους ανθρώπους δεν σκέφτηκε ότι ένας αδέσποτος μπορεί πολύ εύκολα να σπάσει το λουρί του και να φύγει ή να βρει ανοιχτή μια πόρτα και να τρέξει πίσω στους φίλους του τους αδέσποτους. Κορόιδα άνθρωποι! Εμείς σας επιλέγουμε για αφεντικά, όχι εσείς εμάς. Ένα ελεύθερο ζώο δεν μπορείς ποτέ να το φυλακίσεις, αν δεν το θέλει.
ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ
