Η Κρυφή Γραμμή: Από τους Ναΐτες στον Τεκτονισμό Η σύνδεση μεταξύ των Ναϊτών Ιπποτών και της Ελευθεροτεκτονικής (Μασονίας) αποτελεί ένα από τα πιο συναρπαστικά και συζητημένα θέματα στον χώρο του εσωτερισμού. Ενώ ιστορικά στοιχεία για μια άμεση, αδιάκοπη διαδοχή παραμένουν αμφιλεγόμενα, η συμβολική, τελετουργική και φιλοσοφική κληρονομιά που άφησαν οι Ναΐτες είναι αναμφισβήτητη, διαμορφώνοντας τον πυρήνα πολλών Μασονικών βαθμών, ειδικά των ανώτερων. 1. Η Διάλυση και η Φυγή Όταν ο βασιλιάς Φίλιππος Δ' της Γαλλίας και ο Πάπας Κλήμης Ε' διέταξαν τη σύλληψη των Ναϊτών το 1307, το Τάγμα δεν εξαφανίστηκε εν μία νυκτί. Η στρατηγική του φυγή ήταν οργανωμένη και κατευθύνθηκε σε χώρες που είτε δεν είχαν υποταχθεί στην παπική εξουσία είτε χρειάζονταν τη στρατιωτική δύναμη των Ιπποτών. Α. Η Σκωτία: Το Καταφύγιο του Βορρά Η Σκωτία, υπό τον Ροβέρτο Μπρους, ήταν τότε υπό Παπικό αποκλεισμό. Ο Μπρους χρειαζόταν έμπειρους πολεμιστές. Η επικρατούσα θεωρία υποστηρίζει ότι πολλοί Γάλλοι Ναΐτες κατέφυγαν στη Σκωτία, φέρνοντας μαζί τους τους θησαυρούς, τα αρχεία και, κυρίως, την μυστική τους γνώση. Bannockburn (1314): Λέγεται ότι μια ομάδα Ναϊτών Ιπποτών έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη νίκη του Μπρους εναντίον των Άγγλων, εξασφαλίζοντας έτσι τη συνέχιση της ύπαρξής τους υπό άλλη μορφή. Οι Λατόμοι (Operative Masons): Στη Σκωτία, οι Ναΐτες βρήκαν έδαφος να ενσωματωθούν στις Συντεχνίες των Λατόμων (Operative Masons) που έχτιζαν τους μεγάλους καθεδρικούς ναούς. Η μετάδοση της εσωτερικής γνώσης συνέβη εκεί, μετατρέποντας τις πρακτικές συντεχνίες σε Ελευθεροτεκτονικές Στοές (Speculative Masonry) που ασχολούνταν με τον συμβολισμό και τη φιλοσοφία. Β. Πορτογαλία: Το Τάγμα του Χριστού Στην Πορτογαλία, το Τάγμα των Ναϊτών απλώς μετονομάστηκε σε Τάγμα του Χριστού (Order of Christ). Αυτό έγινε με τη συναίνεση του Πορτογάλου βασιλιά, ο οποίος εκτίμησε τον πλούτο και τη στρατιωτική τους δύναμη. Εξερευνήσεις: Το Τάγμα του Χριστού, με τον χαρακτηριστικό Κόκκινο Σταυρό στα πανιά τους (ο ίδιος σταυρός που είχαν οι Ναΐτες), χρηματοδότησε τις μεγάλες πορτογαλικές εξερευνήσεις, συμπεριλαμβανομένου του Ερρίκου του Θαλασσοπόρου. Ο στόχος τους ήταν η εξερεύνηση, αλλά και η διατήρηση της επιρροής τους μακριά από τη Ρώμη και τη Γαλλία. 2. Η Μετάβαση: Οι Τρεις Πυλώνες της Σύνδεσης Η σύνδεση δεν είναι μια απλή διαδοχή, αλλά μια βαθιά τελετουργική και συμβολική συγγένεια, που βασίζεται σε τρεις κεντρικούς πυλώνες: Α. Ο Συμβολισμός του Ναού Ο πυρήνας τόσο των Ναϊτών όσο και του Τεκτονισμού είναι η αρχιτεκτονική και η πνευματική αναζήτηση του Ναού του Σολομώντα. Ναΐτες: Διεκδίκησαν την ονομασία τους από τον Ναό και φέρεται να έσκαψαν στα ερείπιά του, αναζητώντας την Χαμένη Γνώση ή τον Χαμένο Θησαυρό. Τεκτονισμός: Η Τρίτη Βαθμίδα (του Διδασκάλου Μασόνου) περιστρέφεται γύρω από την οικοδόμηση, την καταστροφή και την συμβολική ανοικοδόμηση του Ναού του Σολομώντα, καθώς και την αναζήτηση της Χαμένης Λέξης (της Αρχιτέκτονος Γνώσης). Το Δάπεδο με τα Τετράγωνα: Το ασπρόμαυρο δάπεδο στις Μασονικές Στοές συμβολίζει τη δυαδικότητα (φως-σκότος) που οι Ναΐτες αναζητούσαν να ελέγξουν, όπως φαίνεται και στον μύθο του Baphomet. Β. Η Διδασκαλία του Hiram Abiff Η κεντρική αφήγηση της Τεκτονικής μυσταγωγίας αφορά τη δολοφονία του Hiram Abiff (Χιράμ Αμπίφ), του αρχιτέκτονα του Ναού του Σολομώντα. Η τελετουργία του θανάτου και της αναζήτησης του Χιράμ από τους συναδέλφους του έχει ισχυρές αντιστοιχίες με τη μυστική εκδίκηση που ορκίστηκαν οι Ναΐτες μετά την εκτέλεση του Μεγάλου τους Διδασκάλου. Jacques de Molay: Η θυσία του τελευταίου Μεγάλου Διδασκάλου των Ναϊτών, Jacques de Molay, που κάηκε στην πυρά το 1314, θεωρείται από πολλούς ως το πνευματικό αντίστοιχο του Χιράμ Αμπίφ. Ο Μολέι πέθανε με έναν κατάρα στο στόμα του, καλώντας τον Βασιλιά και τον Πάπα ενώπιον του θείου κριτηρίου. Αυτό το μαρτύριο για την υπεράσπιση της πίστης (ή της γνώσης) ενέπνευσε μια μυστική παράδοση εκδίκησης και ανάστασης του Τάγματος. Γ. Οι Τελετουργικές Ενδυμασίες και Βαθμοί Η πιο απτή σύνδεση βρίσκεται στους Ανώτερους Μασονικούς Βαθμούς του Ελληνικού Τύπου (όπως ο Σκωτικός Τύπος και ο Τύπος της Υόρκης). Ο Βαθμός του Ιππότη Ναΐτη: Στον Τύπο της Υόρκης (York Rite), υπάρχει ένας διακριτός και πολύτιμος βαθμός, ο Ιππότης του Ναού (Knight Templar). Αυτός ο βαθμός απαιτεί από τον υποψήφιο να είναι Χριστιανός και είναι ο μόνος βαθμός εντός της Μασονίας που είναι ρητά χριστιανικός. Οι τελετές του περιλαμβάνουν την ανάκληση της φιλοσοφίας και των όρκων των μεσαιωνικών Ναϊτών, και οι ενδυμασίες τους περιλαμβάνουν λευκές χλαμύδες και κόκκινους σταυρούς. Σκωτικός Τύπος: Αν και δεν είναι τόσο άμεσος, ο 18ος βαθμός (Ιππότης του Ροδόσταυρου) και ο 30ος βαθμός (Ιππότης Kadosh) ενσωματώνουν θέματα και σύμβολα (όπως η εκδίκηση για τη δολοφονία του διδασκάλου, η εστίαση στη Γνώση και η αναζήτηση του Φωτός) που συνδέονται στενά με την Ναΐτικη παράδοση. 3. Η Εσωτερική Κληρονομιά: Φρουροί της Γνώσης Πέρα από τα τελετουργικά, η βαθύτερη σύνδεση είναι η μεταφορά μιας Εσωτερικής Παράδοσης ή Γνώσης
ΓΡΑΦΟΥΝ ΟΜΑΔΑ ΤΕΚΤΟΝΩΝ ΝΑΙΤΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου