ΣΧΗΜΑΤΙΚΕΣ ΔΟΜΕΣ
Υπάρχουν καταστάσεις που η ανθρώπινη
νόηση δεν μπορεί να βάλει μέσα στο πρίσμα της τρισδιάστατης λογικής. Βλέπετε,
τούτο το σύμπαν διαθέτει περισσότερες από τρείς διαστάσεις. Αυτή η φυσική
λοιπόν διαδικασία σχεδόν μας τυφλώνει απέναντί σε καταστάσεις που λειτουργούν
πέρα των τριών διαστάσεων. Άραγε αυτό συνεπάγεται ότι, υπάρχουν καταστάσεις που
μπορεί να στέκουν δίπλα μας ή να συμμετέχουμε μέσα σε αυτές χωρίς καν να κατανοούμε
ότι υπάρχουν; Πέρα βέβαια από ορισμένα τμήματα της κατάστασης ή υπόστασης που
γίνονται αντιληπτά από το πρίσμα των τριών διαστάσεων; Η επιστήμη μας έχει
βοηθήσει στην κατανόηση καταστάσεων που υπάρχουν πέρα από αυτό το τρισδιάστατο
πρίσμα, μπορούμε πλέον να βρούμε αυτές τις πληροφορίες σε επιστημονικά βιβλία.
Κάπου εδώ, εγώ και ορισμένοι συνεργάτες μου βάζουμε κυριολεκτικά τα γέλια,
γιατί θυμόμαστε ατάκες του τύπου «Μα δεν το είδα με τα μάτια μου», «Μα πως είναι δυνατόν να πιστεύεις τέτοια πράγματα;». Εμείς
με την σειρά μας θα απαντούσαμε, φυσικά και δεχόμαστε τέτοια πράγματα! Όπως
δεχόμαστε πως σε τούτο το σύμπαν υπάρχουν καταστάσεις πέρα από τις τρεις
διαστάσεις, που θα μπορούσαμε να τις περιγράψουμε ως σχηματικές υποστάσεις. Άλλωστε
μήπως και το μέλος της Αγγλικής διαπλανητικής εταιρίας και συγγραφέας Άρθουρ
Κλαρκ, δεν υποστηρίζει πως μπορεί να υπάρχει νοημοσύνη που να έχει το μέγεθος
ενός πλανήτη; Όχι, δεν μιλάω για πράσινα ανθρωπάκια. Ούτε ο ίδιος νομίζω πως
αναφέρεται σε τέτοιου είδους νοημοσύνη! Αρκεί κανείς να δει ή να διαβάσει την Οδύσσεια
του διαστήματος και θα κατανοήσει πως μιλάει για σχηματικές υποστάσεις. Αναφέρομαι
λοιπόν, στον Άρθουρ Κλαρκ, για συγκεκριμένους λόγους! Πρώτον, είναι μέρος του
γνωστού ορθολογικού στρατοπέδου και μάλιστα βραβευμένος άπειρες φορές από αυτό!
Δεύτερον, τα έργα του θα μπορούσαν να θεωρηθούν προφητικά υπό το πρίσμα της
κοινής λογικής, αλλά πέρα από αυτό το μοντέλο σκέψης, θα έλεγα πως είναι ένας
άνθρωπος που γνωρίζει ορισμένες διαδικασίες από τον χώρο της επιστήμης και είτε
τις αναφέρει με σκοπό να δημιουργήσει νοητούς σπόρους, είτε μας δείχνει
πράγματα που μόνο μέσω ορισμένων τρόπων μπορούν να ειπωθούν. Όποια στάση σκέψης
και αν διαλέξουμε, ο ρόλος του είναι σημαντικός (στο 2001 και 2010, περιγράφεται
μια νοημοσύνη με σχηματική υπόσταση που παρουσιάζεται ως πλάκα). Πως θα
αντιλαμβάνονταν λοιπόν ο άνθρωπος στον χώρο, μια τέτοια σχηματική υπόσταση που
ξεφεύγει από το πρίσμα των τριών διαστάσεων; Ουσιαστικά, δεν θα μπορούσε να
αντιληφθεί την ολότητα της, αλλά μόνο ένα μέρος της! Αυτό το μέρος θα μπορούσε
να είναι μια κατάσταση που υπερβαίνει πολλές φορές την λογική της τρισδιάστατης
ύπαρξης. Μία μορφή που σε κάποιον θα μπορούσε να γίνει κατανοητή ως φάντασμα,
δαίμονας ή ότι άλλο μπορεί να διαμορφώσουν ως εικόνα οι ηλεκτρικές συνάψεις,
που θα προκαλούσε στον ανθρώπινο εγκέφαλο η ίδια η παρουσία της υπόστασης!
Φυσικά ανάλογα με το τι θα προκαλούσε σε αυτόν που θα γευόταν την όλη
κατάσταση, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί είτε σκοτεινή είτε φωτεινή. Γιατί όμως μιλάμε
συνέχεια για σχηματική υπόσταση; Μα ουσιαστικά δεν αναφέρουμε κάτι περισσότερο
από τα σχεδιαγράμματα που απεικονίζουν γεωμετρικούς σχηματισμούς στα βιβλία της
φυσικής! Τώρα που το σκέφτομαι, και ο αρχαίος Έλληνας και μαθηματικός
Πυθαγόρας, δεν μας έλεγε ότι το σύμπαν διακατέχεται από σχηματικά σχέδια; Αλλά
και στην μαγεία, δεν υπάρχουν μορφές που καλούνται μέσω σχημάτων ή που
εκφράζεται η παρουσία τους μέσω σχηματικών δομών (για ποιον λόγο νομίζετε πως
στα δόγματα και τα θρησκευτικά συστήματα χρησιμοποιούν τις σχηματικές δομές ως
έμβλημα); Αλλά για μία στιγμή! Αν όπως μας λέει ο Πυθαγόρας, το σύμπαν είναι
όλο δομημένο από σχήματα και δομές, αυτό δεν μπορεί να μας παραπέμψει στο ότι
το σύμπαν, αποτελείται από σχηματικές υποστάσεις που όλες μαζί φτιάχνουν την
υπόσταση του σύμπαντος; Και αυτό με την σειρά του, δεν σημαίνει πως το κάθε τι
που υπάρχει στο σύμπαν, είναι μέρος μιας σχηματικής υπόστασης; Κοίτα να δεις τι
τρελή ιδέα μου πέρασε τώρα! Εσύ είσαι μέρος του Θεού και ο Θεός δικό σου!
Χωρίς να σχολιάσω περαιτέρω, συνεχίζω…
Αν όμως το κάθε τι, αποτελεί μέρος μιας υπόστασης, τότε η παρουσία ενός
ανθρώπου, ενός ζώου ή σχήματος κλπ. στον Χ χώρο, δεν συναινεί και στην παρουσία
της υπόστασης που ανήκεις (κοίτα που θα βρούμε γιατί εκείνο τον τύπο τον
φωνάζουν όλοι γκαντέμη!) και αν ναι, γνωρίζοντας την υπόσταση που ανήκεις, τότε
κάλλιστα δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις και τις δυνατότητες αυτής και όσων
ανήκουν σε αυτήν; Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως αν δεν ξέρεις να αναγνωρίζεις
τον σχηματισμό άλλων πραγμάτων δεν μπορούν να σου φανούν χρήσιμα! Λέτε να έχει
δίκιο ο Αϊνστάιν, όταν έλεγε πως το πέταγμα μια πεταλούδας μπορεί να φέρει τον
κακό χαμό στην άλλη άκρη της Γης; Ή μήπως προσπαθώ να σας πω, ότι υπάρχουν
κινήσεις που ενώ φαντάζουν τόσο κοινά απλές θέτουν ολόκληρους μηχανισμούς σε
κίνηση, φιλικούς ή εχθρικούς; Αν λοιπόν αποτελούμε, ο κάθε ένας από εμάς, μέρος
μια σχηματικής υπόστασης, μέσω εμάς δεν υπάρχει στον χώρο η παρουσία της; Και
αν συνδυαστούν ορισμένα άτομα μαζί, τότε δεν δημιουργούν άλλες σχηματικές
υποστάσεις, που ποιος ξέρει τι μηχανισμούς εκφράζουν;
ΤΟ ΕΚΕΙΝΟ
Ας αφήσουμε για λίγο τις φιλοσοφικές,
βιολογικές και μαθηματικές θεωρήσεις και ας περάσουμε σε πιο τρισδιάστατες
έννοιες, ας πούμε πώς πολλές φορές και σε εξίσου πολλούς καιρούς υπήρχε μια
σκοτεινή σχηματική υπόσταση, που συναντιόνταν με την σχηματική υπόσταση της
ανθρωπότητας! Σε εκείνη την συνάντηση, η τρισδιάστατη ατομικότητα
αντιλαμβάνονταν όπως είπαμε και πιο πάνω μόνο μέρη της σκοτεινής σχηματικής
υπόστασης! Για ποιο λόγο περνούσε η πρώτη υπόσταση στον χώρο της δεύτερης; Μα
για να καταλάβει τον χώρο της! Φυσικά, για να γίνει κάτι τέτοιο θα έπρεπε να
εξοντωθούν μέρη –ατομικότητες της υπόστασης που υπήρχε ήδη στον χώρο. Με απλά
λόγια σας λέω, πως θα αποδεκατίζονταν μέρη της άλλης σχηματική υπόστασης. Και
πως μπορεί να γίνει αυτό; Χμ, ίσως οι ατομικότητες να το αντιλαμβάνονταν ως μία
πανδημία! Ή μέσω κάποιων παράξενων και σκοτεινών λατρειών, που θα ζητούσαν την
διαγραφή ατομικοτήτων της αντίθετης παράταξης! Ας δούμε ορισμένα σχετικά
τρισδιάστατα μέρη εκείνης της υπόστασης που προσπαθεί να καταλάβει την υπόσταση
ετούτης της πραγματικότητας. Το όνομα που της δώσαμε, τόσο εγώ όσο και κάποιοι
φίλοι –συνεργάτες είναι εκείνο! Αν ψάξετε στα σκανδιναβικά κράτη, θα βρείτε τον
μύθο με τα απόκοσμα σκουλήκια που ζούσαν ή περιφέρονταν στα έρημα μέρη και
διέθεταν την θανατηφόρα ανάσα, φυσικά όποιος έκανε το λάθος να τα συναντήσει, έβρισκε
τον θάνατο. Ωστόσο δεν είναι η μοναδική εκδήλωση, αφού μια παρόμοια κατάσταση
είναι και το τέρας της Τουλούζης, που όποιος έρχονταν σε επαφή μαζί του,
έβρισκε τον θάνατο. Στην Αρχαία Αίγυπτο το εκείνο εκφράζεται μέσα από τον
ΣΑΑΤΕ-ΤΑ, που το όνομα του σημαίνει «εκείνος που φέρει το σκότος στην Γη». Το
ερπετό και μητέρα του χάους, ΤΙΑΜΑΤ είναι ακόμα μια έκφραση του σκοτεινού
εκείνου! Επίσης άλλη μια εκδήλωση είναι η μορφή της σκοτεινής θεάς ΚΑΛΙ, που
ότι βρισκόταν μπροστά της καταστρέφονταν! Στην Νέα Γουινέα εκφράζεται μέσα από
το πνεύμα ΛΟΥΓΚΑΡΟΥ. Επίσης, η μυθική υπόσταση του φιδιού ΚΟΚΟΤΡΙΞ, που σύμφωνα
με τον μύθο από όπου περνούσε χάνονταν η ζωντάνια. Μάλιστα η συγκεκριμένη
μορφή, από την αρχαιότητα ως σήμερα έχει αλλάξει πολλά ονόματα, ενώ στην αρχή
του αιώνα, αναφέρονταν ως logica. Στην Ινδία θα βρείτε την αναφορά στο εκείνο
ως ΝΤΡΟΥΖ. Το παραπάνω όνομα, συμβολίζει την ίδια την πηγή του σκότους! Στην ανατολική
Ευρώπη εκφράζεται στις παραδόσεις μέσα από την κυρά του απομεσήμερου, γνωστή ως
Lady Midday ή Poludnitsa.
Φυσικά όποιος την συναντούσε, έπρεπε να περάσει την δοκιμασία της, αλλιώς
θανατώνονταν. Οι πιο τυχεροί βέβαια γλύτωναν με πόνους στον λαιμό και τρέλα! Μήπως
σας θυμίζει την σφίγγα που ο Οιδίποδας νίκησε στην Θήβα; Η Poludnitsa ζούσε στα απομακρυσμένα χωράφια και η παρουσία της
γινόταν πολλές φορές αντιληπτή μέσω στροβιλικών μικρών ανέμων το μεσημέρι, δηλαδή
στο μεταίχμιο που σε πολλές χώρες και παραδόσεις θεωρείται ότι αποτελεί στιγμή
μετάβασης αλλά και εισόδου προς τον δικό μας κόσμο! Θυμηθείτε τους δικούς μας
μεσημεράδες. Και εδώ είναι η κατάλληλη
στιγμή να αναφερθούμε σε εκείνη την δαιμονική μορφή που ονομάζετε vucub gaguix
και προσποιείται πότε το φως του ηλίου και πότε το φως της σελήνης για
ευνόητους φυσικά λόγους! Στο Βαβυλωνιακό πάνθεο, βρίσκουμε τον δαίμονα Teeraal
που τον μεσαίωνα, του είχαν δώσει την μορφή αράχνης με τα τριάντα έξι μάτια και
αντρικό κεφάλι. Στους Αζτέκους βρίσκουμε τον θεό της νύχτας mictahtcuhtli που
στην λατρεία του τρώγονταν ανθρώπινα μέλη από τους πιστούς του μέσα στον ναό
και ως σύμβολο είχε ένα κρεμασμένο κολιέ από ανθρώπινα μάτια. Φυσικά και θα
μπορούσα να περιγράψω ακόμα μερικές εκατοντάδες ονόματα από πανάρχαιες θεότητες
που εκφράζουν το εκείνο ως συμβολική υπόσταση. Η ουσία όμως είναι να κατανοήσει
ο αναγνώστης ότι το εκείνο έχει εκδηλωθεί με πολλές μορφές και ονόματα, αρκεί λοιπόν
να καταλάβετε πως η σχηματική υπόσταση που ονομάζεται ανθρωπότητα υπάρχει
ακριβώς γιατί η σχηματική υπόσταση που ονομάζουμε εκείνο, νικήθηκε σε κάποιες
εποχές. Ή μήπως νομίζετε πως οι μύθοι που περιγράφουν τον πόλεμο των θεών-θεού
του σκότους με τους θεούς-θεό του φωτός γράφτηκαν τυχαία; Βέβαια αν θυμάμαι καλά,
εκείνοι οι σκοτεινοί δαίμονες πάντα, σε όλες τις εποχές, προσπαθούσαν να
επανέλθουν στον δικό μας κόσμο μέσω ανθρώπων που έκαναν συμφωνίες μαζί τους. Η
φανταστική λογοτεχνία είναι γεμάτη από ιστορίες ανθρώπων που ουσιαστικά έπαιξαν
τον δούρειο ίππο της πραγματικότητας μας. Αλλά και οι ίδιοι οι μύθοι μας μιλάνε
για την μέρα που οι θεοί του φωτός θα πρέπει να ξανά πολεμήσουν τα παιδιά του
σκότους ή νομίζετε πως αυτή η μάχη έχει τελειώσει; Και ναι, ίσως η παρουσία
ορισμένων σχηματικών υπάρξεων καταργεί αυτόματα από μόνη της την ύπαρξη των
σχηματικών υπάρξεων της άλλης πλευράς. Βλέπετε, σε ένα χώρο που καταλαμβάνει η
μία πλευρά δεν χωράει η ύπαρξη της άλλης! Σκεφτείτε ότι σε τούτο το παράξενο
παιχνίδι που λέγετε σύμπαν/πραγματικότητα/κόσμος, μία κίνηση, ένα σχήμα, ο ήχος
μια λέξης ή ακόμα και πως θα κινηθεί ένας περαστικός, μπορεί να έχουν
ουσιαστικό ρόλο .
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ξέρω ο γνωστός τύπος με το σαρδόνιο
χαμόγελο θα μου απαντούσε τώρα «Μα είναι δυνατόν να συμβαίνουν αυτά τα πράγματα»,
(βρε! και να ήμουν ο μόνος που τα έλεγε ή τα κατανόησε)! Αλλά εγώ από την άλλη
θα απαντούσα ότι δεν λέω τίποτα περισσότερο από ότι υποστηρίζει η βιολογία για
τα μικρόβια, οι γεωμετρικές δομές και τα σχεδιαγράμματα της φυσικής. Σας πέρασε
ποτέ από το μυαλό πως μια φυσική καταστροφή, π.χ. ενός δάσους, είναι αυτόματα η
καταστροφή μίας γεωμετρικής δομής από υποστάσεις της πραγματικότητας μας (θυμηθείτε,
στον ίδιο χώρο δεν μπορούν να υπάρχουν και οι δύο υποστάσεις); Ότι πολλές
έννοιες που αναφέρονται σε ξεχασμένες λατρείες, ουσιαστικά αναφέρονται σε
φυσικές ή μαθηματικές και βιολογικές καταστάσεις που συνδέονται τόσο χαοτικά
στον χώρο; Αν ο κόσμος μας είναι ένα χαοτικό ψηφιδωτό από δομές, τότε η κίνηση
και η μεταβολή της δομής είναι απαραίτητη για λόγους επιβίωσης! Σταθερή δομή
αυτόματα σημαίνει πως εύκολα μπορεί να θηλυκώσει ένα ξένο σώμα, όπως ακριβώς
γίνετε με τα μικρόβια ! Αν ο οργανισμός δεν αμυνθεί απέναντι στα ξένα σώματα
αλλάζοντας δομή ή περιβάλλον είναι καταδικασμένος να μολυνθεί ολόκληρος! Ξέρω
ότι για κάποιους μπορεί όλα αυτά ή όλα όσα έχουν πει και άλλοι να μην σημαίνουν
τίποτα. Θα τους πρότεινα να ξεκινήσουν μία αναζήτηση στην φυσική, την βιολογία
κλπ. Και ίσως τότε αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι αν το σύμπαν είναι φτιαγμένο
από δομές, τότε μέρος της δομής είναι και αυτοί και το κάθε τι που μπορεί να
σηματοδοτεί μέρος μίας δομής, είτε αρνητικά φορτισμένης που θα έλεγε και ο
Τέσλα είτε θετικά φορτισμένης που θα έλεγε ο Καραθοδωρης! Και ναι, τελικά μια
κίνηση, ένας ήχος και τόσα άλλα μπορούν να ξεκινήσουν απίστευτες διαδικασίες! Μια
φωνή μου λέει «μα για ποιους τα γράφεις όλα αυτά; Μήπως περιμένεις να
καταλάβουν»; Γράφω λοιπόν για παλιούς και νέους φίλους που βρίσκονται εκεί έξω
και είμαι σίγουρος πως θα καταλάβουν .
ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ.
