Ένας Ιταλός, πολιτικός μηχανικός στο επάγγελμα, το όνομα του οποίου ήταν Βιτσέντζο Καϊβάνο, κάτοικος Κωνσταντινούπολης, γνώρισε μέσω συνοικεσίου μια όμορφη Πειραιώτισσα, την Αικατερίνη Λεμπέση, την οποία όμως παρά τον τρόπο γνωριμίας, αγάπησε παράφορα και την οποία νυμφεύτηκε τον Μάιο του 1906. Προσέγγισε τον γνωστό βιομήχανο Ανδρέα Σπυράκη και αγόρασε κτήμα ιδιοκτησίας του, έναντι της Πλατείας Αλεξάνδρας, δίπλα στη Συνοικία Τσίλλερ, εκεί ακριβώς που ήταν το εργοστάσιο υαλουργίας, που ο Τσίλλερ τροποποίησε και είχε μετατρέψει σε εξοχική του κατοικία. Αρκετοί που γνώριζαν τη νεαρά Αικατερίνη Λεμπέση όταν ακόμη ζούσε, μάθαιναν τα νέα της. Όταν έμαθαν για το θάνατο της Αικατερίνης και πως η εκκλησία με το μαυσωλείο προοριζόταν για εκείνη, ηρέμησαν κάπως και αποδέχθηκαν το γεγονός. Η εκκλησία αναγειρόταν με πυρετώδεις ρυθμούς. Στις 26 Νοεμβρίου του 1936 τέθηκε ο θεμέλιος λίθος παρουσία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών. Κάτω ακριβώς από την εκκλησία, που ολοκληρώθηκε το 1938, είχε διαμορφωθεί μια ισόγεια κρύπτη, ένα παρεκκλήσι, προκειμένου να εναποθέσει τη ταριχευμένη πλέον σύζυγό του. Η Αικατερίνη είχε πεθάνει το 1934 και μέχρι το 1938, το σώμα της διατηρείτο ταριχευμένο στη Κωνσταντινούπολη. Στον Πειραιά, η σωρός της Αικατερίνης Λεμπέση μεταφέρθηκε την Παρασκευή 6 Μαΐου του 1938. Όσες φορές βρίσκονταν στον Πειραιά ο Καϊβάνο, κλείνονταν μέσα στην εκκλησία για δύο και τρεις ώρες την ημέρα φορώντας πάντα μαύρα! Κάθε φορά που έπρεπε να γευματίσει στο σπίτι του, έδιωχνε όλους τους υπηρέτες που είχε και έτρωγε έχοντας απέναντί του ένα σερβίτσιο ακόμα (της γυναίκας του), ενώ κατά την διάρκεια του γεύματος οι υπηρέτες έλεγαν ότι μιλούσε μαζί της. το παρεκκλήσι που βρίσκεται στον ισόγειο χώρο του ναού, φέρει το όνομα «Άγιος Βικέντιος»
ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ
