Έχω αναφερθεί πολλές φορές στη συνεργασία μου με «ομάδες δύναμης» στον χώρο της έρευνας.
Η
ομάδα της «Νέας Θούλης» μου είχε παράσχει κάποιες πληροφορίες για τη
δράση ορισμένων καταστάσεων που δρούσαν στην περιοχή στα Βοτσαλάκια.
Σύντομα, μια άλλη ομάδα, που είχε να κάνει με τις «τακτικές του Ρόδου»,
μου επισήμανε κάτι για την ίδια περιοχή. Μέχρι τότε, ήμουν απορροφημένος
με άλλες τακτικές και μονομαχίες μεταξύ του ανθρώπινου και του μη
ανθρώπινου στοιχείου.
Η
πληροφορία μού δόθηκε μάλιστα με αποδείξεις, οι οποίες ήταν μπροστά στα
μάτια μου και αφορούσαν λατρείες της αβύσσου και της θάλασσας. Ο
αναγνώστης μου θα θυμάται ότι εκείνη την εποχή είχα γράψει ένα άρθρο που
άφηνε υπόνοιες για λατρείες τύπου Κθούλου στην περιοχή.
Ο
λόγος που έγραψα το άρθρο ήταν διπλός: Πρώτον, για να ενεργοποιηθούν οι
κατάλληλοι μηχανισμοί από την ίδια την ανθρωπότητα, και δεύτερον, ώστε
να σταλούν σήματα καπνού σε συμμαχικές δυνάμεις, ώστε να δράσουν
παράλληλα με εμένα χωρίς να έρθουμε σε επαφή—θα το χαρακτήριζα μια
τυπική, σιωπηλή συνεννόηση μεταξύ συμμάχων.
Η
δική μου δράση, μαζί με ανθρώπους του «Ρόδου», ήταν να εξουδετερώσουμε
το κεντρικό σημείο αυτής της μη ανθρώπινης λατρείας στον χώρο.
Θα αναρωτηθείτε: «Πώς συνεργάστηκαν διαφορετικές δυνάμεις ή ομάδες δύναμης;»
Η
απάντηση είναι απλή: Πρώτον, όταν υπάρχει μια κατάσταση πέρα από τον
άνθρωπο, η ίδια η ανθρωπότητα συνενώνεται. Δεύτερον, υπήρχε ο συνδετικός
κρίκος: εγώ.
ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΛΑΛΑΣ
