Είναι αλήθεια, πως ο μυημένος είναι ένα άτομο που γνωρίζει πράγματα που δεν γνωρίζουν όλοι οι υπόλοιποι. Παράλληλα, ο μυημένος πρέπει να έχει κάποια χαρακτηριστικά πολύ συγκεκριμένα, απλά, αλλά την ίδια στιγμή και δύσκολα. Η μύηση είναι η ίδια η ζωή μας. Το αναφέρω συνέχεια φιλέ αναγνώστη, Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙΕΡΕΥΝΑ, Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΜΥΗΣΗ!Ένας μυημένος είναι ένας άνθρωπος, άντρας ή γυναίκα, που ξέρει να βιώνει τη ζωή του με τη σοφία, με την αγάπη και την γνώση και παράλληλα τη βιώνει με ένα σωστό τρόπο. Μπορούμε να βρούμε στην κοινωνία ένα άτομο που να ξέρει πάρα πολλά πράγματα, δηλ. έχει διαβάσει πολλά ή έχει ακολουθήσει πολλές ομάδες ή τάγματα, ακόμα και ονειρικά! Ξέρει πολλά πράγματα, αλλά αν η ζωή αυτού του ατόμου δεν είναι μια σωστή ζωή, δηλ. δεν βλέπει τα πράγματα όπως πρέπει να το κάνει, δεν είναι μυημένος. Αν π.χ. ξέρει πολλά πράγματα, αλλά είναι κλέφτης, απλό φερέφωνο άλλων, τότε είναι χαμηλής μύησής. Ακόμα και αν ξέρει περισσότερα από όλους εμάς, δεν είναι ένας μυημένος. Η μύηση είναι κάτι που δεν μπορούμε να το πάρουμε από ένα άλλο άτομο μη γνώστη! Συνήθως την περνούμε από έναν ήδη μυημένο ή ομάδα μυημένων ή σύμφωνα με την Αλίκη Μπέϊλη στο «Ηλιακή Μύηση» ακόμα και ονειρικά. Δεν μπορούμε ούτε να πουλάμε στους άλλους τη μύηση, ούτε να την αγοράζουμε. Αυτό είναι αδύνατον, διότι η μύησή είναι βίωμα, όχι εμπόρευμα. Και σας το λέω αυτό, γιατί δυστυχώς υπάρχουν κάποιες ομάδες σε διαφορετικές χώρες, όχι σε όλες, αλλά σε διάφορες χώρες του πλανήτη, που λένε ότι, μπορείτε να παρακολουθήσετε μαθήματα δια αλληλογραφίας και εδώ ο γραφών ξεκαρδίζεται!Μυημένος κατά μια έννοια είναι αυτός που έχει μυηθεί στα μυστήρια, όποια μυστήρια, βλέπετε υπάρχουν πολλά είδη, αυτός που διδάχθηκε ή κατηχήθηκε δηλαδή, στο περιεχόμενο των μυστικών συμβόλων και τελετουργιών. Γι’ αυτό το λόγο ακριβώς, οι αρχαίοι Έλληνες και όχι μόνο, είχαν θεσπίσει τα μυστήρια, μια διαδικασία που μας βοηθάει να δούμε αυτό που δεν φαίνεται και είναι ορατό μόνο μέσω της διδασκαλίας, της κατήχησης και της μυσταγωγίας. Το ρήμα «μυώ», σημαίνει εισάγω κάποιον στα μυστήρια, κάτι σαφώς μεγαλύτερο από το «μύω» που σημαίνει κλείνω τα μάτια ή τα χείλια, εξού και μύωψ (η ανικανότητα κάποιου να βλέπει μακριά), ή μιλάω σε αυτούς που κατανοούν και για τους άλλους σιωπώ. Άλλωστε, ένας μυημένος κατανοεί τον άλλον από τις πράξεις του, δεν είμαι όσα λέω αλλά όσα πράττω.Επίσης, αυτός που κατέχει τέλεια, που γνωρίζει σε βάθος μια επιστήμη ή τέχνη και αφιερώνει τη ζωή και τη δράση του στην υπηρεσία και διάδοση της, δηλαδή ένας μυσταγωγός, ένας επαΐων, διαφορετικά πρόκειται για αδαή! Κατ’ ουσία, τις πραγματικές μυήσεις τις δίνει η ίδια η ζωή όταν καλούμαστε να υπερβούμε μία κατάσταση και όχι η όποια ομάδα εσωτερισμού, που δυστυχώς τα τελευταία χρόνια φυτρώνουν σαν μανιτάρια, ειδικά στις μεγαλουπόλεις. Ο Πλούταρχος μας λέει ότι, όταν κάποιος μυηθεί και το δει, μοιάζει για έναν άλλο σα να μην είναι τίποτα, γιατί δεν είναι ο χώρος που δημιουργεί την μύηση, αλλά η διαδικασία και για να φτάσεις σε αυτή την διαδικασία θα πρέπει να δεις στο άδειο το γεμάτο, γιατί εσύ το γεμίζεις με βιώματα, όχι λόγια και αέρα κοπανιστό. Για να φτάσεις όμως, να γεμίσεις το άδειο θα πρέπει να αφαιρέσεις από μέσα σου πολλά πράγματα, δηλαδή να αλλάξεις όσα είσαι ή ήσουν (και τον εαυτό σου και τους άλλους και το ποιος είσαι και το τι θέλεις και πολλά άλλα πράγματα που πριν θεωρούσες σημαντικά, αυτό είναι ένα είδος θανάτου για τον μυημένο). Η διαδικασία δηλαδή, των μυστηρίων είναι βήματα. Επίσης, δεν μπορούμε να πάρουμε τη μύηση αν όπως είπα, και αυτό είναι πολύ σημαντικό, δεν κάνουμε τα πράγματα με το σωστό τρόπο. Δηλ. αν δεν είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας και με τους άλλους - κανείς μυημένος δεν λέει ψέματα χωρίς λόγο, αν το κάνει, είναι ανάξιος μύησης- δε γίνεται. Πρέπει να είμαστε κάθε φορά πιο διάφανοι με τον εαυτό μας, όταν αρχίζουμε την εσωτερική δουλειά! Ο μυημένος έχει διπλή καταδίκη, λόγω του ότι γνωρίζει! Προσωπικά, είμαι πιο σκληρός με ανθρώπους που τους έχω δώσει ψήγματα γνώσης από άλλους, οι συνεργάτιδες Χρυσά Καλαμαρά και Κωνσταντίνα Αξιώτη με έχουν επικρίνει πολλές φορές για την σκληρότητα που δείχνω απέναντι σε ανθρώπους που θεωρώ ότι γνωρίζουν ορισμένα πράγματα, από ότι στους αδαείς. Οι θεοί, οι ανώτερες λειτουργίες μας, ή αν θέλετε η εξελιγμένη πλευρά του εγκεφάλου, μας τρομάζει! Δεν μπορείς να είσαι ιππότης και να φέρεσαι σαν ιπποκόμος, κύριοι και κυρίες! Για να μπορεί όμως κανείς να μορφοποιεί τον εαυτό του, θα πρέπει να δρα, γιατί η δράση είναι μία βουλητική διαδικασία, αλλιώς δεν είναι μυημένος! Και ο μυημένος δεν δίνει εξηγήσεις καθώς η εξήγηση είναι εφησυχασμός της νόησης και στασιμότητα. Λέγεται ότι, τον μυημένο, τον ξεχώριζαν στην πόλη από τον τρόπο που βάδιζε, με λίγα λόγια έχει σωματοποιηθεί η γνώση στα οστά και στις αρθρώσεις, την έφερε πάνω του ως ιδιότητα. Όταν κανείς αλλάζει επίπεδο δράσης, μεταμορφώνει ή παραμορφώνει τον ψυχισμό του αλλάζοντας και τη μορφή του προσώπου του. Ίσως κάποιοι φαίνονται μεγαλύτεροι από την φυσική τους ηλικία. Τα μέλη του σώματος αλλάζουν, όπως και όλα όσα γνωρίζουμε ως επιθυμίες, πάθη, ορμές. Ο μυημένος αντιλαμβάνεται την αύρα ως ωοειδές νέφος ευρισκόμενο σε αέναη εσωτερική κίνηση που περιβάλλει το φυσικό και το αιθέριο σώμα. Το βασικό του χρώμα διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο και αποκαλύπτει στον μυημένο την ιδιοσυγκρασία του ατόμου. Αστρικό σώμα έχουν τα φυτά και τα ζώα, ο μυημένος αντιλαμβάνεται τον άλλον από τους κραδασμούς του σώματός και την αύρα! Το μέλος αυτό θέτει τον άνθρωπο υπεράνω των ζώων. Ερευνώντας ο μυημένος το αστρικό σώμα ενός άλλου ανθρώπου ή ακόμα και το κυανό, ωοειδές, κάτω από το μέτωπο στη βάση της μύτης, πολλές φορές και ονειρικά, βλέπει αν τα πάντα είναι σε διαρκή κίνηση. Ο μυημένος μπορεί να “διαγνώσει” -τρόπον τινά- τον εσώτερο ψυχισμό του ατόμου από την εξωτερική έκφραση του “εγώ”, την “εξωτερίκευση” της ψυχής του ατόμου. Μην νομίζετε λοιπόν ότι, μπορείτε να ξεγελάσετε έναν μυημένο, απλώς μαθαίνοντας κωδικούς, χαιρετισμούς ή λέξεις, αυτά είναι μόνο για κάποιον αδαή!
ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ
