ΔΕΡΒΕΝΑΚΙΑ

 

Η Μάχη των Δερβενακίων, γνωστή και ως Σφαγή του Δράμαλη, ήταν μία από τις σημαντικότερες συγκρούσεις κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821. Έληξε με νίκη των Ελλήνων και οδήγησε σε μεγάλη καταστροφή των οθωμανικών δυνάμεων υπό τον αρχιστράτηγο Μαχμούτ πασά Δράμαλη.

Η κύρια μάχη δόθηκε στις 26 Ιουλίου 1822, σε δύο από τα τέσσερα μικρά ορεινά περάσματα (δερβένια) μεταξύ Κορίνθου και της κοιλάδας του Άργους, εξ ου και η ονομασία της. Άμεσο αποτέλεσμα της νίκης ήταν η ενίσχυση της φήμης του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, γεγονός που φόβισε τους τότε πολιτικούς αντιπάλους του.

Εξέλιξη των Γεγονότων

Έχοντας προηγουμένως σημειώσει μια σειρά από επιτυχίες, ο Μαχμούτ Πασάς (Δράμαλης) έφθασε στην Πελοπόννησο με δύναμη περίπου 25.000 ανδρών, με στόχο να καταπνίξει την επανάσταση και να δώσει οριστικό τέλος στον αγώνα των Ελλήνων.

Μόλις έγινε γνωστή η προσέγγιση του Δράμαλη στο Άργος, επικράτησε μεγάλη σύγχυση στους Έλληνες, η οποία εντάθηκε με την πληροφορία για τη λύση της πολιορκίας του Ναυπλίου. Η κυβέρνηση και οι βουλευτές αναχώρησαν πανικόβλητοι από το Άργος προς τους Μύλους και από εκεί επιβιβάστηκαν σε πλοία.

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ανέλαβε δράση:

1. Κήρυξε άμεσα πανστρατιά.
2. Με δραστήρια μέτρα και συντονισμένες ενέργειες, κατάφερε να περιορίσει τον στρατό του Δράμαλη στην Αργολίδα και να ματαιώσει την πορεία του προς την Τριπολιτσά.
3. Εφάρμοσε την τακτική της «καμμένης γης», δημιουργώντας οξύ επισιτιστικό πρόβλημα στους εισβολείς.
4. Κατέλαβε στρατηγικές θέσεις στην Αργολίδα (κυριότερη η Λάρισα, η αρχαία Ακρόπολη του Άργους).

Στις 26 Ιουλίου 1822, κατά την υποχώρηση των Οθωμανών, έλαβε χώρα η φονική μάχη στα Δερβενάκια, όπου οι Τούρκοι στρατιώτες παγιδεύτηκαν. Όσοι κατάφεραν να σωθούν κατέφυγαν στην Κόρινθο. Στα χέρια των Ελλήνων έπεσαν πολλά λάφυρα, ενώ ο Κολοκοτρώνης ανακηρύχθηκε αρχιστράτηγος.

Ο Δράμαλης, έχοντας χάσει το 1/5 του στρατεύματός του, όλο τον οπλισμό και πολλά ζώα, πέθανε από τη λύπη του στην Κόρινθο. Η Επανάσταση είχε σωθεί για άλλη μια φορά.

 

ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ 

ΝΑΙΤΕΣ Η ΚΡΥΦΗ ΓΡΑΜΜΗ ΚΑΙ Ο ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΣ

 

 

 

 

 Η Κρυφή Γραμμή: Από τους Ναΐτες στον Τεκτονισμό ​Η σύνδεση μεταξύ των Ναϊτών Ιπποτών και της Ελευθεροτεκτονικής (Μασονίας) αποτελεί ένα από τα πιο συναρπαστικά και συζητημένα θέματα στον χώρο του εσωτερισμού. Ενώ ιστορικά στοιχεία για μια άμεση, αδιάκοπη διαδοχή παραμένουν αμφιλεγόμενα, η συμβολική, τελετουργική και φιλοσοφική κληρονομιά που άφησαν οι Ναΐτες είναι αναμφισβήτητη, διαμορφώνοντας τον πυρήνα πολλών Μασονικών βαθμών, ειδικά των ανώτερων. ​1. Η Διάλυση και η Φυγή ​Όταν ο βασιλιάς Φίλιππος Δ' της Γαλλίας και ο Πάπας Κλήμης Ε' διέταξαν τη σύλληψη των Ναϊτών το 1307, το Τάγμα δεν εξαφανίστηκε εν μία νυκτί. Η στρατηγική του φυγή ήταν οργανωμένη και κατευθύνθηκε σε χώρες που είτε δεν είχαν υποταχθεί στην παπική εξουσία είτε χρειάζονταν τη στρατιωτική δύναμη των Ιπποτών. ​Α. Η Σκωτία: Το Καταφύγιο του Βορρά ​Η Σκωτία, υπό τον Ροβέρτο Μπρους, ήταν τότε υπό Παπικό αποκλεισμό. Ο Μπρους χρειαζόταν έμπειρους πολεμιστές. Η επικρατούσα θεωρία υποστηρίζει ότι πολλοί Γάλλοι Ναΐτες κατέφυγαν στη Σκωτία, φέρνοντας μαζί τους τους θησαυρούς, τα αρχεία και, κυρίως, την μυστική τους γνώση. ​Bannockburn (1314): Λέγεται ότι μια ομάδα Ναϊτών Ιπποτών έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη νίκη του Μπρους εναντίον των Άγγλων, εξασφαλίζοντας έτσι τη συνέχιση της ύπαρξής τους υπό άλλη μορφή. ​Οι Λατόμοι (Operative Masons): Στη Σκωτία, οι Ναΐτες βρήκαν έδαφος να ενσωματωθούν στις Συντεχνίες των Λατόμων (Operative Masons) που έχτιζαν τους μεγάλους καθεδρικούς ναούς. Η μετάδοση της εσωτερικής γνώσης συνέβη εκεί, μετατρέποντας τις πρακτικές συντεχνίες σε Ελευθεροτεκτονικές Στοές (Speculative Masonry) που ασχολούνταν με τον συμβολισμό και τη φιλοσοφία. ​Β. Πορτογαλία: Το Τάγμα του Χριστού ​Στην Πορτογαλία, το Τάγμα των Ναϊτών απλώς μετονομάστηκε σε Τάγμα του Χριστού (Order of Christ). Αυτό έγινε με τη συναίνεση του Πορτογάλου βασιλιά, ο οποίος εκτίμησε τον πλούτο και τη στρατιωτική τους δύναμη. ​Εξερευνήσεις: Το Τάγμα του Χριστού, με τον χαρακτηριστικό Κόκκινο Σταυρό στα πανιά τους (ο ίδιος σταυρός που είχαν οι Ναΐτες), χρηματοδότησε τις μεγάλες πορτογαλικές εξερευνήσεις, συμπεριλαμβανομένου του Ερρίκου του Θαλασσοπόρου. Ο στόχος τους ήταν η εξερεύνηση, αλλά και η διατήρηση της επιρροής τους μακριά από τη Ρώμη και τη Γαλλία. ​2. Η Μετάβαση: Οι Τρεις Πυλώνες της Σύνδεσης ​Η σύνδεση δεν είναι μια απλή διαδοχή, αλλά μια βαθιά τελετουργική και συμβολική συγγένεια, που βασίζεται σε τρεις κεντρικούς πυλώνες: ​Α. Ο Συμβολισμός του Ναού ​Ο πυρήνας τόσο των Ναϊτών όσο και του Τεκτονισμού είναι η αρχιτεκτονική και η πνευματική αναζήτηση του Ναού του Σολομώντα. ​Ναΐτες: Διεκδίκησαν την ονομασία τους από τον Ναό και φέρεται να έσκαψαν στα ερείπιά του, αναζητώντας την Χαμένη Γνώση ή τον Χαμένο Θησαυρό. ​Τεκτονισμός: Η Τρίτη Βαθμίδα (του Διδασκάλου Μασόνου) περιστρέφεται γύρω από την οικοδόμηση, την καταστροφή και την συμβολική ανοικοδόμηση του Ναού του Σολομώντα, καθώς και την αναζήτηση της Χαμένης Λέξης (της Αρχιτέκτονος Γνώσης). ​Το Δάπεδο με τα Τετράγωνα: Το ασπρόμαυρο δάπεδο στις Μασονικές Στοές συμβολίζει τη δυαδικότητα (φως-σκότος) που οι Ναΐτες αναζητούσαν να ελέγξουν, όπως φαίνεται και στον μύθο του Baphomet. ​Β. Η Διδασκαλία του Hiram Abiff ​Η κεντρική αφήγηση της Τεκτονικής μυσταγωγίας αφορά τη δολοφονία του Hiram Abiff (Χιράμ Αμπίφ), του αρχιτέκτονα του Ναού του Σολομώντα. Η τελετουργία του θανάτου και της αναζήτησης του Χιράμ από τους συναδέλφους του έχει ισχυρές αντιστοιχίες με τη μυστική εκδίκηση που ορκίστηκαν οι Ναΐτες μετά την εκτέλεση του Μεγάλου τους Διδασκάλου. ​Jacques de Molay: Η θυσία του τελευταίου Μεγάλου Διδασκάλου των Ναϊτών, Jacques de Molay, που κάηκε στην πυρά το 1314, θεωρείται από πολλούς ως το πνευματικό αντίστοιχο του Χιράμ Αμπίφ. Ο Μολέι πέθανε με έναν κατάρα στο στόμα του, καλώντας τον Βασιλιά και τον Πάπα ενώπιον του θείου κριτηρίου. Αυτό το μαρτύριο για την υπεράσπιση της πίστης (ή της γνώσης) ενέπνευσε μια μυστική παράδοση εκδίκησης και ανάστασης του Τάγματος. ​Γ. Οι Τελετουργικές Ενδυμασίες και Βαθμοί ​Η πιο απτή σύνδεση βρίσκεται στους Ανώτερους Μασονικούς Βαθμούς του Ελληνικού Τύπου (όπως ο Σκωτικός Τύπος και ο Τύπος της Υόρκης). ​Ο Βαθμός του Ιππότη Ναΐτη: Στον Τύπο της Υόρκης (York Rite), υπάρχει ένας διακριτός και πολύτιμος βαθμός, ο Ιππότης του Ναού (Knight Templar). Αυτός ο βαθμός απαιτεί από τον υποψήφιο να είναι Χριστιανός και είναι ο μόνος βαθμός εντός της Μασονίας που είναι ρητά χριστιανικός. Οι τελετές του περιλαμβάνουν την ανάκληση της φιλοσοφίας και των όρκων των μεσαιωνικών Ναϊτών, και οι ενδυμασίες τους περιλαμβάνουν λευκές χλαμύδες και κόκκινους σταυρούς. ​Σκωτικός Τύπος: Αν και δεν είναι τόσο άμεσος, ο 18ος βαθμός (Ιππότης του Ροδόσταυρου) και ο 30ος βαθμός (Ιππότης Kadosh) ενσωματώνουν θέματα και σύμβολα (όπως η εκδίκηση για τη δολοφονία του διδασκάλου, η εστίαση στη Γνώση και η αναζήτηση του Φωτός) που συνδέονται στενά με την Ναΐτικη παράδοση. ​3. Η Εσωτερική Κληρονομιά: Φρουροί της Γνώσης ​Πέρα από τα τελετουργικά, η βαθύτερη σύνδεση είναι η μεταφορά μιας Εσωτερικής Παράδοσης ή Γνώσης

 

ΓΡΑΦΟΥΝ ΟΜΑΔΑ ΤΕΚΤΟΝΩΝ ΝΑΙΤΩΝ 

ΝΑΟΣ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ.

 

Ο Ιερός Ναός του Καραϊσκάκη στο Κερατσίνι: Ένα Ιστορικό Σημείο Αναφοράς

Ο ναός θεμελιώθηκε περίπου το 1820 από τον οπλαρχηγό της Επανάστασης του 1821, Γεώργιο Καραϊσκάκη. Σκοπός του ήταν να καλύψει τις θρησκευτικές ανάγκες των αγωνιστών που στρατοπέδευαν στην περιοχή κατά τη διάρκεια της πολιορκίας της Αθήνας και της μάχης του Κερατσινίου.

Ο ισχυρισμός ότι είναι ο μοναδικός αυθεντικός ναός στον Πειραιά από την εποχή της επανάστασης είναι δύσκολο να επιβεβαιωθεί, καθώς υπάρχουν και άλλοι ιστορικοί ναοί στην ευρύτερη περιοχή.

Ο Προϊστάμενος του Ναού, π. Πολύκαρπος Δημητριάδης, σε ομιλία του αναφέρθηκε στο σθένος, την πίστη και την ευλάβεια του μεγάλου τιμώμενου ήρωα Αρχιστράτηγου Γεωργίου Καραϊσκάκη, που αποτελεί όραμα για τον καθένα μας.

Η τοποθεσία του ναού ήταν άκρως στρατηγική: μέχρι και σήμερα, μπορεί κανείς να διακρίνει τον Φαληρικό Όρμο (αν βρεθεί ψηλότερα από τις πολυκατοικίες που κρύβουν τον ορίζοντα). Ήταν ιδανικό σημείο για να στηθούν τα ταμπούρια, τα οποία είναι ορατά ακόμα και σήμερα.

Στο εσωτερικό του ναού υπήρχαν αφιερώματα (τάματα) των Ελλήνων επαναστατών, όπως κανδήλες, σταυροί, σπαθιά, πιστόλες και ζωνάρια. Όταν έφτασαν οι Τούρκοι, ασβέστωσαν το εσωτερικό του και άρπαξαν ό,τι βρήκαν.

---

ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ

ΘΕΩΡΙΕΣ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ

 

Η Θεωρία του Χάους είναι ένας τομέας στα μαθηματικά, με διάφορες εφαρμογές σε κλάδους επιστημών όπως η φυσική, η μηχανολογία, τα οικονομικά και η βιολογία. Η θεωρία του Χάους εκλαϊκευμένη, με στοιχεία της επίδρασής της βρίσκεται και στις καθημερινές μας πράξςι;. Δίνεται ιδιαίτερη σημασία στην επίδραση των θεωριών του χάους στην καλλιτεχνική έκφραση γιατί είναι σχεδόν πάντα ο φανερός πρόσκοπος των εξελικτικών βημάτων κάθε κοινωνίας. Τέλος, εκτίθενται σκέψεις για το ποια μπορεί να είναι η μεταμορφωτική και εξελικτική επίδραση των θεωριών του Χάους στην συνείδηση. Στην επιστήμη το χάος χρησιμοποιείται για να περιγράψει την συμπεριφορά συστημάτων με εξαιρετικά ευαίσθητη εξάρτηση από τις αρχικές τους συνθήκες. Η ανεξέλεγκτη, απειροελάχιστη μεταβολή στις αρχικές συνθήκες εκδηλώνεται ως χάος-αταξία, αδυναμία πρόβλεψης σε μια κατά τα άλλα αναμενόμενη τακτική και σταθερή φυσική διαδικασία. Για να προσεγγίσουμε επαρκώς την οντολογία του χάους και του ανθρώπου υπό το φως των ανοικτών δομών, χρειάζεται πρώτα να διερωτηθούμε αν και πώς συνδέονται το χάος και ο άνθρωπος. Προφανώς, η πρώτη απάντηση αναγνωρίζεται στην έννοια της δημιουργίας: εμείς οι άνθρωποι δημιουργούμε ή σχηματοποιούμε ή μορφοποιούμε ή αποδίδουμε μορφές στο χάος και στον εαυτό μας. Οι λαοί της αρχαιότητας πίστευαν πως οι δυνάμεις του χάους και της τάξης συνδέονταν αρμονικά αλλά συγχρόνως βρίσκονταν σε μεγάλη ένταση. Θεωρούσαν το χάος κάτι απέραντο και δημιουργικό. Ήταν το πρωταρχικό στοιχείο όλων των κοσμογονιών. Ας δούμε μερικά παραδείγματα από μερικά αρχαία κείμενα: Στη Θεογονία του ο Ησίοδος διατυπώνει τον πρώτο γνωστό ορισμό του χάους. Στους στίχους 116, 123, 700 της Θεογονίας ο Ησίοδος λέει ότι το Χάος, το κενό, δημιουργεί έναν κόσμο τάξης που τον αποτελούν διάφορες θεότητες, η πρώτη από τις οποίες είναι η θεά Γαία, τη ίδια μας η Γη, σαν ένας σπόρος από τον οποίον ξεπετάγεται ο σύζυγός της ο Ουρανός και μεγαλώνει σαν ένα δέντρο. «Και λοιπόν πρώτα από όλα το Χάος εγεννήθη και μετά η πλατύστερνη Γαία, η αιώνια και ασφαλής έδρα των πάντων και ο σκοτεινός Τάρταρος σε μια τρύπα στα έγκατα της απλωμένης Γης και ο Έρως, ο πιο όμορφος ανάμεσα στους Αθάνατους Θεούς που τα μέλη παραλύει σε Θεούς και σε ανθρώπους που υποτάσσει τα στήθη, το μυαλό και τη σύνεση. Από το Χάος γεννήθηκε το Έρεβος και η Νύχτα. Η μυθική ιδέα ότι η κοσμική δημιουργικότητα εξαρτάται από κάποια αμοιβαιότητα ανάμεσα στην τάξη και την αταξία επιβιώνει ακόμα και στις κοσμογονίες των μονοθεϊστικών θρησκειών όπως του Χριστιανισμού: Στη Βίβλο, σε πολλά σημεία, αναφέρονται οι διαμάχες ανάμεσα στον Θεό και τις δυνάμεις του Χάους, π.χ. Γένεσις 1:1-2, Ησαΐας 24:9-10,16¬17, 34:9-11, 45:18-19, Ιερεμίας 4:23-26, Μιχαήλ 1:5-6, Ζαχαρίας 14:3-5, Ιώβ 10:20-22 και Ιωάννης 1:5-10. Όλα τα δημιουργούμε εμείς, το νόημα και τις μορφές τις αποδίδουμε εμείς, οι λαοί και οι πολιτισμοί μέσα στον χρόνο, ατομικά και συλλογικά. Γι’ αυτό και μπορεί να είναι διαφορετικές οι προσεγγίσεις μεταξύ των κοινωνιών, των λαών και των πολιτισμών. Μπορεί όμως να είναι και κοινές. Ας αναλογιστούμε μόνο στην καθημερινότητά μας τι σημαίνει Ευρώπη για τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου και τι σημαίνει για τις  χώρες του ευρωπαϊκού βορρά. Χάος και άνθρωπος μετέχουν εξ ίσου στην ανθρωποκεντρική οντολογία που χαρακτηρίζεται ως ακατάπαυστη δημιουργία και ανοικτότητα. Αν, εν τέλει, όλα αυτά είναι προκαθορισμένα, παραμένει ένα ανοικτό ερώτημα με ποικίλες απαντήσεις. Το σημαντικό είναι ότι παραμένει ανοικτό, μια διαρκής α-πορία που επιδέχεται βέβαια απαντήσεις. Οι λαοί και οι πολιτισμοί από εκεί και πέρα επιλέγουν τον δρόμο τους.

 

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΠΟΥΛΟΣ-ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΣ ΕΝΤΥΠΟΥ ΤΥΠΟΥ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΟΥ ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ 

 

 

ΤΗΛΕ-ΕΠΙΡΟΕΣ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ!ΤΕΧΝΙΚΗ-ΧΩΡΟΒΑΣΙΑ-ΜΕΤΑΠΟΛΗΣ!

 

ΥΠΟΓΕΙΟ ΝΑΠΛΙΟ.

 

 

 

 

 Υπάρχουν υπογειες στοες στο ναπλιο?, για παράδειγμα, Το Μπούρτζι είχε μια μεγάλη κυκλική δεξαμενή στο υπόγειό του για την κάλυψη των αναγκών υδροδότησης. υπάρχουν αρκετές υπόγειες στοές και λαγούμια, κυρίως στην Ακρόπολη, όπως τα λαγούμια που συνδέονται με την πηγή της Κλεψύδρας, η οποία έχει ιστορία από την Ύστερη Νεολιθική περίοδο. Υπάρχουν επίσης υπόγειοι χώροι και λαγούμια που συνδέονται με την ιστορία της επανάστασης του 1821Η Ακρόπολη του Ναυπλίου συνδέεται με λαγούμια που χρησιμοποιήθηκαν κατά την Επανάσταση του 1821. Υπάρχει μια στοά μεταξύ των οδών Λεωφ. Αμαλίας, Σιώκου και Βασιλέως Κωνσταντίνου, η οποία είναι απλώς ένας στεγασμένος, δημόσιος πεζόδρομος της πόλης. ο χώρος δεν έχει επισκέψιμες "υπόγειες στοές" με τη μορφή αρχαίων διαδρόμων, αλλά κυριαρχείται από τα ερείπια των διαδοχικών οχυρώσεων (αρχαίων, βυζαντινών, φράγκικων, βενετσιάνικων και οθωμανικών) • Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, η πόλη (και η ακρόπολη) ιδρύθηκε από τον Ναύπλιο, γιο του θεού Ποσειδώνα και της Αμυμώνης.• Πολεμική Συμμετοχή: Η λαϊκή παράδοση και η ιστορία αναφέρουν ότι στρατιώτες από το Ναύπλιο συμμετείχαν τόσο στην Αργοναυτική εκστρατεία όσο και στον Τρωικό πόλεμο, αναδεικνύοντας τη μακραίωνη ναυτική της παράδοση. Το «Ματωμένο Σπαθί»: Ένας από τους πιο γνωστούς θρύλους αφορά τη δεύτερη πύλη της Ακροναυπλίας. Όταν οι Τούρκοι κατέλαβαν την πόλη το 1715, ο πρώτος γενίτσαρος που πέρασε την πύλη είχε ένα αραβικό σπαθί. Η λαϊκή ιστορία λέει ότι το σπαθί αυτό έσταζε αίμα κάθε Παρασκευή (ημέρα της κατάκτησης) ως ανάμνηση του γεγονότος.

 

ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ 

RADIO -CONSCIOUSNESS –θέμα οι αλλόμορφοι!

 θέμα οι αλλόμορφοι!

 

η πρώτη εκπομπή στο RADIO -CONSCIOUSNESS –θέμα οι αλλόμορφοι!

Γρηγόρης τσουκαλάς-Ανδρέας Μουρελάτος.Συντονιστείτε

 

 

 

ΠΑΤΑ PLAY ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙΣ 

ΤΟ RADIO CONSCIOUSNESS 

 

ΠΕΡΙ ΔΑΣΚΑΛΩΝ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ: Μια Απάντηση και μια Διευκρίνιση.

 

Πρόσφατα έγραψα ένα κείμενο με τίτλο «ΠΕΡΙ ΔΑΣΚΑΛΩΝ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ». Με αφορμή αυτό το κείμενο, κάποιοι έσπευσαν να μου ζητήσουν να γράψω ή να πω πράγματα εναντίον του Γιώργου Μπαλάνου.

Το γεγονός ότι έχουμε διαφορετική μεταφυσική ή φιλοσοφική άποψη, ότι έχουμε διαφορετικούς τρόπους έρευνας ή ότι δεν πραγματοποιήσαμε ποτέ κοινές έρευνες, σε καμία περίπτωση δεν συνεπάγεται ότι θα στραφώ εναντίον ενός οικογενειακού φίλου. Αλλάξτε πλευρό και μαξιλάρι, κύριοι!

Για την ιστορία, και για να γνωρίζουν όλοι:

1. Κανείς από εσάς, κύριοι, δεν θα ήξερε πού ακριβώς βρίσκεται η Πεντέλη και η σπηλιά του Νταβέλη αν δεν είχε κάνει ο Μπαλάνος τις έρευνές του με το Τ.Ε.Μ. (Τμήμα Εξωγήινων Μελετών) – Ε.Π.Ε.Α.Ν. και αν δεν είχε ακολουθήσει αργότερα το βιβλίο του.
2. Επίσης, ήταν ο πρώτος που βγήκε τηλεοπτικά στην τότε στρατιωτική τηλεόραση και μίλησε ανοιχτά για ΑΤΙΑ. Μάλιστα, ο δημοσιογράφος του έκανε σκόπιμα περίεργες ερωτήσεις, ώστε να τον οδηγήσει σε λάθος απαντήσεις και να βρεθούν όλοι στα «ωραία δωμάτια» της επταετίας, όπου εκτός από καφέ, τους επεφύλασσαν και ανάλογη «περιποίηση»! Πού το γνωρίζω αυτό; Μα, καλεσμένος στην ίδια εκπομπή ήταν και ο πατέρας μου!
3.  Ως φίλος της οικογένειάς μου, δεν θα ξεχάσω:
4. Ότι ερχόταν στο σπίτι μου και σε ηλικία 7 ετών με κοίμισε στο κρεβάτι μου, λέγοντάς μου εκείνες τις ιστορίες με τα ξωτικά, και λίγο πριν κοιμηθώ μου είπε: «Τώρα θα πας στα συννεφάκια τα γαλάζια».
5. Ότι ερχόταν πολλές φορές σπίτι μου και καθόταν ώρες να μου αναλύει τραγούδια  (Κάντρικ) σε ηλικία 9 χρονών. Το πρώτο τραγούδι που μου μετάφρασε, πειράζοντάς με, ήταν το "".https://www.youtube.com/watch?v=HIxvvFnq4fQ&list=RDHIxvvFnq4fQ&start_radio=1
6. Ότι πολλές φορές έρχονται άνθρωποι του χώρου της έρευνας και με ρωτούσαν για την οικογένεια του Γιώργου, για τη Χριστίνα Σαββάνη κ.λπ. Για κάθε τι, η απάντηση πάντα ήταν: «Τι να σου πω; Γιατί δεν ρωτάς τον ίδιο;» Μάλιστα, μια φορά ένας φίλος, τσαντισμένος που πήγαινε στο γραφείο του, μου είπε: «Ρε, γιατί δεν μου είπες αυτό για τον Μπαλάνο;» Η απάντηση ήταν: «Δεν αφορά εμένα και τον δρόμο μου, γιατί δεν τον ρωτάς;» (Αν το κείμενο το διαβάζει ο Β, θα το θυμηθεί).
7. Έχω τσακωθεί άπειρες φορές κάποιες Κυριακές που ανεβαίναμε στο γραφείο του, εγώ και αυτός, και τσακωνόμασταν για θέματα περί αρχαίας Ελλάδας, προπαγάνδας, κατασκοπείας. Αλλά ποιος είπε ότι οι φίλοι δεν τσακώνονται; Ρωτήστε τους δικούς μου φίλους και συνεργάτες τι επικούς τσακωμούς κάνουμε!
8. Το ότι έχω διαφορετικό τρόπο πιστεύω και μεταφυσική θεώρηση, το ότι δεν κάναμε έρευνα μαζί και όσα έχω αναφέρει, σημαίνει ότι θα στραφώ εναντίον του; Αλλάξτε μαξιλάρι τώρα αμέσως!
5. 
   

ΥΓ: Όποιος θέλει να μάθει τι έρευνες έκανε ο Μπαλάνος, να διαβάσει τα βιβλία του. Για πληροφορίες προσωπικού τύπου για τον Γ. Μπαλάνο - Χριστίνα Σαββάνη,την ΤΖ.Μπαλανου, απευθυνθείτε στους ίδιους, κύριοι.

ΥΓ2.Ασχοληθείτε κύριοι με την έρευνα , όχι με καταστάσης που μου θυμήζουν μεσιμεριανάδικό!

RADIO CONSCIOUSNESS

    RADIO CONSCIOUSNESS H ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝ 

                                          ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣΗΣ  

 Η φωνή των ανθρώπων που πιστεύουν στην ελευθερία στην βούληση που θεωρούν επανάσταση , να ζουν ακόμα και την συμβατική ζωή τους ως ελευθέρα σκεπτόμενη άνθρωποι με ελευθερία στην βούληση …

 

ΠΑΤΑ PLAY ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙΣ 

ΤΟ RADIO CONSCIOUSNESS 

ΙΕΡΑ ΔΕΝΤΡΑ

 

 

 

 

 Στην αρχαία ελληνική μυθολογία, πολλά δέντρα είχαν ιερή σημασία, συνδεόμενα με συγκεκριμένους θεούς. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ιερή δρυς της Δωδώνης, που συνδεόταν με τον Δία, αλλά και ο Διόνυσος λατρευόταν ως θεός της αμπέλου και άλλων φυτών, ενώ μια μυρτιά στη Λακωνία συνδεόταν με την Άρτεμη. Τα δέντρα θεωρούνταν σύνδεσμος ανάμεσα στον ουρανό και τη γη, και πηγή σοφίας και γνώσης.

Πολλές θρησκείες πίστευαν ότι οι θεοί προήλθαν από δέντρα, ή ότι είχαν τη δυνατότητα να μεταμορφωθούν σε δέντρα. Ο κύκλος των εποχών, και η συμμόρφωσή του σε αυτές, αποτέλεσε για τον πρωτόγονο άνθρωπο θεμελιώδη προϋπόθεση για την επιβίωσή του. Άμεσα εξαρτημένος από τον κύκλο της βλάστησης, στάθηκε με δέος απέναντι στη Γη και στην αστείρευτη αναπαραγωγική ικανότητά της. Την αέναη αυτή δύναμη ο πρωτόγονος τη λάτρεψε προσωποποιώντας την.

Στη μινωική λατρεία το κατ’ εξοχήν ιερό δένδρο είναι η ελιά. Αιωνόβια και αειθαλή τα ελαιόδενδρα, με ρωμαλέους κορμούς και κλώνους, καρπίζοντας κάθε χρόνο προσέφεραν τις ελιές και το λάδι, πολυτιμότατα προϊόντα για τον άνθρωπο. Οι Μυκηναίοι υιοθέτησαν τη μινωική θεά της βλάστησης, όπως δείχνουν οι εικονίσεις σε χρυσά δακτυλίδια των Μυκηνών και της Τίρυνθας.

Στο υπερκόσμιο ιερό δένδρο της ζωής αναγνωρίζονται αναγεννητικές δυνάμεις, που επιμερίζονται στα κατά κόσμον δέντρα. Έτσι, οι αρχαίοι πάνω στους τάφους φύτευαν (ή άφηναν να φυτρώσουν μόνα τους) δένδρα, έθιμο που διατηρείται ακόμα. Κλαριά και φύλλα χρησιμοποιούνταν σε μυητικές τελετές και συμβόλιζαν τη μυητική αναγέννηση του μύστη, ή αποτελούσαν το συμβολικό νεκροκρέβατό του.

Οι Ιδαίοι Δάκτυλοι στην Ολυμπία κοιμούνταν, μας πληροφορεί ο Παυσανίας (Ηλ. Ι, 7,7), επάνω σε χλωρά φύλλα ελιάς, οι Σπαρτιάτες έφηβοι επάνω σε κομμένα καλάμια (Πλουτ. Λυκ., 18), η Πυθία επάνω σε δάφνες (Καλλιμ. Απόσπ. 194,26). Στα Θεσμοφόρια οι γυναίκες κάθονταν πάνω σε στιβάδες λυγαριάς, οι εορταστές των Μεγάλων Διονυσίων σε στιβάδες κισσού. Οι Σπαρτιάτες απέθεταν τον νεκρό επάνω σε φοινικόφυλλα και φύλλα ελιάς· οι Πυθαγόρειοι τον τύλιγαν με φύλλα μυρτιάς, ελιάς και λεύκας. Στην Αθήνα έθαβαν τον νεκρό επάνω σε κληματόφυλλα και φύλλα ελιάς. Και ο Εμπεδοκλής, που πίστευε ότι κάποτε μεταξύ άλλων υπήρξε και θάμνος, θεωρούσε ότι η καλύτερη «μετενσάρκωση» σε φυτό είναι σε δάφνη....βουνά και στα δάση και θεωρήθηκαν πνεύματα της βλάστησης, θέλοντας έτσι να συμβολίσουν γενικότερα την οργιαστική δύναμη της φύσης. Κι όπως το νερό τρέφει τα πάντα, έτσι και οι Νύμφες θεωρούνταν τροφοί των φυτών, των ζώων και των ανθρώπων, αλλά και πολλών Θεών και Ηρώων: οι Ορεστιάδες ή Ορειάδες, που κατοικούσαν στα βουνά όπου υπάρχουν πηγές και θεωρούνταν νύμφες των κωνοφόρων δέντρων.

Την ερμηνεία του θροΐσματος των φύλλων της Ιερής Βελανιδιάς (ή Βαλανιδιάς, όνομα που αποδόθηκε τιμητικά στο ιερό αυτό δέντρο, λόγω της ομοιότητας των καρπών της με τη βάλανο του Δία) δίνουν διάφορες παραδόσεις.

Ο μύθος του Φιλήμονα και της Βαυκίδος προέρχεται από τις Μεταμορφώσεις του Οβιδίου. Πρόκειται για ένα ηλικιωμένο ζευγάρι που έζησε μια ζωή γεμάτη αγάπη και φιλοξενία. Όταν ο Δίας και ο Ερμής, μεταμφιεσμένοι σε κοινούς θνητούς, τους επισκέφθηκαν, μόνο αυτοί τους υποδέχθηκαν με ευγένεια, παρά τη φτώχεια τους. Σε αντάλλαγμα, οι θεοί προστάτευσαν το ζευγάρι από τον κατακλυσμό που έπνιξε τους ασεβείς και τους προσέφεραν την επιθυμία να ζήσουν για πάντα μαζί. Όταν πέθαναν, μεταμορφώθηκαν σε δέντρα.

Κάθε μύθος ή θρύλος έχει τα δικά του χαρακτηριστικά, αλλά συνήθως το δέντρο συμβολίζει την ένωση μεταξύ ουρανού, γης και ανθρώπων. Στην αρχαία Μεσοποταμία, υπήρχε ο θρύλος του Δέντρου των Στοών, το οποίο φυτρώνει στο κέντρο της Εδέμ, του παραδείσου. Ήταν μια σύνθεση ανάμεσα σε θεότητες και τη φύση, όπου το δέντρο έδινε καρπούς σοφίας και αιώνιας ζωής.

ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ

ΕΚΜΠΟΜΠΗ ΜΠΟΡΩ ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΝΟ-2

 

ΕΚΜΠΟΜΠΗ ΜΠΟΡΩ ΘΕΜΑ ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΑ ΣΠΙΤΙ

 

Ο ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ ΣΤΟ ΔΕΝ ΗΞΕΡΕΣ ΔΕΝ ΡΩΤΑΓΕΣ

 

ΕΚΠΟΜΠΗ ΑΛΗΘΙΝΑ ΨΕΜΑΤΑ ΘΕΜΑ ΠΕΝΤΕΛΗ ΝΟ-1

 

ΑΛΗΘΙΝΑ ΨΕΜΑΤΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ ΝΟ-2

 

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΞΕΝΟ!

 

ΤΕΧΝΙΚΗ - ΕΡΕΥΝΑΣ- ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

 

Η ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΚΗ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ

 

Η φυσιογνωμική είναι η αρχαία πρακτική, ή τέχνη, που βασίζεται στην ερμηνεία του χαρακτήρα και της προσωπικότητας ενός ατόμου από τα στατικά (φυσικά) χαρακτηριστικά του προσώπου του. Όπως λέει και η λαϊκή ρήση, «κόψε φάτσα και κρίνε». Πρόκειται για την εκτίμηση της προσωπικότητας κάποιου, εστιάζοντας στα φυσικά χαρακτηριστικά της εξωτερικής του εμφάνισης.

Ετυμολογία: Ο όρος προέρχεται από τις λέξεις Φύσις (η φύση, η προέλευση) και Γνώμη (η γνώση, η κρίση), δηλαδή: «Καταλαβαίνω τη φύση κάποιου».

Ιστορικές Ρίζες και Θεωρία

Από τα πανάρχαια χρόνια, το ανθρώπινο πρόσωπο τραβούσε σαν μαγνήτης το ενδιαφέρον των σοφών και φιλοσόφων, από τον Εμπεδοκλή και τον Αριστοτέλη, μέχρι τους Κινέζους ταοϊστές, τους Ινδούς γιόγκι και τους αστρολόγους της Δύσης. Ο όρος «φυσιογνωμική» απαντάται για πρώτη φορά στο έργο του Ιπποκράτη, ο οποίος ήταν και ο πρώτος που έδωσε μια φυσιογνωμική θεώρηση στην ιατρική τέχνη, συνδέοντας την ιδιοσυγκρασία με το κράμα των υγρών του σώματος (αίμα, λέμφος, ηπατική χολή).

Παράγοντες που Επηρεάζουν τη Φυσιογνωμία

Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, οι παράγοντες που διαμορφώνουν τη φυσιογνωμία ενός ατόμου περιλαμβάνουν:

• Την κληρονομικότητα (Γενετικά Γονίδια, DNA)
• Την ανατροφή
• Τη διατροφή
• Την εργασία και το περιβάλλον

Οι υποστηρικτές της φυσιογνωμικής πιστεύουν ότι η πραγματικότητα και το τι κάνουμε ορίζει τη μορφή μας στην πάροδο του χρόνου. Η αλλαγή αυτών των παραγόντων επιφέρει και ανάλογη αλλαγή της φυσιογνωμίας.

Σύγχρονη Θέση

Από τότε μέχρι και σήμερα, η φυσιογνωμική παραμένει ένα από τα κορυφαία ψυχοερμηνευτικά συστήματα για τους οπαδούς της, καθώς αποτελεί πηγή πληροφοριών για την κατάσταση και το επίπεδο της ψυχοσωματικής υγείας και ευεξίας.

Ωστόσο, στη σύγχρονη επιστημονική κοινότητα, η φυσιογνωμική θεωρείται ψευδοεπιστήμη, καθώς δεν υπάρχουν επαρκή εμπειρικά δεδομένα που να τεκμηριώνουν μια άμεση και αξιόπιστη συσχέτιση μεταξύ στατικών χαρακτηριστικών του προσώπου και εγγενούς χαρακτήρα.Ο Ιπποκράτης εισήγαγε τη θεωρία του κράματος των υγρών του σώματός μας (αίμα, λέμφος, ηπατική χολή, παγκρεατική χολή) και των αντίστοιχων ενεργειακών καταστάσεων (χαρά, ηρεμία, δημιουργικότητα, αρμονία) που τα τέσσερα στοιχεία της φύσης (αέρας, νερό, φωτιά, γη) προσδίδουν στον άνθρωπο. Αυτή η προσέγγιση περιλαμβάνει την ψυχική εκδήλωση της βιοχημείας μας.

Τα μάτια είναι, κατά τη λαϊκή θυμοσοφία, ο καθρέφτης της ψυχής· το υπόλοιπο πρόσωπο είναι ο… χάρτης της. Υπερβολή; Ίσως, αν αναλογιστεί κανείς ότι σύμφωνα με τον ίδιο τον «πατέρα» της φυσιογνωμικής, τον Johann Kaspar Lavater, τα ανθρώπινα πρόσωπα είναι τόσο πολλά και διαφορετικά μεταξύ τους, όσο και οι ανθρώπινοι χαρακτήρες.

Οι ζώνες του προσώπου

Ο νούμερο ένα κανόνας της φυσιογνωμικής θέλει το πρόσωπο να χωρίζεται σε τρία τμήματα:

• Το επάνω (το μέτωπο δηλαδή) συμβολίζει τη σκέψη και κατ’ επέκταση τη λογική.
• Το μεσαίο (των ματιών και της μύτης) συμβολίζει το συναίσθημα.
• Το τρίτο (του στόματος και του πηγουνιού) αντιστοιχεί στον παρορμητισμό και τα ένστικτα.

• 
  

Όσο πιο κοντά σε μέγεθος είναι αυτές οι ζώνες μεταξύ τους (μετράμε πάντα κάθετα, όχι οριζόντια) τόσο ωραιότερο είναι το πρόσωπο και τόσο πιο ισορροπημένος χαρακτήρας ο κάτοχός του.

Η Φρενολογία

Η φρενολογία υποστηρίζει ότι ακόμα και το σχήμα του κρανίου έχει σημασία. Ο πατέρας της φρενολογίας, Franz Joseph Gall, εξηγούσε λεπτομερώς τη λογική πίσω από τη θεωρία του:

Ο εγκέφαλος ελέγχει τον χαρακτήρα και τη συμπεριφορά μας, η οποία είναι εξαιρετικά πολυδιάστατη. Οπότε θα πρέπει λογικά κάθε συμπεριφορά και χαρακτηριστικό γνώρισμά μας να ελέγχεται από διαφορετικό μέρος/υπο-όργανο του εγκεφάλου. Μετρώντας το μέγεθος της κάθε εγκεφαλικής περιοχής μπορούμε να μετρήσουμε τον βαθμό που κάποιος έχει ή όχι ανεπτυγμένο κάποιο χαρακτηριστικό. Ένας τρόπος να μετρήσουμε το μέγεθος των περιοχών είναι να μετρήσουμε τις ανωμαλίες στα κρανία. Εάν κάπου υπάρχει βαθούλωμα σημαίνει ότι η περιοχή αυτή υπολειτουργεί, επομένως το άτομο δεν εμφανίζει την αντίστοιχη συμπεριφορά. Εάν κάπου υπάρχει ύψωμα σημαίνει ότι η συγκεκριμένη περιοχή υπερλειτουργεί.

Όπως καταλάβατε, η φυσιογνωμική είναι ένα από τα σύμβολα του χαρακτήρα μας!

ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ

ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΦΩΤΕΙΝΗ ΣΦΑΙΡΑ ( ΣΠΗΛΙΑ ΝΤΑΒΕΛΗ-ΠΕΝΤΕΛΗ)

Παραξενό φωτεινή σφαίρα στο σπήλαιο του Νταβελή στην Πεντελή.
 

ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΝΙΚΑΙΑΣ

 

ΕΝΑΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΣ ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ.

Η κατασκευή του ναού ξεκίνησε στα πρώτα χρόνια μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, όταν η Νίκαια έγινε το καταφύγιο χιλιάδων προσφύγων από τη Μικρά Ασία.

Στις 13 Σεπτεμβρίου, στον Καθεδρικό Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου στη Νίκαια, τιμάται η μνήμη των Αγίων Νεομαρτύρων, κληρικών και λαϊκών που μαρτύρησαν κατά τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922.

Το τέμπλο του ναού είναι ξυλόγλυπτο από ξύλο καρυδιάς, λαϊκής τεχνοτροπίας. Σε αυτό αναπαρίστανται χριστιανικά σύμβολα, όπως πουλιά, η άμπελος και το θέμα του Κάιν και του Άβελ (που αποτελεί σημαντική λεπτομέρεια), κ.ά. Ξυλόγλυπτος είναι και ο σημερινός Επιτάφιος του ναού, ο οποίος φιλοτεχνήθηκε από τον ξυλογλύπτη Γεώργιο Γρηγορίου (δωρεά της οικογένειας Τερκεσίδου).

Αξίζει να σημειωθεί ότι το Τέμπλο του ναού μεταφέρθηκε κομμάτι – κομμάτι από τον ιερό ναό του Αγίου Στεφάνου της Νίγδης στην Καππαδοκία, με τη βοήθεια του Γερβάσιου, κατά την ανταλλαγή πληθυσμών το 1923. Αργότερα, αγιογραφήθηκε από τους αδελφούς Σούτσους με την επίβλεψη του ακαδημαϊκού Βυζαντινολόγου Αναστασίου Ορλάνδου.

 

ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ