ΠΕΡΙ ΔΑΣΚΑΛΩΝ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ

 

 

 

 

 Πολύ συχνά θεωρούν ότι είμαι παιδί και μαθητής του Γιώργου Μπαλάνου. Το ποιοι ήταν δάσκαλοί μου θα το καταλάβετε στο τέλος αυτού του κειμένου. Όντως, μεγάλωσα στον χώρο της έρευνας, μην πω πώς εκεί γεννήθηκα. Από παιδί θυμάμαι ανθρώπους του χώρου της έρευνας να μπαίνουν στο σπίτι μου ή να πηγαίνω στο δικό τους με τους δικούς μου. Όντως, ο Γιώργος Μπαλάνος μαζί με τη γυναίκα του Τζίνα Μπαλάνου έρχονταν στο σπίτι μου κι εγώ πήγαινα στο δικό τους. Μάλιστα, το πρώτο πράγμα που μου χάρισε ο Γιώργος Μπαλάνος μαζί με τη γυναίκα του Τζίνα Μπαλάνου ήταν το γραφείο του —που ήταν το πρώτο μου γραφείο— σε ηλικία 7 ετών και ένας κουμπαράς-κουκουβάγια που είχαν φτιάξει με τα χέρια τους. Ωστόσο, δεν ήταν ο μόνος που ο πατέρας μου δεχόταν στο σπίτι από τον χώρο της έρευνας. Υπήρχαν και άλλοι, π.χ. ο ερευνητής Σωκράτης Αικατερινίδης, ο Ευάγγελος Κανίδης, μέλος της Ε.Π.Ε.Α.Ν. και Τ.Ε.Μ., και άλλοι.

Στο σπίτι του Γιώργου Μπαλάνου πηγαίναμε εγώ και η δική μου (οικογένεια) τακτικά, έως την ημέρα που έφτιαξε τα γραφεία τής "Logus7" στη λεωφόρο Υμηττού, όπου η μητέρα μου, εγώ και ο πατέρας μου βοηθήσαμε στη μετακόμιση. Από τα 16 έως τα 20, πήγα στα νέα γραφεία μόνο 3 φορές! Βλέπετε, εκείνη την εποχή εγώ ασχολούμουν με τον αθλητισμό και τη θεατρική σχολή! Στο θέατρο υπήρχε η Έφη Καπινιάρη, σκηνοθέτης κ.λπ. Εκείνη με ώθησε να κάνω το πρώτο συγγραφικό μου έργο στο κοινό για λογαριασμό του θεάτρου! Δεν ξεκίνησα να γράφω, κύριοι, για UFO, αλλά σατιρικά έργα-δοκίμια, οπότε μην πουλάτε κάποιοι ότι είμαστε και δικά σας παιδιά ή ότι ξεκινήσαμε από εσάς!!! Πριν από αυτό, υπήρχε ένας ιερωμένος που τουλάχιστον μέχρι τα δεκατρία μου μιλούσα μαζί και για θέματα έρευνας. Ο ιερέας βρισκόταν στον ναό Ευαγγελίστριας στην Νεάπολη Νίκαιας. Οι συμμαθητές μου Παντελής Στρατής καθώς και Αντώνης Μεγαλοοικονόμος θα θυμούνται ότι τον πήρα μαζί μου στον ιερέα ώστε να λύσουμε θέματα σχετικά με την εξωγήινη ζωή και αν ήταν χριστιανικά όντως αυτά που έλεγα από τότε. Η απάντηση του ιερέα προς τους συμμαθητές μου ήταν: «Ο Θεός βρίσκεται στον ουρανό, η βασιλεία Του βρίσκεται στον ουρανό, άρα έξω από τη γη υπάρχει..Δηλαδή, έξω από τη γη. Άρα θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι ένας εξωγήινος», είπε γελώντας στους μικρούς συμμαθητές μου! Στα δεκαεννιά μου στρατεύτηκα. Εκεί έμαθα τεχνικές Ψ.Ε.Π. (Ψυχολογικές Επιχειρήσεις) – Στρατηγική και άλλα, λόγω της θητείας μου, της θέσης που είχα αλλά και των στρατιωτικών σχολών-σχολείων. Οπότε, κύριοι της έρευνας, μην θεωρείτε ότι μας διδάξατε κι άλλες τεχνικές Ψ.Ε.Π. και λοιπά. Στη θητεία μου γνώρισα τον Ανδρέα Α. Ιππότη, Ναΐτη, που με δίδαξε τους κανόνες του ιπποτισμού της Ιθικης και άλλα. Η επαφή με αυτόν τον άνθρωπο, που προσωπικά τον θεωρώ δάσκαλο, διατηρήθηκε έως τον θάνατό του στα 27 χρόνια μου!

Πάμε τώρα και στον χώρο της έρευνας. Ξεκίνησα όχι ψάχνοντας την Πεντέλη ή κάποιο μέρος που αναφέρονταν άλλοι, ακόμα και ο πατέρας μου, αλλά τον Πειραιά, τη Νίκαια και τις περιοχές που μεγάλωσα. Η πρώτη ομάδα έρευνας δεν ήταν κάποιοι από τον χώρο της έρευνας, αλλά οι φίλοι μου από το λύκειο, που τους οργάνωσα και φτιάξαμε την πρώτη ομάδα! Φυσικά και είχα επαφή με ανθρώπους δύναμης —ο αναγνώστης το κατανοεί από κείμενά μου— όμως αυτοί οι άνθρωποι δεν είχαν επαφή με ανθρώπους του χώρου της έρευνας και το μόνο που τους συνέδεε με την έρευνα ήμουν εγώ!

Δημόσιο βήμα δεν μου έδωσε κανείς από τον χώρο της έρευνας. Το πολύ-πολύ να έπαιρναν στοιχεία από τις έρευνές μας και να τα πουλάγανε σε κοινό και συνεργάτες για δικές τους! Ή να καπηλεύονταν την ύπαρξη του πατέρα μου, ότι δήθεν τον ξέρουν ή τον έχουν συναντήσει. Φυσικά και γελάω με τα ερευνητακια της πλάκας. Ο πατέρας μου επί χρόνια ταξίδευε και ερχόταν στην Ελλάδα δυο μήνες. Όντως έκανε έρευνες και στο εξωτερικό. Πώς ακριβώς, κύριοι που έχετε φορέσει τον μανδύα της προπαγάνδας, τον ξέρατε και ποιος είναι ο πατέρας μου, επειδή τον συναντήσατε σε ένα γραφείο μερικές φορές; Ξέρατε τι έρευνες έκανε; Έκανε έρευνα στις Βερμούδες, στην Καραϊβική, έφτασε μέσω των ταξιδιών του έως την Αλάσκα. Οι φωτογραφίες υπάρχουν, όταν κάποιοι δεν είχατε πάει πέρα από την Αττική. Επίσης, μέχρι τα 76 του έκανε έρευνα και διασκέδαζε τον βυθό με την ομάδα ΟΥΠΑ (ΟΜΑΔΑ ΥΠΟΒΡΥΧΙΩΝ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΩΝ ΑΒΥΣΟΥ). Ήταν δύτης, σπηλαιολόγος, ερευνητής και εξερευνητής που έφτασε να ψάξει, όταν ταξίδεψε στην Αμερική, τον Αμαζόνιο! Μήπως παίζατε μπάλα και μαζί και δεν μας το λέτε και αυτό! Αλλά ας επανέλθουμε όμως στο δημόσιο βήμα! Ο πρώτος άνθρωπος που μας έδωσε δημόσιο βήμα...ήταν ο νέος τότε δημοσιογράφος Φίλιππος Καμπούρης. Κάνοντας έρευνα ένα βράδυ στην περιοχή του Φιλοπάππου, πέσαμε πάνω στο συνεργείο του που έψαχνε τις σπηλιές του Φιλοπάππου. Έτσι, με τη συζήτηση βρέθηκα να έχω δημόσιο βήμα και μετέπειτα ο Φίλιππος μάς έδωσε και βήμα να βγάλουμε τις τότε δικές μας έρευνες δημόσια, που κάποιοι τρέξατε να τις καπηλευτείτε. Τότε, και μετά από αυτές τις εκπομπές, ο Γιώργος Μπαλάνος έβαλε δημόσια τον πατέρα μου και μένα σε φωτογραφία, μιλώντας δημόσια για μένα και τον πατέρα μου!

Δημόσιο βήμα στο κομμάτι της προπαγάνδας, των Ψ.Ε.Π. (Ψυχολογικών Επιχειρήσεων) και της κατασκοπείας μού έδωσε πρώτη φορά το περιοδικό ΑΒΑΤΟΝ και ο εκδότης Στέφανος Έλμαζις.

Ουδέποτε έκανα κοινές έρευνες με τον Γιώργο Μπαλάνο. Μια φορά συναντήθηκε τυχαία η δική μου ομάδα με τη δική του κάπου στην Αθήνα, οπότε μην ταυτίζετε τους δικούς μου τρόπους έρευνας με τους δικούς του.

Μεγάλωσα με συγγραφείς από τον πατέρα μου, όπως ο Άρθουρ Κλαρκ, ο Όσκαρ Ουάιλντ,  . Ουδέποτε ασχολήθηκα με τον Λάβκραφτ. Από τη μητέρα μου, με τον Αριστοτέλη, τον Πλάτωνα, τον Καμύ.
Δηλώνω δημοσίως ότι σέβομαι το ιδεώδες του χριστιανισμού και τα αρχαία ελληνικά ιδεώδη, σε αντίθεση με τον Μπαλάνο.

Στον χώρο του αποκρύφου είχαμε αντίθετες κατευθύνσεις. Εγώ από μικρός, χάρη στον πατέρα μου, λάτρευα την Αλίκη Μπέιλη, την Ντιόν Φόρτσιουν, όχι τον Άλιστερ Κρόουλι! Τον Επίκουρο, τον Πλάτωνα, τον Πυθαγόρα, λόγω μητέρας και το ιπποτικό ιδεώδες λόγω του Ανδρέα Α.

Δασκάλους μου θεωρώ μόνο τον πατέρα μου, τη μητέρα μου, τους στρατιωτικούς που με εκπαίδευσαν σε Ψ.Ε.Π. κ.λπ., τον Ανδρέα Α., τον πάππου μου Γρηγόριο Τσουκαλά που αφιέρωνε ώρες να μιλά για τον πόλεμο και τη Σμύρνη ώστε να μάθω ιστορία και παρασκήνιο. Τον Θεοδόση Κοψιδά, φίλο και αξιωματικό του πολεμικού ναυτικού που με έμαθε πολλά. ΜΗΝ ΚΑΠΗΛΕΥΕΣΤΕ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ ΜΟΥ, ΚΥΡΙΟΙ. ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΓΙΝΩ ΠΟΤΕ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΠΑΙΔΙ...

Υ.Γ. Ο πατέρας μου μπορεί να ήταν ένας φιλήσυχος άνθρωπος, ένας καλός λυκοσκύλακος, αλλά εγώ δεν είμαι έτσι. Εγώ όταν κάποιος πάει να απλώσει το ξερό του σε ζωτικό μου χώρο, φροντίζω να δαγκώσω και πολύ άσχημα.

ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ