Τραυματίας
Πέφτουν οι σφαίρες σαν το χαλάζι
Και ακουμπισμένο σε ένα δενδρί
Ο τραυματίας αναστενάζει,
Και την αγάπη του κοιτάει για να δει
Η νοσοκόμα μόλις ακούει
Τον τραυματία να την καλεί
Τρέχει κοντά του, τον αγκαλιάζει
Και τον φιλεί
Γλυκά ξυπνάει και βλέπει γύρω
Λεβέντες και άλλους στο θάλαμο
Χαμογελάει μα και δακρύζει
Και η νοσοκόμα του λέει με αγάπη και καημό
Γλυκιά αγάπη είμαι κοντά σου
Πόσο να υποφέρεις τόσον καιρό
Έλα κοντά μου να σε γιατρέψω
Το γιατρικό σου το έχω εγώ, που σ αγαπώ
Γλυκιά μου αγάπη πως θα μπορέσω
Από κοντά σου να χωρίσω
Η νοσοκόμα του λέει με πόνο
Δεν θα σ αφήσω, σ αγάπησα και γω και θα σε παντρευτώ
ΓΡΑΦΕΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΟΤΣΗΣ
