ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΕΣ

 

Η φράση "ο παρατηρητής δημιουργεί το παρατηρούμενο" είναι μια αναφορά σε ένα σύνθετο φιλοσοφικό και επιστημονικό ζήτημα, που σχετίζεται με την επίδραση του παρατηρητή στην ίδια την παρατήρηση. Συνοπτικά, αναφέρεται στην ιδέα ότι η παρουσία ή η δράση του παρατηρητή μπορεί να επηρεάσει ή ακόμα και να διαμορφώσει αυτό που παρατηρείται. Η σκέψη, έχοντας επίγνωση της καθαρής συνείδησης και μερικών άλλων πραγμάτων υπήρχε στο μυαλό μου, χωρίς ωστόσο να είχα άμεση διορατικότητα στο ότι ο παρατηρητής είναι το παρατηρούμενο. Δεν νομίζω ότι μια ριζική επανάσταση στην κοινωνία είναι εφικτή όσο υπάρχει ο διαχωρισμός μεταξύ του «παρατηρητή» και του παρατηρούμενου, εκτός αν υπάρξει ταύτιση. Ωστόσο, αυτό δεν συμβαίνει πάρα μόνο στην ατομική παρατήρηση. Εγκαταλείπουμε λοιπόν τα πάντα για να φτάσουμε στην άμεση γνώση του παρατηρητή. Τούτο σημαίνει επιπλέον ότι πρέπει να υπερβούμε όλες τις συνεχώς μεταβαλλόμενες εξαρτημένες δημιουργίες ή να απομακρυνθούμε από αυτές! Το λάθος; Η συνήθεια του αναλυτικού νου να κατηγοριοποιεί και να κρίνει τα πράγματα και τις εμπειρίες μας, εγκλωβίζοντας μας σε μια παγιωμένη κατάσταση μηχανικών αντιδράσεων, οι οποίες φυσικά διαφεύγουν της επίγνωσης μας. Εδώ ταιριάζει απόλυτα η παρομοίωση του ανθρώπου με «μηχανή» η οποία λειτουργεί με συγκεκριμένο προγραμματισμό-άρα είναι εντελώς προβλέψιμη. Η Παρατήρηση είναι η ικανότητά μας να παρατηρούμε και να παραμένουμε συνειδητοί καθώς εμφανίζονται οι αισθήσεις, τα συναισθήματα και οι σκέψεις. Όταν η Προσοχή παρατείνεται μέσω της χρήσης διάφορων τεχνικών, όπως χωροβασία κλπ, διαπιστώνουμε ότι η εμπειρία μας διαφοροποιείται, γίνεται πιο βαθιά και τελικά αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε και συναντάμε τον κόσμο γύρω μας, κοινώς μεταφερόμαστε σε άλλη πραγματικότητα κατά βούληση! Οι φιλόσοφοι από την αρχαία εποχή μέχρι και το σήμερα, έχουν καταλάβει ότι ο παρατηρητής, η πράξη της παρατήρησης αλλά και το παρατηρούμενο αντικείμενο ταυτίζονται και αυτό γίνεται ακαριαία, σύμφωνα δε με τον Νεύτωνα, στηρίχθηκαν στην ιδέα της ακαριαίας διάδοσης. Αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι, σύμφωνα με τον Νεύτωνα, η ταχύτητα διάδοσης των δυνάμεων στη φύση είναι άπειρη! Ένα μαγνητικό πεδίο παρατηρούμενο από κάποιον ακίνητο παρατηρητή έχει τις δυναμικές γραμμές του κλειστές (δηλαδή, δεν έχουν αρχή και τέλος). Αυτό συμβαίνει διότι δεν υπάρχουν μαγνητικά φορτία που να δημιουργούν το πεδίο, σε αντίθεση με το ηλεκτρικό πεδίο που οι δυναμικές γραμμές του είναι ανοικτές, λόγω της ύπαρξης ηλεκτρικών φορτίων και φυσικά η κίνηση του παρατηρητή δημιουργεί ή καταστρέφει τα μαγνητικά φορτία. Το γεγονός λοιπόν της κίνησης του παρατηρητή αλλάζει όλη την εικόνα του πεδίου. Αρά το πως θα κινηθείς και θα παρατηρήσεις επηρεάζει τα πεδία ή την πραγματικότητα που πας ή θες να πας! Ο χρόνος που μετρά ένας παρατηρητής σε ηρεμία, είναι μεγαλύτερος από εκείνον που μετρά ένας κινούμενος παρατηρητής (διαστολή του χρόνου). Αν ο αναγνώστης κατανόησε τι λέω, τότε σίγουρα αύριο θα διαβάζω στις εφημερίδες πως άνθρωποι άρχισαν να ταξιδεύουν σε άλλες πραγματικότητες!

 

ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ