Τι σημαίνει χάος; Προφανώς, η πρώτη απάντηση αναγνωρίζεται στην έννοια της δημιουργίας: εμείς οι άνθρωποι δημιουργούμε ή σχηματοποιούμε ή μορφοποιούμε ή αποδίδουμε μορφές στο χάος και στον εαυτό μας. Μορφοποιούμε και δημιουργούμε και φυσικά η δημιουργία δεν είναι μόνο υλική αλλά νοητική, πνευματική και ενεργειακή. «Σε κάθε χάος υπάρχει ένα σύμπαν, σε κάθε αταξία μια μυστική τάξη» – Καρλ Γιουνγκ. Η λέξη ΧΑΟΣ σημαίνει το χάσμα και νοείται ως μια περιοχή, η οποία είναι απρόσιτη και απροσπέλαστη στην ανθρώπινη διανόηση, δηλαδή περιοχή στην οποία η ανθρώπινη διανόηση δεν μπορεί να εισχωρήσει, πολύ δε περισσότερο, να την κατανοήσει και να την περιγράψει. Η πρώτη προσέγγιση της εννοίας του Χάους γίνεται κατά τρόπο αφαιρετικό και έμμεσο, δηλαδή θεωρείται ότι το Χάος έχει αντίθετες ιδιότητες από αυτές της εκδηλωμένης Φύσεως και περιγράφεται ως εξής: ΧΑΟΣ είναι το άμορφο άπειρο, το ανεκδήλωτο μέγα παν, το εν δυνάμει της ουσίας της φύσεως, η οποία κατάσταση της ουσίας της φύσεως, η μη ενεργούσα ουσία της Φύσεως. Κοινώς, η ανυπαρξία, η έννοια της ανυπαρξίας της ζωής. Θα έλεγα πως όλη η δημιουργία, προσπαθεί μέσω της ζωής, και του πολλαπλασιασμού αυτής να γέμισει ή να εξαπλωθεί στο χάος! Παρόμοια αναφέρει και η θεωρία του ΑΝΕΚΔΗΛΩΤΟΥ ΜΕΓΑ ΠΑΝ, το Παν (η Φύση) δηλαδή, πριν εκδηλωθεί, πριν οι ουσίες του εκδηλώσουν τους νόμους τους. Αποτέλεσμα της εκδηλώσεως των νόμων των ουσιών, ήταν οι ουσίες αυτές να συγκροτήσουν μορφικές υποστάσεις οι οποίες είναι κατανοητές από την ανθρώπινη διανόηση. Συνεπώς το Χάος είναι μια κατάσταση στην οποία οι ουσίες βρισκόταν σε ακινησία, νέκρες, δηλαδή χωρίς ζωή, γιατί ζωή σημαίνει κίνηση! Συνεπώς, δεν μπορούν να συγκροτήσουν μορφικές υποστάσεις, χωρίς αυτό να σημαίνει απαραίτητα υλικές υπόστασεις. Κατά την φιλοσοφία, άτομα της ατομικής ουσίας, από πλευράς εσωτερικής δομής, έχουν Κέντρο και Περιφέρεια. Κέντρο είναι η δύναμη του ατόμου, η οποία έχει την έννοια του Νόμου της Κινήσεως ,ενώ Περιφέρεια είναι αυτό το Είναι του ατόμου και έχει την έννοια του Νόμου της Ζωής. Όπως τα Άτομα της ατομικής ουσίας έχουν κέντρο (τον Νόμο της Κινήσεως) και περιφέρεια (τον Νόμο της Ζωής), έτσι με βάση τον Νόμο της Αναλογικότητας, θεωρούμε ότι και το ΧΑΟΣ συγκροτείται από κέντρο (τον νόμο της ΚΙΝΗΣΕΩΣ) και από περιφέρεια (τον νόμο της ΖΩΗΣ). Οι περισσότεροι αρχαίοι λαοί πίστευαν πως πριν από τον Κόσμο δεν υπήρχε παρά κενό και χάος. Καλύτερα κενό, δηλαδή χάος. Έτσι, σύμφωνα με τους Έλληνες, από το Χάος γεννήθηκαν το Έρεβος και η Νύχτα και από κει τα υπόλοιπα. Οι Εβραίοι, αντίστοιχα, πριν από τη Δημιουργία τοποθετούσαν μια κενή πραγματικότητα, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό, την οποία ο Θεός γέμισε με Φως, μορφοποιώντας τη στο Σύμπαν - συνδυάστε το φως με την ενέργεια. Αλλά και πολύ παλιότερα, ήδη ίσως από το 1700 π.Χ., η ινδουιστική Ριγκ Βέδα αποφαίνονταν κι αναρωτιόταν: «Τότε δεν υπήρχε ούτε ύπαρξη ούτε ανυπαρξία, δεν υπήρχε ούτε η κυριαρχία του χώρου ούτε ο ουρανός που είναι πιο πέρα». Η λέξη “χάος” χρησιμοποιείται γιατί τα συστήματα που πολλαπλασιάζουν το αρχικό σφάλμα επιδεικνύουν πολύ ανώμαλα αποτελέσματα. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα αποτελέσματα δεν ακολουθούν κάποιο σχέδιο. Ένα σύστημα θεωρείται τυχαίο, όταν μία τιμή του σε μια ορισμένη στιγμή δεν εξαρτάται από την τιμή που είχε στις προηγούμενες στιγμές. Αντιθέτως, τα χαοτικά συστήματα παραμένουν ντετερμινιστικά. Η ζωή είναι γεμάτη απρόβλεπτες καταστάσεις και ενώ συχνά επιδιώκουμε να έχουμε τον έλεγχο, είναι τρομερό το πώς μικρά, φαινομενικά ασήμαντα γεγονότα, μπορούν να οδηγήσουν σε πολύ μεγάλα και σημαντικά αποτελέσματα. Αυτό το φαινόμενο, που εξετάζεται μέσω της θεωρίας του χάους, αποδεικνύει ότι η τύχη μπορεί να διαμορφώσει τον κόσμο με απροσδόκητους τρόπους. Η θεωρία του χάους είναι η μελέτη του τρόπου με τον οποίο μικρές αλλαγές στις αρχικές συνθήκες ενός συστήματος, μπορούν να οδηγήσουν σε εξαιρετικά διαφορετικά αποτελέσματα, συχνά πέρα από κάθε πρόβλεψη. Σε συνδυασμό με την έννοια της τύχης, υπογραμμίζει την ιδέα ότι ακόμη και πολύ μικρά, απρόβλεπτα γεγονότα μπορούν να έχουν μεγάλες και απρόβλεπτες συνέπειες. Η ύλη στο σύμπαν φτιάχνεται από θετική ενέργεια, το θετικό δηλαδή γεμίζει τον κενό χώρο, εντούτοις, όλη η ύλη ελκύεται από τη βαρύτητα. Δύο κομμάτια ύλης που είναι το ένα κοντά στο άλλο, έχουν λιγότερη ενέργεια από τα ίδια κομμάτια που είναι μακριά το ένα από το άλλο, επειδή πρέπει να δαπανήσουμε ενέργεια για να τα χωρίσουμε εξ αιτίας της ελκτικής δύναμης της βαρύτητας. Κατά συνέπεια, από μία άποψη, το βαρυτικό πεδίο έχει αρνητική ενέργεια. Υπάρχει μια ακόμα πιο αξιοπρόσεκτη δυνατότητα, η οποία είναι η δημιουργία της ύλης από μια κατάσταση μηδενικής ενέργειας. Η δυνατότητα αυτή προκύπτει επειδή η ενέργεια μπορεί να είναι και θετική και αρνητική. Η κινητική ενέργεια ή η ενέργεια της μάζας είναι πάντα θετική, δηλαδή ο υλικός κόσμος φτιάχνεται από θετική ενεργεία ή ενέργειες κύριοι! Υπερπηδώντας τις λανθασμένες θεωρήσεις του για τον κόσμο, θα σταθούμε στο εξής εντυπωσιακά σωστό συμπέρασμα: Σε έναν κενό χώρο, δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν θέσεις, ούτε είναι δυνατόν να υπάρχουν εκεί τα αίτια της κίνησης δηλαδή της ζωής. Στο κενό καμιά πέτρα δεν θα είχε λόγο να κινηθεί προς τη γη, και καμιά φλόγα να υψωθεί. Γιατί αν υπήρχε κενό, τι θα τα ωθούσε; Ένα σύμπαν από το τίποτε: Όταν λέμε ότι το σύμπαν δημιουργήθηκε από «τίποτε» σε πρώτη φάση θα μπορούσαμε να θεωρούμε ως τίποτε τον κενό χώρο. Η ιδέα του κενού, δηλαδή του χώρου που δεν περιέχει ύλη, απασχολεί τον κόσμο. Το σύμπαν είναι ένα μεγάλο κενό, στο οποίο εξαίρεση είναι η ύλη. Το άτομο στον μικρόκοσμο, είναι κι αυτό σχεδόν κενό, αν θεωρήσουμε ότι η απόσταση μεταξύ του πυρήνα και των ηλεκτρονίων είναι τεράστια. Η θεωρία της Ανυπαρξίας, κατά βάση, είναι η άποψη ότι οι άνθρωποι που έχουν χαθεί και βρίσκονται στην κόλαση, αφού πρώτα λάβουν την τιμωρία που τους αξίζει για τις αμαρτίες τους, στο τέλος θα αφανιστούν, θα πάψουν δηλαδή να υπάρχουν! ΘΑ ΜΕΤΑΒΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΕΝΟΥ ΔΗΛΑΔΗ! Ο ορισμός της ζωής είναι αμφιλεγόμενος. Ο σημερινός ορισμός είναι ότι οι οργανισμοί είναι ανοικτά συστήματα που διατηρούν ομοιόσταση, αποτελούνται από κύτταρα όποιας μορφής, έχουν ένα κύκλο ζωής, μετακομίζουν, αναπτύσσονται, προσαρμόζονται στο περιβάλλον τους, αποκρίνονται σε ερεθίσματα, αναπαράγονται και εξελίσσονται. Δηλαδή απλώνονται στο κενό! Τι μας λέει φίλοι μου η φυσική λοιπόν; Ότι όλη η έννοια της ζωής προσπαθεί να εξαπλωθεί στο κενό και φυσικά με την έννοια “ζωή” μπορεί να θεωρηθεί και η ενέργεια, αλλώστε ζωή και θετική ενέργεια, δημιουργία - ύπαρξη και θετική ενέργεια πάνε μαζί! Ουσιαστικά με όλα τα παραπάνω, σας περιγράφω τον πόλεμο της ίδιας της ζωήςΕ στο συμπάν, με το κενό και την ανυπαρξία! Ξανασκεφτείτε τώρα το αυξάνεστε και πληθύνεστε κύριοι, δεν τα λέει μόνο η επιστήμη αλλά και η φιλοσοφία και τόσα αλλά! Εγώ απλώς πέταξα ένα βότσαλο στην νοητική σας μνήμη!
ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ
