Από μικρό παιδί μου άρεσε να το σκάω σαν περιπλανώμενος ιππότης, με το ξύλινο σπαθί του. Όμως, δεν κινούμουν απλά περιφερόμενος στην πόλη, προτιμούσα να ξεφεύγω στη φύση. Ανέβαινα σε ψηλά σημεία, και εκεί στη μοναχική μου ηρεμία και έβρισκα τις λύσεις και ενωνόμουν με τη μάνα φύση και τον πατέρα ουρανό. Ένα από τα μέρη που το έσκαγα, είναι η Γερακοσπηλιά στο όρος Αιγάλεω. Ένα μικρό σπηλαίωμα χωρίς σπουδαίο σταλαγμιτικό υλικό, αλλά με μια πανέμορφη θέα. Ονομάζεται Γερακοσπηλιά επειδή στην κορυφή του σπηλαίου υπάρχουν φωλιές από γεράκια. Ο χώρος είναι μια μικρή γούβα και ένα μικρό σπηλαίωμα σαν δωμάτιο που χωράει ένα άτομο όρθιο. Εδρεύει στον Άνω Κορυδαλλό, ή τουλάχιστον από κει έχει κανείς πρόσβαση προς τη σπηλιά. Το σημείο πρέπει να το είχαν εντοπίσει και κάποιοι άλλοι για μαγικούς σκοπούς. Υπάρχουν σύμβολα μαγικά ενώ συνήθως κατά τις εξορμήσεις μου, έβρισκα απομεινάρια από κόκκαλα σε αποκαΐδια φωτιάς. Προσωπικά τη θεωρώ ένα τόπο δύναμης, καθώς όταν τον επισκεπτόμουν έπαιρνε με μαγικό τρόπο από πάνω μου την κούραση και το άγχος.. Είναι ένα κομμάτι του βασιλείου της φύσης που δεν έχει καταστραφεί έως σήμερα από τον άνθρωπο. Ίσως γιατί εκτός από τους κοντινούς κατοίκους της περιοχής, δεν το γνωρίζει κανένας. Όσο και αν έχω ψάξει πληροφορίες για τη σπηλιά όλα αυτά τα χρόνια, δεν κατάφερα να εντοπίσω καμία. Το όρος Αιγάλεω, είναι ένα μαγικό βουνό που δεν του έχει δοθεί η πρέπουσα σημασία. Για μένα αποτελούσε και αποτελεί ακόμα, ένα τόπο διαφυγής από τη συμβατή πραγματικότητα.
ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ