Στον πυρήνα της προσέγγισης του Αϊνστάιν, βρισκόταν η ανακάλυψη ότι, τόσο ο χώρος όσο και ο χρόνος είναι εύκαμπτοι και προσαρμοστικοί, ως συνέπεια της θεωρίας του για την ειδική σχετικότητα. Διότι, ένας ακίνητος παρατηρητής βλέπει και διαφορετική διάρκεια ενός γεγονότος και διαφορετικά μήκη, από ό,τι βλέπει ένας κινούμενος παρατηρητής. Δηλαδή, αν ξέρω τρόπους κίνησης καταλλήλους, μπορώ να κινηθώ και διαφορετικά στον χώρο και τον χρόνο! Και μάλιστα οι ευελιξίες (μεταβλητότητες) του χώρου και του χρόνου είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένες, πράγμα που οδήγησε τον Αϊνστάιν στη θεώρηση μίας και μόνο, ενιαίας, ευπροσάρμοστης οντότητας, στον χωρόχρονο. Ο Poincaré πρότεινε ότι οι βαρύτιμες αλληλεπιδράσεις πραγματοποιούνται με την ταχύτητα του φωτός και περιλαμβάνουν κύματα που διαδίδονται με σταθερό ρυθμό. Νωρίτερα, το 1900, ο Λόρεντζ είχε αφήσει να εννοηθεί ότι και η βαρύτητα θα μπορούσε να αποδοθεί σε ενέργειες που ταξιδεύουν με την ταχύτητα φωτός. Αν δηλαδή, αλλάξω πάνω μου την επίδραση απο την ενέργεια του φωτός ή κινηθώ αλλιώς από την ταχύτητα του φωτός, καταργώ και τις θεωρίες της βαρύτητας! O χωρόχρονος αποτελείται από τέσσερις διαστάσεις, τρεις χωρικές και μία χρονική, πράγμα που οι περισσότεροι θνητοί δυσκολεύονται να φανταστούν. Όμως το σύμπαν δεν είναι 4 διαστάσεις, αν κινηθείς ή κατανοείς ή αλλάξεις την αντίληψη σου πέρα από της 4 διαστάσεις. μάντεψε αναγνώστη! Η ύλη λέει στο χώρο πώς να καμπυλωθεί (κοινώς αν υπήρχε τρόπος η ύλη να δώσει συνειδητή εντολή στο χώρο, θα καμπυλωνονταν αναλογα! ) και ο χώρος λέει στην ύλη πώς να κινηθεί (αυτόματα ο χώρος που έχει καμπυλωθεί συνειδητά από την ύλη, θα έδειχνε στην ύλη οποίο τρόπο ήθελε να κινηθεί!) .Τι προκαλεί την καμπυλότητα; Η ύλη / ενέργεια λέει στον χωρόχρονο πώς να καμπυλωθεί, δηλαδή εάν δίναμε την πληροφορία σε μια ενέργεια ως ύλη, θα καμπυλώναμε τον χωρόχρονο! Το πρόβλημα του Αϊνστάιν ήταν ότι, κάθε σενάριο επί Γης αντιμετώπιζε το ίδιο επίπεδο μέτριας βαρύτητας και, κάτω από αυτές τις συνθήκες, οι δύο θεωρίες ήταν εξίσου επιτυχείς, καμία δεν αποδεικνυόταν καλύτερη. Η επιλογή του δρόμου σου είναι πολύ σημαντική λέω εγώ και οποίος το έπιασε το έπιασε! Μια νέα θεωρία ανατρέπει μια παλιά, τα παλαιά δεδομένα πρέπει να εγκαταλειφθούν και ό,τι απομείνει από το επιστημονικό πλαίσιο πρέπει να συμφιλιωθεί με τη νέα θεωρία. Μια τέτοια ανακατάταξη δικαιολογείται μόνο αν το κατεστημένο πεισθεί απολύτως ότι η νέα θεωρία δίνει καλά αποτελέσματα. Ο δρόμος τον πολλών λέω εγώ, αλλά φυσικά μπορεί να είσαι και μονολυκος!
ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ
