ΝΑΟΣ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟ.

 

Ο βυζαντινός ναός των Ταξιαρχών βρίσκεται στη σημερινή πλατεία Ψαρούς στον Κορυδαλλό του Νομού Αττικής, στη ΝΔ γωνία του μεγαλύτερου νεότερου ναού των Ταξιαρχών. Πρόκειται για τρίκοχο, μονόχωρο ναό ο οποίος επεκτείνεται προς τα δυτικά με ένα νάρθηκα. Μαρτυρίες σχετικά με το χρόνο ίδρυσης και τον κτήτορα του ναού δεν υπάρχουν. Οι ανασκαφές , όμως, πού πραγματοποιήθηκαν στο εσωτερικό του ναού αποκάλυψαν παλαιότερα θεμέλια στην περιοχή του νάρθηκα, Καθώς Και ένα βυζαντινό νόμισμα-φόλλις πού πιθανότατα τοποθετείται στα τέλη του 10ου ή στις αρχές του 11ου αιώνα. Επίσης μετά την Καθαίρεση του νότιου εσωτερικού τοίχου του νάρθηκα, παρουσιάστηκε τόξο –Καμάρα- αποτελούμενο από αργούς λίθους. Όλα τα στοιχεία οδηγούν στο συμπέρασμα ότι πιθανότατα υπήρχε προέκταση του ναού δυτικά ήδη από τί βυζαντινή περίοδο. Αγίας Τράπεζας αποτελούσε ένας οκταγωνικός κιονίσκος, που διατηρήθηκε Και αποτελεί τί βάση της σημερινής Αγίας Τράπεζας του βυζαντινού ναού, μπροστά από την όποια εντοπίσετε Και μία μικρή κρύπτη, βάθους περίπου ενός μέτρου, εντός της οποίας φυλάσσονται οστά, πιθανόν ιερά λείψανα!!Οι ανασκαφές επίσης φέρνουν  στο φώς τμήματα λαξευμένων Και σκαλιστών μαρμάρων, πού ίσως αποτελούσαν τμήματα του βυζαντινού μαρμάρινου τέμπλου, ο ναός θεωρείτε θαυματουργός και όπως μας πληροφορούν οι ιερής  στης 1 Φεβρουαρίου 2014 .

 

Ήταν η ημερομηνία που είχε οριστεί  η τέλεση της πρώτης θείας λειτουργίας ύστερα από την αποκατάσταση του ιστορικού Ιερού Ναού μας ,των Ασωμάτων Ταξιάρχων Κορυδαλλού   (10ος αι μ.Χ.).το πρωί όταν ένας συνεργάτης φωτογράφησε εξωτερικά τον ιστορικό Ναό σε σημείο που εσωτερικά δεν δικαιολογούταν η εμφάνιση όσων πρόεκυψαν στη φωτογραφία .Ο αναμμένος εσωτερικά πολυέλαιος απεικονίστηκε και το σημαντικότερο ήταν η θαυμαστή φανέρωση του Αρχαγγέλου (Πανορμίτη Μιχαήλ) που ήλθε στο Ναό Του για να σηματοδοτήσει τη ζωντανή παρουσία Του.

 

ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ 

 

 

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΠΛΑΤΕΙΑ ΡΟΝΤΗΡΗ

 

Στην πλατεία Ροντήρη του Πειραιά, όπου έχουν ανακαλυφθεί οικίες, δρόμοι, εργαστήρια και πολλά κινητά ευρήματα του 2ου μ.Χ. αιώνα, φαίνεται ότι επιτέλους γίνεται έργο. Πρόκειται για μία έκταση 1923,23 τ.μ. Ο χώρος είναι περιφραγμένος, υπάρχει ενημερωτική πινακίδα, έχουν τοποθετηθεί προβολείς για το νυχτερινό φωτισμό ενώ έχει γίνει και κάποια συντήρηση των ευρημάτων. Τη μεγαλύτερη έκταση του αρχαιολογικού χώρου καταλαμβάνει ένα οικιστικό σύνολο, που αποτελείται από δύο οικίες. Πλήθος από κινητά ευρήματα είχαν έρθει στο φως από την ανασκαφή, όπως  νομίσματα, πήλινα αγγεία (οικιακά σκεύη και εισηγµένους αμφορείς), µια σειρά από όργανα στάθμισης και μέτρησης, όπως µαρµάρινα βάρη και μολύβδινα σταθµία, δύο σηκώµατα (μετρητές όγκων υγρών),βάσεις περιρραντηρίων, τριπτήρες, λεκάνες, κομμάτια από γλυπτά, μαρμάρινα βάρη και μολύβδινα σταθµία αλλά και επιγραφές. Η σπουδαιότερη μάλιστα από αυτές, είναι ένα αγορανομικό κείμενο του 1ου μ.Χ. αιώνα που βρίσκεται μεταξύ της λεωφόρου Πολυτεχνείου και των οδών Σκουζέ, Φιλελλήνων και Λεωσθένους. Επίσης, θραύσματα γλυπτών, που ανήκουν σε νεκροδείπνο, ερμαϊκή στήλη και αγαλμάτιο Κυβέλης, τα οποία είχαν χρησιμοποιηθεί ως οικοδομικό υλικό. Τα ευρήματα χρονολογούνται από τους υστεροκλασικούς έως τους βυζαντινούς χρόνους, µε καλύτερα σωζόμενη την κατοίκηση των ρωμαϊκών χρόνων. Στο κέντρο του οικοπέδου αποκαλύφθηκαν δύο ρωμαϊκές οικίες (οικία 1η, έκτασης 610,50 τ.μ. και οικία 2η, έκτασης 628,26 τ.µ.) με κεντρική περίστυλη αυλή ή αίθριο και είσοδο από τον πλαϊνό στενό δρόμο, που οδηγεί στο αίθριο, μέσω ενός διαδρόμου µε διπλή θύρα. Τα δωµάτια των οικιών διατάσσονται περιμετρικά της αυλής, ενώ οι βοηθητικές εγκαταστάσεις αναπτύσσονται κατά μήκος των δρόμων.

 

ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ 

ΠΡΩΗΝ ΣΧΟΛΗ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ

 

Η Σχολή Ευελπίδων, από την σύστασή της από τον Ιωάννη Καποδίστρια τον Ιούλιο του 1828 μέχρι και το 1834, στεγάστηκε στο Ναύπλιο σε οίκημα που σήμερα έχει μετασκευαστεί σε Πολεμικό Μουσείο της Πόλης. Από το 1837 έως το 1894 η Σχολή Ευελπίδων αποκτά για πρώτη φορά καθαρά δικές της εγκαταστάσεις στην πόλη του Πειραιά. Η Ευελπίδων λειτούργησε στον Πειραιά για 57 χρόνια συνεχώς. Παρόλα αυτά, δεν υπάρχει τίποτα σήμερα στον Πειραιά που να την θυμίζει. Τα ακίνητα όλα ήταν λιθόκτιστα (2 μεγάλα στον αριθμό και 7 μικρά μονόροφα) και έκαστο διαφορετικού ύψους. Το προαύλιο της Σχολής αρχικά ήταν μικρό και βρίσκονταν ανάμεσα στα δύο κτήρια, του κτηρίου που έβλεπε προς Φίλωνος (Σχολή) και αυτό που έβλεπε προς οδό Μιαούλη  (Διοικητήριο). Στις 10 Σεπτεμβρίου 1894, η Σχολή Ευελπίδων μεταφέρεται από τις εγκαταστάσεις αυτές του Πειραιά στην Αθήνα (Πεδίον Άρεως). Η είδηση απομάκρυνσης της Σχολής από τον Πειραιά έχει γίνει γνωστή σε Δήμαρχο και δημοτικό συμβούλιο που προσπαθούν ματαίως να ακυρώσουν την μετεγκατάστασή της. Στην σύγχρονη πινακίδα του χώρου διαβάζουμε: “ Το 1837 στο χώρο αυτό, εγκαταστάθηκε η Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, μετά τη μεταφορά της από την Αίγινα. Η Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων παρέμεινε εδώ για πενήντα οχτώ χρόνια, οπότε μεταφέρθηκε εκ νέου, το 1894, στην Αθήνα, στο Μέγαρο Δουκίσσης Πλακεντίας (σημερινό Βυζαντινό Μουσείο). Διαμορφώθηκε σε χώρο πρασίνου το έτος 2013  επί Δημαρχίας Βασίλη Μιχαλολιάκου”.

ΓΡΑΦΕΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ 

 

ΜΑΣΩΛΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ

 

  

Ένας Ιταλός, πολιτικός μηχανικός στο επάγγελμα, το όνομα του οποίου ήταν Βιτσέντζο Καϊβάνο, κάτοικος Κωνσταντινούπολης, γνώρισε μέσω συνοικεσίου μια όμορφη Πειραιώτισσα, την Αικατερίνη Λεμπέση, την οποία όμως παρά τον τρόπο γνωριμίας, αγάπησε παράφορα και την οποία νυμφεύτηκε τον Μάιο του 1906. Προσέγγισε τον γνωστό βιομήχανο Ανδρέα Σπυράκη και αγόρασε κτήμα ιδιοκτησίας του, έναντι της Πλατείας Αλεξάνδρας, δίπλα στη Συνοικία Τσίλλερ, εκεί ακριβώς που ήταν το εργοστάσιο υαλουργίας, που ο  Τσίλλερ τροποποίησε και είχε μετατρέψει σε εξοχική του κατοικία. Αρκετοί που γνώριζαν τη νεαρά Αικατερίνη Λεμπέση όταν ακόμη ζούσε, μάθαιναν τα νέα της. Όταν έμαθαν για το θάνατο της Αικατερίνης και πως  η εκκλησία με το μαυσωλείο προοριζόταν για εκείνη, ηρέμησαν κάπως και αποδέχθηκαν το γεγονός. Η εκκλησία αναγειρόταν με πυρετώδεις ρυθμούς. Στις 26 Νοεμβρίου του 1936 τέθηκε ο θεμέλιος λίθος παρουσία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών. Κάτω ακριβώς από την εκκλησία, που ολοκληρώθηκε το 1938, είχε διαμορφωθεί μια ισόγεια κρύπτη, ένα παρεκκλήσι, προκειμένου να εναποθέσει τη ταριχευμένη πλέον σύζυγό του. Η Αικατερίνη είχε πεθάνει το 1934 και μέχρι το 1938, το σώμα της διατηρείτο ταριχευμένο στη Κωνσταντινούπολη. Στον Πειραιά, η σωρός της Αικατερίνης Λεμπέση μεταφέρθηκε την Παρασκευή 6 Μαΐου του 1938. Όσες φορές βρίσκονταν στον Πειραιά ο Καϊβάνο, κλείνονταν μέσα στην εκκλησία για δύο και τρεις ώρες την ημέρα φορώντας πάντα μαύρα! Κάθε φορά που έπρεπε να γευματίσει στο σπίτι του, έδιωχνε όλους τους υπηρέτες που είχε και έτρωγε έχοντας απέναντί του ένα σερβίτσιο ακόμα (της γυναίκας του), ενώ κατά την διάρκεια του γεύματος οι υπηρέτες έλεγαν ότι μιλούσε μαζί της. το παρεκκλήσι που βρίσκεται στον ισόγειο χώρο του ναού, φέρει το όνομα «Άγιος Βικέντιος»

 

ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ 

ΑΝΑΦΟΡΑ ΤOY ΓΡΗΓΟΡΗ ΤΣΟΥΚΑΛΑ ΣΤΟ GREEK -NEWS-RADIO,FL

 

Ελληνική Εφημερίδα της Φλόριντα και το Ελληνικό Ραδιόφωνο, με έδρα το Μαϊάμι

Η Ελληνική Είδηση και το Ελληνικό Ραδιόφωνο στην FL(Η Ελληνική εφημερίδα και το Ελληνικό Ραδιόφωνο της Florida, με έδρα το MiamiThe Greek News and Greek Radio in  FL

).Αναφέρθηκε και στην παρουσία του Γρηγόρη Τσουκαλα. ιδρυτής & διευθυντής του Τμήματος Γεωστρατηγικής, Στρατηγικής & Ιστορίας.

 Αναφορά δημοσίευσης ΕΔΩ 

ΤΑΞΙΔΕΥΩΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ

 

Σύμφωνα με την ειδική σχετικότητα του Αϊνστάιν, ο χρόνος δεν είναι απόλυτος, αλλά ελαστικός, και μπορεί να επιβραδυνθεί για έναν κινούμενο παρατηρητή σε σύγκριση με έναν ακίνητο. Αυτό σημαίνει ότι, θεωρητικά, κάποιος που ταξιδεύει πολύ γρήγορα θα βιώσει το χρόνο πιο αργά, ερχόμενος ουσιαστικά πιο κοντά στο μέλλον του. Συχνά, το ταξίδι στον χρόνο συγχέεται με την κβαντική θεωρία των πολλαπλών συμπάντων, (εδώ να σημειώσω ότι άνθρωποι που ασχολούμαστε σοβαρά με την ερευνά, έχουμε έρθει σε επαφή με όμοιες καταστάσεις) όπου μέσω της χρονομηχανής  (εδώ ο αναγνώστης να θεωρήσει χρονομηχανή και τον ανθρώπινο εγκέφαλο) ο χειριστής της αλλάζει την έκβαση ιστορικών γεγονότων και ο ίδιος έτσι μεταφέρεται σε έναν εναλλακτικό κόσμο με διαφορετική ιστορική εξέλιξη. Το ταξίδι προς τα εμπρός στο χρόνο, έξω από τη συνήθη έννοια της αντίληψης του χρόνου, είναι ένα εκτενώς παρατηρούμενο φαινόμενο και είναι καλά κατανοητό στο πλαίσιο της ειδικής σχετικότητας Η άποψη των ανθρώπων για τον χρόνο έχει αλλάξει θεαματικά στη διάρκεια των αιώνων. Στους αρχαίους πολιτισμούς συνδεόταν με την εξέλιξη και τη μεταβολή και ήταν εδραιωμένη στους κύκλους και τους ρυθμούς της φύσης. Το έργο του Αϊνστάιν συνέτριψε τη θεώρηση του Νεύτωνα τόσο για τον χώρο όσο και για τον χρόνο, αφαίρεσε κάθε νόημα από την παγκόσμια διαίρεση του χρόνου σε παρελθόν, παρόν και μέλλον και έστρωσε τον δρόμο για το ταξίδι στον χρόνο. Ο Αϊνστάιν διαπίστωσε ότι όσο πιο γρήγορα κινείσαι στο χώρο, τόσο πιο αργά κινείσαι στο χρόνο – γερνάς πιο αργά.  Αν ένα διαστημόπλοιο πετούσε με το 99% της ταχύτητας του φωτός, θα το βλέπατε να διανύει απόσταση ενός έτους φωτός σε χρόνο λίγο περισσότερο από ένα έτος. Αυτό είναι αρκετά προφανές, ωστόσο για τους αστροναύτες που θα επέβαιναν σε αυτό το διαστημόπλοιο, το ταξίδι θα διαρκούσε μόλις επτά εβδομάδες. Πρόκειται για μια συνέπεια της σχετικότητας που ονομάζεται «διαστολή του χρόνου» και στην πραγματικότητα σημαίνει ότι οι αστροναύτες έχουν μεταπηδήσει περίπου 10 μήνες στο μέλλον. Οι τροχιές στο χωρόχρονο που γυρίζουν πίσω στο παρελθόν ονομάζονται «κλειστές χρονικές καμπύλες». Αν ψάξετε σε σοβαρά ακαδημαϊκά περιοδικά, θα βρείτε πολλές αναφορές σε αυτές – πολύ περισσότερες από όσες θα βρείτε για το «ταξίδι στο χρόνο». Αλλά στην πραγματικότητα, αυτό ακριβώς είναι το νόημα των κλειστών χρονικά όμοιων καμπυλών: το ταξίδι στο χρόνο. Ένας οπαδός του Dr Who, θα μπορούσε να γκρινιάξει ότι η έννοια του ταξιδιού στο χρόνο, μολονότι ιδιαίτερα διασκεδαστική, είναι απλά παράλογη και δεν έχει θέση στην αληθινή επιστήμη. Ωστόσο, όχι μόνο οι νόμοι της φυσικής επιτρέπουν το ταξίδι στο χρόνο, αλλά έχει αποδειχτεί εφικτό σε πολλά πειράματα. Σύμφωνα με την Νεύτωνα- φυσική “ο χρόνος είναι ο τρόπος της φύσης να σταματάει ότι συμβαίνει μονομιάς!”, όμως μελετώντας τη φύση του φωτός,διαπιστώνεται ότι ο χρόνος και ο χώρος δεν είναι ανεξάρτητοι αλλά στενά συνδεδεμένοι.! Όσο πιο κοντά στην ταχύτητα του φωτός κινείται ένα ρολόι, τόσο πιο αργά κτυπάει, όπως φαίνεται από παρατηρητές που το βλέπουν από μακριά (ίσως τώρα κατανοούν οι συνεργάτες μου γιατί επιμένω να λέω, ότι κάνεις κάντο γρήγορα). Πώς μπορούμε να επισκεφτούμε έναν χρόνο που δεν έχει ακόμη συμβεί; Το ταξίδι στο μέλλον μέσω ταχείας κίνησης δεν προϋποθέτει ότι το μέλλον είναι ήδη ‘εκεί έξω’ περιμένοντας για εμάς. Σημαίνει ότι κινούμαστε έξω από το χρονικό πλαίσιο οποιουδήποτε άλλου και μέσα σε κάποιο στο οποίο ο χρόνος κινείται πιο αργά. Ενώ εμείς βρισκόμαστε σε αυτή την κατάσταση, ο χρόνος έξω κυλάει πιο γρήγορα και το μέλλον ξεδιπλώνεται με μεγάλη ταχύτητα. Όταν επανερχόμαστε στο αρχικό χρονικό πλαίσιο θα έχουμε φτάσει στο μέλλον πιο γρήγορα από κάθε άλλον. Το 1895, όταν ο Χ. Τζ. Γουέλς άνοιξε το δρόμο με το μυθιστόρημα του «Η Μηχανή του Χρόνου», οι συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας αξιοποίησαν το θέμα αυτό πολλάκις. Όταν κάνουμε ένα βαρετό πράγμα, ο «χρόνος» κυλάει αργά, λες και οι δείκτες του ρολογιού έχουν κολλήσει. Αντίθετα όταν κάνουμε κάτι το οποίο μας αρέσει, μας γεμίζει, το αγαπάμε, τότε δεν προλαβαίνουμε να καταλάβουμε πως πέρασε η ώρα. Αποτελούμαστε από φως, που δονείται με μία συχνότητα. Όταν δονείται απελπιστικά αργά τότε αυτό το λέμε ύλη. Όσο σε πιο αργή συχνότητα βρισκόμαστε, τόσο δυσβάσταχτος και βαρετός είναι ο κόσμος μας, εκεί τότε έχει πολύ «χρόνο». Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και το Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ για τις Ανθρώπινες Γνωστικές Επιστήμες του Εγκεφάλου, διεξήγαγαν ένα πείραμα, αρχικά στις ΗΠΑ και στη συνέχεια στη Γερμανία. κατά τη διάρκεια Λειτουργικής Απεικόνισης Μαγνητικού Συντονισμού (fMRI). Ζητήθηκε στους συμμετέχοντες να φανταστούν ότι συναντούν κάποιον που συμπαθούσαν από τη σχετική λίστα που είχαν συντάξει, σε ένα από τα ουδέτερα γι’ αυτούς συναισθηματικά περιβάλλοντα. Το εύρημα της έρευνας που δείχνει ότι οι στάσεις μας μπορούν να αλλάξουν μέσω της φαντασίωσης, επιβεβαιώνει ότι ο εγκέφαλος όχι μόνο έχει την ικανότητα να διατηρεί το φαντασιακό πλαίσιο ενός συγκεκριμένου μέρους στο μυαλό μας, αλλά και κωδικοποιεί την αξιολόγησή μας για ένα πραγματικό μέρος. Έτσι, οι φαντασιώσεις, μοιάζουν με πραγματικά γεγονότα, καθώς μπορούν να επηρεάσουν τη στάση μας απέναντι στον πραγματικό κόσμο. Τα διαστημικά τηλεσκόπια της NASA επίσης, μας δίνουν επίσης έναν τρόπο να κοιτάξουμε πίσω στο χρόνο. Τα τηλεσκόπια μας βοηθούν να δούμε αστέρια και γαλαξίες που βρίσκονται πολύ μακριά. Χρειάζεται πολύς χρόνος για να φτάσει το φως από μακρινούς γαλαξίες. Έτσι, όταν κοιτάμε τον ουρανό με ένα τηλεσκόπιο, βλέπουμε πώς έμοιαζαν αυτά τα αστέρια και οι γαλαξίες πριν από πολύ καιρό. Οι αστρονόμοι έχουν ανακαλύψει πολύ περισσότερα τέτοια αντικείμενα και έχουν συμπεράνει πως η βαρύτητα στην επιφάνεια τους είναι αρκετά μεγάλη ώστε να προκαλέσει στρέβλωση του χρόνου. Ένα ρολόι σε έναν αντιπροσωπευτικό αστέρα νετρονίων θα χτυπούσε 30% πιο αργά από ότι στη Γη. Σε μια σειρά προσεκτικά σχεδιασμένων και εκτελεσμένων πειραμάτων που πραγματοποιήθηκαν στο CERN, σωματίδια που ονομάζονται μιόνια τέθηκαν σε κυκλική κίνηση στο εσωτερικό ενός μικρού επιταχυντή, με σκοπό να ελεγχθεί με υψηλή ακρίβεια η εξίσωση του Αϊνστάιν για τη διαστολή του χρόνου. Τα μιόνια είναι ασταθή σωματίδια και διασπώνται με γνωστή διάρκεια ημιζωής. Όταν τα μιόνια κινήθηκαν στο εσωτερικό του επιταχυντή με 99,7% της ταχύτητας του φωτός, η μέση διάρκεια ζωής τους αυξήθηκε κατά δώδεκα φορές. Κοινώς, υπερβήκαν την χρονική τους ύπαρξη επί 12. Όπως έχει ήδη καταλάβει ο αναγνώστης, στην ερώτηση “υπάρχει το ταξίδι στον χρόνο;” η ίδια η επιστήμη επιβεβαιώνει με τις θεωρίες της ότι, ναι είναι εφικτό και εγώ προσωπικά θα απαντήσω ότι φυσικά και μπορώ να ταξιδεύω στον χρόνο!

ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ