Το σπήλαιο στη Χαλκίδα, Ευβοίας, είναι
ένα άγνωστο σπήλαιο που η αρχαιολογική υπηρεσία έως τη στιγμή που
γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν αναφέρει κάτι σχετικά με αυτό. Το
εντόπισα τυχαία το 2008. Εντός του, βρίσκεται ένας μικρός βωμός, που από
την επιτόπια έρευνα που κάναμε, φαίνεται ότι χρησιμοποιείται έως και
σήμερα από κάποιους. Στο εσωτερικό του βωμού, βρέθηκαν στάχτες καθώς και
καμμένα κόκκαλα ζώων. Παραπλεύρως του βωμού, υπήρχε κάδος του δήμου,
που μπορεί να σημαίνει ότι είτε είχε τοποθετηθεί εκεί από τις δημόσιες
υπηρεσίες, είτε είχε κλαπεί και τοποθετηθεί εκεί. Σε κάθε περίπτωση,
κάποιοι επισκέπτονται το χώρο. Φυσικά και πιστεύω, από τις έρευνες που
έχω κάνει και σε άλλους χώρους, ότι οι αρχαίο βωμοί και τα ιερά, μπορούν
να χρησιμοποιούνται και σήμερα από κάποιους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι
απαραίτητα χρησιμοποιούνται για τη λατρεία αρχαίων θεών. Ο χώρος είναι
επιμελέστατα καθαρός, ενώ σε απόσταση χιλίων μέτρων τα σκουπίδια
βασιλεύουν, γεγονός που ενισχύει την πεποίθηση μου περί της σημερινής
χρήσης του χώρου. Για ποιο λόγο άραγε, δεν αναφέρεται από την
αρχαιολογική υπηρεσία σε ποια θεότητα ήταν αφιερωμένος ο βωμός; Ο βωμός
βρίσκεται κάτω από τη γέφυρα που ενώνει τις δύο ακτές, γεγονός που
υποδηλώνει ότι ο χρήστης του βωμού μπορεί να παίξει μαγικά στο σημείο
διάβασης των 2 χώρων. Σκεφτείτε τι ακριβώς έχουμε: το μοτίβο του χώρου
είναι ένας χώρος διάβασης, ένας μαγικός αρχαίος βωμός ή ιερό, άγνωστος
στο ευρύ κοινό, ο οποίος παράλληλα, σύμφωνα με τα ίχνη χρησιμοποιείται
σήμερα και ποιος άραγε υπερνούς ξέρει για ποιο λόγο και για ποιο θεό;
ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ
