Η γνώση είναι απαγορευμένη μόνο για εκείνους που δεν μπορούν να την κατανοήσουν. Άλλωστε από την εποχή που δόθηκε στον άνθρωπο, μέσω του απαγορευμένου καρπού, ο άνθρωπος την κατέχει. Η διαφορά της ελεύθερης γνώσης με την απαγορευμένη, είναι ότι η πρώτη είναι ελεύθερη ακόμα και στον πιο βλαξ, ενώ η δεύτερη για να χρησιμοποιηθεί πρέπει να γίνει κατανοητή. Στις απόκρυφες γνώσεις για παράδειγμα, ισχύει ο δεύτερος κανόνας. Κανείς δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει μια απόκρυφη-απαγορευμένη γνώση, αν πρώτα δεν έχει κατανοήσει τις επιπτώσεις της ( Φυσικά υπάρχουν πάντα οι βλάκες που το πράττουν και βέβαια με ακόμα πιο βλακώδεις συνέπειες). Ωστόσο οι επιπτώσεις μιας γνώσης, δεν οφείλονται στην ίδια την γνώση, αλλά στο τρόπο πράξης της. Για παράδειγμα: κάποιος μπορεί να γνωρίζει πως να κατασκευάσει ένα μαχαίρι και να γίνει ένας τέλειος δολοφόνος, ενώ ταυτόχρονα κάποιος άλλος να το χρησιμοποιήσει στη μαγειρική. Αυτή η λεπτή γραμμή, το πως θα χειριστεί κάποιος τη γνώση, είναι που μπορεί να τον κάνει μαύρο ή άσπρο. Η γνώση δεν είχε ποτέ χρώμα παρά μόνο η χρήση της. Ας μην ξεχνάμε ότι ο άνθρωπος οφείλει όλα τα λάθη του στη λάθος χρήση της. Ταυτόχρονα όμως οφείλει τα προτερήματα του. Θα ‘λεγα ότι είναι κατάμαυρος κάποιος ως σκέψη, αν καταδίκαζε και μόνο την ύπαρξη της. Το θέμα λοιπόν δεν είναι η ίδια η γνώση αλλά ο χειριστής της. Η ιστορία είναι γεμάτη από λάθος χειρισμούς αλλά ο άνθρωπος για να κοιμάται εφησυχασμένος έχει μάθει να ρίχνει τα λάθη του σε πράγματα και καταστάσεις, και όχι στον ίδιο του τον εαυτό. Ίσως το πιο ουδέτερο πράγμα σε τούτο τον κόσμο, είναι η ίδια η γνώση, δε θα ‘λεγα όμως καθόλου, ουδέτερο τον κάθε χειριστή. Κάθε χρήση της ουσιαστικά την χρωματίζει. Τώρα αν είσαστε ένας από αυτούς που χωρίζετε τη γνώση σε καλή ή κακή, τότε σίγουρα δεν καταλάβατε τίποτα από τα παραπάνω και ακόμα πιο σίγουρα αυτά τα κλειδιά δεν γράφονται για σας.
ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ
