Η ικανότητα ενός ατόμου να «διαβάζει» τις σκέψεις και τα συναισθήματα των άλλων, μπορεί να επηρεάζεται από το είδος των λέξεων που λέει ο άλλος ή τα αισθήματα που εκπέμπει προς τον άλλον. Δεν είναι κάτι που το κάνουν όλοι φυσικά! Αυτός που επιλέγει να διαβάζει τις, σκέψεις στρέφει προς τον/την παρατηρούμενο/η, την αντίληψη του - αν και είναι εφικτό να διαβαστεί κάποιος από απόσταση αν γνωρίζεις τον τρόπο! Ένας εύκολος τρόπος που λίγοι γνωρίζουν, είναι μια ικανότητα που όλοι διαθέτουμε και μας επιτρέπει να δημιουργούμε διαπροσωπικές σχέσεις. Βασίζεται σε νευρώνες, οι οποίοι βρίσκονται στους νευρώνες-καθρέφτες, μια ομάδα νευρικών κυττάρων που μας επιτρέπει να μπούμε στη θέση του άλλου και να αντιληφθούμε τα συναισθήματά του. Χάρη σε αυτό το σύστημα, έχουμε καταφέρει να αναπτύξουμε κοινωνική συμπεριφορά και να δομήσουμε τα θεμέλια του πολιτισμού μας. Έχει τόσο μεγάλη σημασία, που ο νευροψυχολόγος Βιλαγιανούρ Ραματσαντράν είπε ότι η ανακάλυψή του είναι για την ψυχολογία ότι ήταν η ανακάλυψη του DNA για τη βιολογία. Εδώ ακριβώς έγκειται η σημασία της εξέλιξης των νευρώνων-καθρεφτών. «Πιστεύω πως ο άνθρωπος, όταν λέει ότι δεν είναι ευτυχισμένος και δεν ξέρει το λόγο, είναι γιατί δεν έχει κοινωνικές επαφές», ΔΗΛΑΔΗ ΕΧΕΙ ΠΑΨΕΙ ΝΑ ΣΥΝΔΕΕΤΑΙ ΜΕ ΑΛΛΟΥΣ. Η έρευνα που διεξήγαγε ο νευροβιολόγος Τζάκομο Ριτζολάτι από το Πανεπιστήμιο της Πάρμα, μαζί με τους Βιτόριο Γκαλέζε και Λεονάρντο Φογκάσι, οδήγησε το 1996, στην ανακάλυψη του συγκεκριμένου νευρικού υποσυστήματος και αναφέρεται στην σημασία των κοινωνικών επαφών. Στις έρευνές τους οι Ριτζολάτι, Γκαλέζε και Φογκάσι, τοποθέτησαν ηλεκτρόδια στον εγκέφαλο ενός μακάκου, για να μελετήσουν τη λειτουργία των νευρώνων που σχετίζονται με τον έλεγχο των κινήσεών του. Έτσι, ανακάλυψαν ότι το ίδιο σύστημα νευρικών κυττάρων «υδροδοτούνταν» όχι μόνο όταν ο πίθηκος εκτελούσε συγκεκριμένες κινήσεις, αλλά και την ώρα που παρατηρούσε πώς τις εκτελούσαν οι άλλοι. Ουσιαστικά διάβαζε και βίωνε τις σκέψεις και τα συναισθήματα, ωστόσο αυτό για κάποιον γνώστη, σημαίνει ότι παράλληλα μπορεί να τα ελέγξει! Φυσικά υπάρχει και η επιστημονική άποψη πάνω στο θέμα. Τη λύση στον γόρδιο δεσμό φαίνεται ότι βρήκαν δύο νευροεπιστήμονες του αμερικανικού Πανεπιστημίου Κάρνεγκι-Μέλον: ο καθηγητής Πληροφορικής και επικεφαλής του Τμήματος Machine Learning Τομ Μίτσελ (Tom Mitchell) και ο καθηγητής Ψυχολογίας Μαρσέλ Τζαστ (Marcel Just). Με τη μελέτη τους των προηγουμένων ετών είχαν αποδείξει ότι η λειτουργική απεικόνιση μέσω μαγνητικού συντονισμού (δηλαδή, η σάρωση με μαγνητικό τομογράφο fMRI) μπορεί να εντοπίσει την εγκεφαλική μας λειτουργία όταν σκεπτόμαστε μια συγκεκριμένη λέξη. Στη «ζωντανή ακτινογραφία» του εγκεφάλου που δίνει ο τομογράφος, οι έννοιες που σκεπτόμαστε εμφανίζονται ως τοπικές μεταβολές ροής αίματος. Με ποιον μηχανισμό όμως συμβαίνει αυτό; Οι Μίτσελ και Τζαστ κατάλαβαν ότι χρειάζονταν τη δική τους «στήλη της Ροζέτας» (ουσιαστικα έφτιαξαν ένα μηχάνημα που διάβαζε σκέψεις αλλά σε κατώτερο επίπεδο από τον άνθρωπο), έναν συγκριτικό πίνακα μέσω του οποίου θα καταλάβαιναν τη γραμματική και το συντακτικό του μυαλού. Στο επόμενο βήμα τους οι δύο ερευνητές, σάρωσαν με τον τομογράφο τους εγκεφάλους εννέα συναδέλφων τους την ώρα που παρακολουθούσαν εικόνες που εξέφραζαν 60 συγκεκριμένες λέξεις. Οι λέξεις αυτές ανήκαν σε 12 κατηγορίες εννοιών, όπως ζώα, φυτά και οχήματα. Με βάση τους χάρτες εγκεφαλικής δράσης για την καθεμιά από τις 60 λέξεις και τη βιβλιοθήκη λέξεων της Google, oι Μίτσελ και Τζαστ προχώρησαν στη δημιουργία ενός προγράμματος υπολογιστή για τον καθέναν από τους εννέα συναδέλφους τους, ενός μοντέλου πρόβλεψης της αντίδρασης του μυαλού τους σε κάθε «αισθητό ουσιαστικό». Όταν τελείωσαν, έβαλαν στο πρόγραμμά τους την πρόκληση να προβλέψει την εγκεφαλική λειτουργία για δύο λέξεις, βασιζόμενο στους εγκεφαλικούς χάρτες που διέθεταν για τις υπόλοιπες 58. Αυτο φιλέ αναγνώστη που πρέπει να κατανόησεις, είναι ότι οι λέξεις και οι κινήσεις είναι ο μηχανισμός σκανδάλης αυτής της λειτουργίας Το αποτέλεσμα ήταν προβλέψεις κατά 77% επιτυχείς. Στο επόμενο βήμα, ζήτησαν την πρόβλεψη μιας λέξης από τους χάρτες 1.000 άλλων. Το αποτέλεσμα ξεπέρασε κάθε προσδοκία τους! Ο υπολογιστής μπορούσε να προβλέψει τον χάρτη εγκεφαλικών λειτουργιών για κάθε σκέψη σχετική με μία λέξη, ακόμη και χωρίς να του έχουν δοθεί εκ των προτέρων οι χάρτες που σχετίζονταν με αυτή τη λέξη. Και αν αυτό το κάνει ένας υπολογιστής, σκεφτείτε τι μπορεί να κάνει ένας κβαντικός υπολογιστής που είναι το ανθρώπινο μυαλό! Είναι πολλές οι φορές που έχετε ευχηθεί να μπορούσατε να «διαβάσετε» το μυαλό των άλλων; Ή μήπως θα σας βόλευε να μεταδίδετε τη σκέψη σας χωρίς καν να ανοίξετε το στόμα σας; Τα παραπάνω μπορεί και να γίνουν εφικτά, καθώς κάποιοι Βρετανοί επιστήμονες πχ. ο Κρίστοφερ Τζέιμς του Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον, δήλωσε στους «Τάιμς» του Λονδίνου ότι, τα πειράματα αυτά είναι «τα πρώτα βήματα» προς τεχνολογίες που θα επιτρέπουν στιγμιαία στους ανθρώπους να στέλνουν τις σκέψεις τους, κείμενα, αλλά και εικόνες στο μυαλό άλλων. Αν νομίζετε ότι όλα αυτά ανακαλύφθηκαν πρόσφατα, τότε θα κατανοήσετε πολλά περισσότερα κάπου παρακάτω, όταν αναφερθώ στην έξω αισθητήρια κατασκοπεία! Οι παραπάνω επιστήνονες λοιπόν, δημιούργησαν ένα σύστημα που επιτρέπει την «επικοινωνία» εγκεφάλου με εγκέφαλο. Όπως υποστηρίζουν, μπορούν να στέλνουν τα μηνύματα που διαμορφώνουν τα εγκεφαλικά σήματα ενός ανθρώπου, μέσω διαδικτυακής σύνδεσης, στον εγκέφαλο ενός άλλου ανθρώπου που βρίσκεται πολλά χιλιόμετρα μακριά. Προσωπικά, πιστεύω ότι τα μηχανήματα είναι άχρηστα και κατωτέρα από τον ανθρώπινο εγκέφαλο! Μπορώ επίσης να πω, εξίσου γρήγορα, ότι όπως κάθε τι που περνά στα χέρια των αμύητων μπορεί να φέρει την καταστροφή θνητών, έτσι κι αυτό το χάρισμα, μπορεί να μεταμορφωθεί σε κατάρα που θα καταστρέψει την ανθρωπότητα, αντί να την υπηρετήσει. Διατηρώ αυτό το φόβο, ωστόσο η τηλεπαθητική παρατήρηση παραμένει το μυστικό όπλο του κάθε φρουρού Άμυνας, από το ίδιο μας το σύμπαν που έχει τους δικούς του φρουρούς και άμυνας. Η επιλογή είναι δική μας. “Το μυστικό έχει αποκαλυφθεί εδώ και χρόνια, για παράδειγμά από τον στρατό” με αυτά τα λόγια τελειώνει το αποκαλυπτικό του βιβλίο, Ψυχικός Πολεμιστής, που εκδόθηκες το 1996, ο πρώην ταγματάρχης του Αμερικανικού Στρατού Ντέιβιντ Μόρχαουζ. Σ’ αυτό το βιβλίο, ο Μόρχαουζ περιγράφει με λεπτομέρειες την εμπλοκή του σε πειράματα Παρακολούθησης εξ Αποστάσεως (Remote Viewing) και συγκεκριμένα στο πρόγραμμα Ηλιαχτίδα (Sunlight), που ανέπτυξε μυστικά ο στρατός των ΗΠΑ. Σκοπός του συγκεκριμένου προγράμματος, ήταν η εκπαίδευση «χειριστών» (controllers) και η χρησιμοποίηση τους σε ανορθόδοξες επιχειρήσεις συλλογής πληροφοριών. Η ομάδα των «χειριστών», στην οποία άνηκε και ο Μόρχαουζ, αποτελούσε μια ειδική μονάδα στους κόλπους του Αμερικανικού Στρατού. Ήταν οι ψιονικοί πολεμιστές, οι «πολεμιστές του μέλλοντος», που «έβγαιναν στον αιθέρα» κι εκτελούσαν μια σειρά από αποστολές «ψυχικής κατασκοπείας» στα πλαίσια μιας νέας αναίμακτης μορφής πολέμου, που λέγεται ψιονικός πόλεμος (psionic war). Πιο συγκεκριμένα, περιλαμβάνει την έξω-αισθητήρια αντίληψη (ESP), τη διόραση, την παρακολούθηση εξ αποστάσεως, την ψυχοκίνηση, την τηλεπάθεια, τις σκεπτο-ενεργειακές ασπίδες, το ψυχικό σαμποτάζ, τη μεταβίβαση της σκέψης... Φυσικά υπήρχαν και τα αντιμετρά- Αδρανιστές. Βρίσκονται στον αντίποδα των ψιονικών και, όπως προδίδει το όνομα τους, μπορούν να τους αδρανοποιήσουν. Η νοητική τους ενέργεια εκφράζεται παθητικά και πολλές φορές εξουδετερώνει και αναχαιτίζει τις ικανότητες των ψιονικών. Ελάχιστα είναι γνωστά για τους αδρανιστές, που ονομάζονται και αναχαιτιστές. Παρ’ όλα αυτά έχει πιστοποιηθεί η ικανότητά τους ν’ ανιχνεύουν και ν’ αντλούν πληροφορίες από ηλεκτρομαγνητικές μεταδόσεις πολύ χαμηλής ισχύος (άνθρωποι-scanners) και να μπαίνουν στο μυαλό τον άλλων! Και φυσικά ένας γνήσιος ψιονικός πολεμιστής, ξέρει και τους τρόπους των εχθρών του ως αδρανιστές! Το 1974, το Stanford Research Institute (SRI) ξεκίνησε ένα εφαρμοσμένο πρόγραμμα ψυχικών ερευνών, που χρηματοδοτήθηκε από το αμερικανικό Department of Defence(DoD) και υποστηρίχτηκε από τη CIA. Το 1979 δημιουργήθηκε στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον ,ένα εργαστήριο Μηχανικής των Ανωμαλιών, το περίφημο PEAR. To 1989 η αξιόλογη επιθεώρηση Foundations of Physics, δημοσίευσε μια ανάλυση που περιλάμβανε πάνω από 800 φαινόμενα πειραματικής ανίχνευσης των ανθρωπίνων προθέσεων πάνω σε μικροσκοπικά φυσικά συστήματα («μικροψυχοκίνηση»). Τέλος, το 1995, και ύστερα από συνεχή πίεση της γερουσίας, η CIA αναγκάστηκε να σταματήσει το διάρκειας 24 ετών (ξεκίνησε το 1971) πρόγραμμα «ψυχικής κατασκοπείας», γνωστό και με την κωδική ονομασία Star Gate. Οι φήμες ότι οι Σοβιετικοί είχαν προχωρήσει σημαντικά στον τομέα των ψυχοτρονικών ερευνών, ήταν αρκετές για να πυροδοτήσουν στις ΗΠΑ έναν οργασμό ανάπτυξης μυστικών προγραμμάτων με σκοπό τις στρατιωτικές εφαρμογές της ψυχοτρονικής. Στις ΗΠΑ, το σημαντικότερο ερευνητικό κέντρο ήταν, όπως προαναφέραμε, το SRI, που είχε κύριους ερευνητές τους δρ. Χάρολντ Πούτχοφ και δρ. Ρ. Ταργκ. Αυτοί επικεντρώθηκαν σε μια σειρά από πειράματά πάνω στην Παρακολούθηση εξ Αποστάσεως. Μετά τις επιτυχίες των απλών πολιτών που συμμετείχαν στα πειράματα του SRI,το 1976 ιδρύθηκε στην στρατιωτική βάση του Φορντ Μιντ του Μέριλαντ,ένα κέντρο ψιονικών πειραμάτων. Οι πρώτοι ψιονικοί πράκτορες που προσλήφθηκαν εκεί ήταν ο Μελ Ράιλι,ο Κεν Μπελ και ο ανθυπολοχαγός Τζο Μακ Μόνιγκλ,που ήταν ο πιο χαρισματικός απ’όλους. Σύντομα,το Αμερικάνικο Πεντάγωνο, οι μυστικές υπηρεσίες και το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, χρησιμοποίησαν τις ικανότητες του Μακ Μόνιγκλ για να κατασκοπεύουν ύποπτες στρατιωτικές και μη εγκαταστάσεις. Όλοι έχουμε την κρυφή επιθυμία να μπορούμε να μεταβιβάζουμε την σκέψη ή να επικοινωνούμε ελευθέρα μέσω της σκέψης. Όμως υπάρχουν κάποια κλειδιά ασφάλειας που δεν θα αναφέρω και αυτό γιατί πιστεύω πως η μεγάλη δύναμη πρέπει να συνδέεται και με την κατανόηση της. Η δύναμη δόθηκε στον άνθρωπο με σκοπό την εξέλιξη και όχι τα προσωπικά του καπρίτσια και να είστε σίγουροι ότι η σφαλιάρα θα πέσει βροχηδόν σε εκείνους που δεν δίνουν σημασία στους κανόνες του παιχνιδιού της εξέλιξης! Είναι φανερό ότι πριν μπορέσει κανείς να μεταβιβάσει μια σκέψη, πρέπει να μπορεί να σκέφτεται και κάποια ικανότητα σταθερής σκέψης είναι απαραίτητη, προκειμένου να σταλεί ένα ρεύμα σκέψης μέσα στο χώρο. Οι αδύναμες ταλαντευμένες σκέψεις της πλειοψηφίας, οι εγωπαθείς κατάστασεις των ανθρώπων προκαλούν απλώς το κλείδωμα – τρεμό -σβήνοντας κραδασμούς, στην σκεπτό –ατμόσφαιρα που εμφανίζονται και εξαφανίζονται λεπτό με λεπτό, δεν δημιουργούν καθορισμένη μορφή και είναι προικισμένες με ελάχιστη ζωτικότητα. Ο λόγος που ενώ όλοι μπορούν να πράξουν έτσι σταματούν, είναι γιατί πατάνε τους μηχανισμούς σκανδάλης κλειδώματος που έχει θέσει η ίδια η φύση γύρω μας. Στους περισσότερους ανθρώπους ο εγκέφαλος είναι ένα ατροφικό όργανο αλλά αντί να εκφυλίζεται, αναπτύσσεται και είναι δυνατόν να επισπευτεί η ανάπτυξη του σε μια κατάσταση στην οποία να εκτελεί τη σωστή λειτουργία του, μια λειτουργία που στο μέλλον θα αποκατασταθεί πλήρως από τον εκπαιδευμένο και έτοιμο για τα βήματα της εξέλιξης, άνθρωπο. Κάποιες φορές, όταν βρισκόμαστε σιωπηλοί με έναν φίλο, που έχουμε μια καλή σχέση μαζί του, συμβαίνει να αισθανόμαστε τα συναισθήματά του ή τις σκέψεις του, το ίδιο αντιλαμβάνεται κι αυτός. Δηλαδή, το μυαλό μας, γίνεται πομπός και δέκτης. Είναι το δευτερόλεπτο που υπάρχει σε όλους μέχρι να πατήσουν την μπανανόφλουδα και να κλειδωθούν. Πρέπει να εστιάσουμε την αισθητικότητα μας, στην αντίληψη με την φυσικότητα και με την διαίσθηση που είμαστε προικισμένοι, όχι για τα καπρίτσια μας αλλά για να προσφέρουμε λύση στην εξέλιξη!
ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ
