TO ΑΓΝΩΣΤΟ ΧΘΕΣ
Η πραγματικότητα που γνωρίζει το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας , χωρίζεται σε τρία μέρη . Το πρώτο μέρος, είναι το παρελθόν, το δεύτερο το παρόν και το τρίτο το μέλλον . Το παρελθόν, μας δίνει τη γνώση για τις κινήσεις του παρόντος αλλά και την εμπειρία των επιλογών .Το παρόν είναι αυτό που είμαστε τη συγκεκριμένη στιγμή , ή ποιο σωστά το παρόν είναι η στιγμή που κάνουμε το βήμα της επιλογής .Το μέλλον, είναι η λίμνη που καταλήγει το ποτάμι του παρελθόντος και του παρόντος . Πού θέλω να φτάσω μέσα από αυτόν τον κυκεώνα σκέψεων ? ότι μη γνωρίζοντας το παρελθόν , έχουμε λιγότερες επιλογές στο παρόν και το μέλλον . Οι λιγότερες επιλογές στο μέλλον, σημαίνει και λιγότερη γνώση ή ελευθερία ! Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι οι ιστορικοί , θεωρούν ότι όποιος αγνοεί το παρελθόν χάνετε κάπου στο μέλλον . Αλλά νομίζω πως έφτασε η ώρα να ανοίξω εκείνο το πανάρχαιο κουτί της Πανδώρας , που μέσα του κρύβονται εκτός από τις συμφορές της ανθρωπότητας και εκείνα τα αιώνια γιατί ! Μέσα σε εκείνα τα γιατί που βρίσκονται στο κουτί, υπάρχει και το αχανές πανανθρώπινο παρελθόν μας . Ένα παρελθόν που όσο και αν ψάχνουν οι ιστορικοί και οι μελετητές, σχεδόν αγνοούμε . Ναι ξέρω, τώρα γελάτε θεωρώντας ότι γνωρίζετε ! Αλλά αν δείτε τα πράγματα ποιο σφαιρικά , θα βρεθείτε εμπρός σε μια επιστήμη που μας λέει ότι καταγόμαστε από τους πιθήκους , ένα δόγμα που μιλάει για έναν θεό που μας έφτιαξε από χώμα , ενώ αν κοιτάξουμε την κβαντομηχανική τότε θα πούμε πως τελικά δεν υπάρχει παρόν, μέλλον και παρελθόν και ότι είμαστε καταδικασμένοι να υπάρχουμε πάντα στο παρόν , με λίγα λόγια ήμασταν πάντα εδώ και θα είμαστε και στο μέλλον ! Όπως καταλάβατε αν το μέλλον είναι ένα άγνωστο πέπλο για μας, το παρελθόν μοιάζει με ένα δρόμο που περπατήσαμε δίχως να γνωρίζουμε το όνομα του και την ουσία του .
ΣΤΟΟΥΝΧΕΤΖ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΜΟΝΟΛΙΘΩΝ
Ένα από εκείνα τα χαμένα κομμάτια του παρελθόντος που ο άνθρωπος αναζητά να βρει την πραγματική του σημασία εδώ και αιώνες , είναι ο μυστηριακός ναός του Στόουνχεντς . Η ιστορία του αλλά και ο σκοπός της κατασκευής του , καθώς και η τεχνοτροπία απασχόλησε και συνεχίζει να απασχολεί ως και σήμερα . Το αίνιγμα ξεκινά για τους μελετητές , το 1300π.χ χάριν στις αναφορές του ιστορικού Διόδωρου Σικελιώτη που μας μιλά για την παραπλήσια περιοχή που βρίσκεται το μνημείο και ήταν γνωστή , ως υπεράλπεια Γαλατία και γενέτειρα της θεάς Λητώ . Σε εκείνα τα μέρη σύμφωνα με τον ίδιο, λατρεύονταν σε ένα ναό από μονόλιθους, ο θεός του φωτός Απόλλωνας, που χτίστηκε σε αυτό το μέρος χάριν των ιδιοτήτων που είχε ο χώρος . Όμοια άποψη θα έχει και ο συγγραφέας του εντέκατου αιώνα Χένρυ Χάντιγκτον ,χαρακτηρίζοντας το μνημείο ως το θαύμα της Αγγλίας , ενώ θα αναρωτηθεί στα κείμενα του για την τεχνοτροπία των κατασκευαστών . Η υπόθεση θα μπερδευτεί όταν μια σειρά από μελετητές θα αρχίσουν να φέρουν γνώμη ! Το τι εννοώ θα το αντιληφθείτε ποιο κάτω ….. Το 1621 ο γνωστός Άγγλος αρχιτέκτονας Παλλάδιος, υποστηρίζει ότι ο ναός χτίστηκε από τους ρωμαίους προς τιμήν του θεού Κέλους . Φυσικά ο Παλλάδιος υπέπεσε στο μεγαλύτερο ιστορικό λάθος αφού η ίδια η ιστορία έδειχνε από μόνη ότι οι ρωμαίοι βρήκαν το μνημείο . Το 1663 ο Γουώλτερ Τσάρλεντον θεωρεί ότι το όλο μνημείο αποτελούσε ναός στέψης των Δανών βασιλιάδων , ενώ το 1740 ο Γουίλιαμ Στάρλεν θα αποδώσει το έργο στους Δρυίδες θεωρώντας ότι αποτελεί τον καθεδρικό του ναό . Πραγματικά το μνημείο χρησιμοποιήθηκε από τους Δρυίδες, αλλά ωστόσο δεν ήταν και οι κατασκευαστές του. Τα πράγματα θα μπουν κάπως στη θέση τους το 1793 από τον Νταίβις Εντουαρτ που θα αποφανθεί πως η κατασκευή ανήκει σε πιο αρχαίο πολιτισμό από τους Δρυίδες . Φυσικό επόμενο είναι , όταν ο ορθολογισμός δεν βρίσκει άκρη το σύνολο να προσπαθήσει να δώσει εξήγηση μέσω της φαντασίας ! Κάπως έτσι γεννήθηκε και ο θρύλος της προδοσίας των μακριών μαχαιριών , που θέλει το μνημείο να υπάρχει ως φόρος τιμής των αδικοχαμένων Βρετανών . Για την ιστορία, το γεγονός υποτίθεται πως διαδραματίστηκε το 475 μ .χ όταν ο βασιλιάς της Αγγλίας Βόρτιγκερ και ο Σάξονας Χένγκιστ που βρίσκονταν σε πόλεμο και οι δύο πλευρές αποφάσισαν να μιλήσουν σε ουδέτερο έδαφος για να γίνει ειρήνη . Ο τόπος που θα γίνονταν η συνάντηση των δύο πλευρών ήταν το Έημσμπερυ, αλλά ο Σάξονας αθέτησε την συμφωνία κατασφάζοντας στην περιοχή τους Βρετανούς που είχαν έρθει άοπλοι . Ο διάδοχος του βρετανικού στέμματος Αυρήλιος Αμβρόσιος , θέλοντας να αποδώσει τιμές στους αδικοχαμένους, ζήτησε τη βοήθεια του θρυλικού Μέρλιν που τον διέταξε να φέρει τις ιερές πέτρες από την Ιρλανδία, λόγω των θεραπευτικών δυνάμεων που είχαν .Κάπως έτσι ο μύθος θέλει τον Αυρήλιο να έχτισε τον ναό . Φυσικά όλα τα παραπάνω ανήκουν καθαρά στον τομέα της ηρωικής λαογραφίας και ο αναγνώστης δεν θα έπρεπε να τα λάβει σοβαρά υπόψη του . Πέρα από τους θρύλους , ένας άλλος μελετητής ο σερ Άρθρου Ρέβανς το 1912 θα καταλήξει στο συμπέρασμα, ότι το Στόουνχεντς δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο από έναν ναό του κάτω κόσμου . Τελικό φως θα δοθεί γύρω από την κατασκευή από τον αρχαιολόγο Ρίτσαρντ Άτκινσον το 1950, που θα χρονολογήσει το οικοδόμημα ως κατασκευή του 3000πχ, όμως κανείς δεν θα κατορθώσει να βρει ως σήμερα τους δημιουργούς του μονολιθικού αινίγματος αλλά και την πραγματική σημασία της κατασκευής του . Αν τώρα ψάξουμε την αιτία της ύπαρξης του όλου έργου , θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι σαν να ανοίγουμε την πύλη του Άδη ! Το δέκατο ένατο αιώνα, ο τζων Σμίθ θα μελετήσει το οικοδόμημα και θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι έχουμε να κάνουμε με ένα ασιατικό εξηνταγενή αστρολογικό χάρτη . Ο Έντουαρντ Ντιούκ θα προσθέσει στην θεωρία του Σμίθ την άποψη, ότι έχουμε να κάνουμε με ένα από τα επτά αρχαία πλανητάρια του κόσμου . Ακόμα ποιο απίστευτη θα είναι η μελέτη του αστρονόμου του κέιμπριτς Τζεραλς Σ. Χώκινς , που θα θέσει στο τραπέζι την άποψη του αρχαίου υπολογιστή, που σαν σκοπό είχε να εντοπίζει την αστρική θέση της σελήνης και του ηλίου .Την μελέτη του Χώκινς θα ασπαστεί και ο ερευνητής Πόλ Ντέβερον που θεωρεί ότι όλα τα μονολιθικά αν συνδεθούν σε έναν παγκόσμιο χάρτη, καταλήγουμε στο αποτέλεσμα να έχουμε έναν κοσμικό υπολογιστή . Ίσως η ποιο ενδιαφέρουσα θέση είναι εκείνη του καθηγητή της μηχανικής του πανεπιστημίου της Οξφόρδης Αλεξάντερ Τόμ, που το 1930 θα διατυπώσει την ιδέα των γεωμετρικών χαρτών καθώς και προϊστορικών αστεροσκοπείων . Σίγουρα οι θέσεις όλων των παραπάνω , πρέπει να ληφθούν σοβαρά , όπως σοβαρά πρέπει να σκεφτεί ο αναγνώστης ότι το Στόουνχεντς και το παρελθόν του, είναι ένα από τα κρυμμένα μυστικά της αρχαιότητας που αγνοούμε τόσο το ρόλο του, όσο και τους κατασκευαστές του .
ΑΙΝΙΓΜΑΤΑ ΜΕ ΛΙΘΟΥΣ
Όπως σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο, έτσι και στον ελλαδικό χώρο θα βρούμε διάσπαρτες μεγαλιθικές κατασκευές .Δυστυχώς όμως , σε αντίθεση με τους ξένους οι έρευνες στην χώρα μας και τα στοιχεία που διαθέτουμε είναι ελάχιστα και η τουριστική αλλά και πολιτιστική αξιοποίηση του χώρου ανύπαρκτη ! Aπό τα ποιο ουσιώδη μεγαλιθικά της Ελλάδας , είναι τα δρακόσπιτα που γύρω τους έχει τυλιχτεί ένας μανδύας από θρύλους και ιστορίες .Σύμφωνα με την παράδοση, τα δρακόσπιτα κατασκεύασαν γίγαντες και δράκοι που σήκωναν με ευκολία τις πέτρες που ζυγίζουν τόνους . Το σίγουρο είναι ότι κανείς δεν μπορεί να πει με σαφήνεια, ποιοι κατασκεύασαν τα δρακόσπιτα ή για ποιο λόγο , όπως κανείς δεν μπορεί να δώσει εξήγηση στην τεχνοτροπία του οικοδομήματος , αφού οι οροφές των κατασκευών στέκουν κυριολεκτικά στον αέρα και μάλιστα χωρίς κανένα συνδετικό υλικό. Από πλευράς γεωμετρίας , η κάθε πέτρα βρίσκεται σε τέλειο συνδυασμό μεταξύ τους , κάτι που υποδηλώνει γνώση μαθηματικών και γεωμετρίας από τους κατασκευαστές . Θα έλεγα πραγματικά απίθανο για κάποιους που θεωρητικά ανήκουν στα πελασγικά φύλα !Τα δρακόσπιτα χρονολογούνται 6000 χρόνων και οι εικασίες της χρήσης τους, είναι ότι αποτελέσαν οχυρά ή ιερά . Το αποτέλεσμα αυτό ήρθε μετέπειτα από τη μελέτη του ιστορικού Σπύρου Λάμπρου , αλλά και τις έρευνες του αρχαιολόγου Κ.Μουτσόπουλου που στις ανασκαφές που έκανε το 1959 στα δρακόσπιτα της Ευβοίας , ανακάλυψε υπολείμματα από όστρακα που μας παραπέμπουν στην ιδέα των τελετουργικών τυπικών . Αξιοπερίεργο είναι, ότι οι γαλλικές αρχές το 1797 ξεκίνησαν μια σειρά από έρευνες στα ελληνικά δρακόσπιτα , χωρίς ποτέ να μάθουμε τα αποτελέσματα και τον σκοπό των ερευνών ως σήμερα ! Τις γαλλικές αρχές θα ακολουθήσουν οι γερμανοί και η ναζιστική Βέρμαχτ , που θα χαρτογραφήσει σχεδόν όλα τα δρακόσπιτα της Ελλάδας .Τί μπορεί να έψαχναν οι ξένοι που εμείς ίσως αγνοούμε, θα το δούμε κάπου παρακάτω .Σήμερα , αμιγής δρακόσπιτα σώζονται στην Εύβοια, τη νήσο νίσυρο, την Τήνο, τον Υμηττό κλπ . Σημερινοί απόγονοι των δρακόσπιτων, θα μπορούσαν να θεωρηθούν τα διάσπαρτα σε όλη τη χώρα κτίσματα από ξερολιθιές και αυτό εφόσον δεν υπάρχει συνθετικό υλικό και το σκέπαστρο είναι από πέτρινες πλάκες . Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι έχουμε να κάνουμε με μεγαλιθικά , αλλά μάλλον για μετάβαση γνώσης ή μίμηση των δρακόσπιτων .Κλείνοντας με τα δρακόσπιτα και μιας και αναφέραμε την περιοχή του Υμμητού , νομίζω πως πρέπει να βάλουμε κάποια πράγματα στην θέση τους .Πολλοί είναι εκείνοι που χαρακτηρίζουν τον γνωστό πύργο της Ανθούσης στο έλλογο βουνό , ως δρακόσπιτο . Ο ίδιος έχω επισκεφθεί τα δρακόσπιτα της νισύρου, της Ευβοίας , καθώς και τον πύργο τις Ανθούσης , δίχως όμως να βρω ομοιότητες στην κατασκευή αλλά και τη δομή μεταξύ τους . Θα έλεγα πως ο πύργος της Ανθούσης έχει περισσότερες ομοιότητες με τα κολοσσόσπιτα της Μάνης, παρά με τα δρακόσπιτα ! Μεγαλιθικές κατασκευές υπάρχουν και στη νήσο Σύρος, οι γνωστοί αερόλιθοι που ο θρύλος θέλει να έπεσαν από τον ουρανό και που δυστυχώς ακόμα δεν έχει γίνει κάποια σοβαρή μελέτη στο χώρο , αφήνοντας μόνο την παράδοση να δίνει τη δικιά της αίγλη . Μεγαλιθική είναι και η πύλη της αρχαίας Μαρώνειας, ενώ λόγω της ιδίας τεχνοτροπίας, μεγαλιθική θεωρείται και η είσοδος του φρουρίου φυλής στην Πάρνηθα {κάτι που δεν υφίστανται }. Πέρα από την όποια κατασκευή υπάρχουν και τα γνωστά μενίρ, που χάριν της ελληνικής παράδοσης τα γνωρίζουμε ως ξωτικόπετρες ή νεραιδοτράπεζα . Σύνηθες είναι τα μενίρ να έχουν παράξενες ιδιότητες , άλλοτε είναι πέτρες της θεραπείας και άλλοτε πέτρες της συμφοράς ενώ υπάρχει και η θεωρία, ότι είναι φάροι του εσώκοσμου με τον εξώκοσμο . Το σίγουρο είναι ότι τέτοιου είδους μενίρ υπάρχουν σε όλη την Ελλάδα και στοιχειώνονται από αφηγήσεις ιστορίες και θρύλους . Για παράδειγμα η συνοικία της Αθηνάς, Δραπετσώνα, οφείλει εν μέρη το ίδιο της το όνομα στα νεραιδοτράπεζα που βρίσκονταν διάσπαρτα στην περιοχή . Σύμφωνα λοιπόν με την ιστορία του χώρου , έως την εποχή της τουρκοκρατίας ο τόπος ήταν βραχώδης και κρησφύγετο των επαναστατών, φέροντας το όνομα τραπεζώνα . Η σημερινή ονομασία Δραπετσώνα, δόθηκε λόγω των φυλακών που φιλοξενούσαν οι δυνάμεις κατοχής και τις συνεχείς δραπετεύσεις . Ένας ακόμα χώρος που ο αναγνώστης μπορεί να επισκεφθεί στην αττική και να συναντήσει ξωτικόπετρες και μεγαλιθικά μενίρ είναι το πεντελικό όρος . Φυσικά τώρα κάποιοι θα με ρωτήσουν ποιος τελικά είναι ο σκοπός των μεγαλιθικών και για ποιο λόγο θεωρήθηκαν ότι έχουν κάποια ιδιαιτερότητα ? Να είστε σίγουροι ότι κάπου παρακάτω ίσως βρείτε την απάντηση .
ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΝΤΑ
Υπάρχουν δρόμοι που οδηγούν μέσα μας και οδοί που μας πηγαίνουν στα αστέρια, μονοπάτια που σταθμεύουν στην άβυσσο και άνθρωποι που οι ίδιοι είναι δρόμος . Το χάος όταν αποφάσισε να δώσει στον εαυτό του επιλογή και διαδρομή, γέννησε από το μηδέν τον κόσμο και ο κόσμος γέννησε την επιλογή που κάθε μια από αυτές είναι ένας δρόμος ! Γύρω μας υπάρχουν πολλά αόρατα μονοπάτια και ένα από αυτά είναι ο δρόμος του δράκοντα, που δεν είναι άλλος από τις γνωστές στο ευρύ κοινό γραμμές leys . Επειδή όμως σας έχω βάλει σε ένα χαοτικό μηχανισμό σκέψεων, που ωστόσο είναι καθαρά εσκεμμένος για τον απλό λόγο ότι η γνώση είναι κάτι που ο κάθε ένας από εμάς πρέπει πρώτα να κατανοήσει και μετά να του δοθεί, θα πάρω κάποια πράγματα από την αρχή . Από την εποχή που οι άνθρωποι λάτρευαν τη γαία, προσπαθούσαν να εκμεταλλευτούν την γεωδύναμη προς όφελος τους , χτίζοντας ναούς πάνω σε τόπους που είχαν σχέση με τις δυνάμεις της φύσης , η ίδια η μαγεία άλλωστε είναι ουσιαστικά μια διαδικασία ελέγχου των ενεργειών που υπάρχουν γύρω μας και τίποτα περισσότερο . Τώρα αν όλα αυτά σας φαίνονται αστείες υποθέσεις, ως αρχή θα σας παραπέμψω στον Πλάτωνα που ήταν από τους πρώτους που μίλησαν για τον κρύσταλλο γη και τα ενεργειακά ρεύματα που διαπερνούν όλη την επιφάνεια . Θα τον ακολουθήσει ο πατέρας τις οργόνης αιώνες αργότερα Βίλχελμ Ράιχ, που θα αναφερθεί στην τελουρική δύναμη και το ρεύμα του ερπετού, μιλώντας για τα κομβικά πεδία και τα αρχαία ιερά . Πρότερος του Ράιχ ήταν ο Γερμανός Βίλχελμ Τώυντ που το 1929, θα εκφράσει την άποψη ότι τα μεγαλιθικά μνημεία καθώς και τα μενίρ ουσιαστικά καρφώνουν στη γη τις γραμμές leys . Τη θέση αυτή θα υιοθετήσει και ο Χαίνριχ Χιμλερ των SS { θυμηθείτε τι λέγαμε ποιο πάνω όταν αναφερόμαστε στα δρακόσπιτα }Αλλά αν ίσχυε κάτι τέτοιο, πως ένας πολιτισμός χωρίς τα δικά μας μέσα γνώριζε αυτά τα κομβικά σημεία ? Η απάντηση μπορεί να δοθεί εύκολα αρκεί να ψάξουμε στα πιστεύω και τις λατρείες τους , άλλωστε προσωπικά πάντα θεωρούσα πως για να δεις το μέλλον ή το τι μπορεί να κάνει κάποιος, απλά αρκεί να γνωρίζεις τα πιστεύω του για να κρίνεις, γιατί ότι έχουμε κάνει και ότι κάνουμε σαν πηγή ενέργειας έχει σχεδόν πάντα κάποιο είδος πίστης . Ψάχνοντας τα πιστεύω εκείνης της ξεχασμένης ανθρωπότητας ,θα βρούμε κάποια απάντηση στην λατρεία της γεωμαντείας όπου τα διάφορα μενιρ και μεγαλιθικά μνημεία ήταν μέρος της πίστης και κέντρα ίασης . Φυσικά ο αναγνώστης μπορεί να υποθέσει ότι η ιστορία σήμερα επαναλαμβάνεται σε διαφόρους χριστιανικούς ναούς, που κατά τυχαία σύμπτωση χτίστηκαν πάνω σε πρότερους ναούς προγενέστερων δογμάτων ! Επειδή όμως μου αρέσει να μιλάω πάντα όταν έχω κάτι στα χέρια μου, ας δούμε δυο μονολιθικά τα οποία από τα στοιχεία που έχουμε μας παραπέμπουν στην εκμετάλλευση της γεωμαγνητικής ενέργειας . Το πρώτο είναι η πέτρα ‘ιντιούαντανα’ που βρίσκεται στο τιχουανάκου και που έπρεπε να συνδυάζεται η σκιά της με το ηλιοστάσιο ώστε να δέχεται η πόλη των Ίνκας το ‘μάνα’ { ενέργεια του ηλίου }. Η δεύτερη και ποιο εμπεριστατωμένη περίπτωση είναι εκείνη του νησιού του Πάσχα, που είναι γεμάτο από τα μονολιθικά αγάλματα των θεών τα γνωστά ‘Μοάις’, που σύμφωνα με τους ντόπιους αλλά και τον αρχαιολόγο Τζο Ανβαν Τίλμπουρκ, τοποθετήθηκαν έτσι ώστε να φορτίζουν το νησί με τη μαγική δύναμη ή ποιο σωστά τη γεωμαγνητική δύναμη . Για ποιο λόγο όμως τα μεγαλιθικά δεν εκμεταλλεύτηκαν από τις θρησκείες ? Θα έλεγα πως η απάντηση βρίσκεται στην ίδια τη γαία …! το μονοπάτι του ερπετού και και οι γραμμές leys, με κάθε μετατόπιση του άξονα της γης μετατοπίζονταν και το ίδιο το ερπετό επανακαθοριζόταν και όσα μενιρ ή ιερά, έχαναν τη δύναμη τους, με τον καιρό εκφυλίζονταν ή εγκαταλείπονταν . Στο νου του ο αναγνώστης ας δει το όλο θέμα των μεγαλιθικών μνημείων ως μια παλαιότερη προσπάθεια, να φέρει ο άνθρωπος στα μέτρα του την γύρω φύση, ώστε να κυριαρχήσει επάνω της . Ίσως είναι τα πρώτα βήματα μια ανθρωπότητας που αναζητά τον θρόνο του επικυρίαρχου σε σχέση με τη γύρω πραγματικότητα του .
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ
