Είναι η έννοια του χρόνου διαφορετική από αυτό που πιστεύουμε; Ποια είναι η κβαντική πρόκληση στον χρόνο; Ο Χρόνος δεν έχει καμία ουσία καθώς στο σύμπαν δεν υπάρχει! Ωστόσο, μας έχουν εκπαιδεύσει ακριβώς για το αντίθετο. Μας έχουν κλειδώσει με μια ουσιαστικά ανύπαρκτη έννοια και μας έχουν φυλακίσει μέσα σε αυτήν. Όταν πάψεις να λειτουργείς έτσι παύεις και τον χρόνο! Ο χρόνος δεν είναι παρά μια λειτουργία της δικής μας “θολής” ανθρώπινης αντίληψης. Όμως εδώ, ας θυμηθούμε ότι ο παρατηρητής δημιουργεί το παρατηρούμενο, δηλαδή ανάλογα τον τρόπο που παρατηρείς βρίσκεσαι σε ανάλογη πραγματικότητα ή τρόπο σκέψης. Βλέπουμε τον κόσμο μέσα από ένα θαμπό γυαλί, παρακολουθούμε το θέατρο σκιών στην σπηλιά του Πλάτωνα. Ένα γκεστάλτ λειτουργεί με
“Σ υ ν α ι σ θ η σ ί α”, την “νευρολογική” ανάμιξη των αισθήσεων. Αυτός, που χαρακτηρίζεται από συναισθησία, είναι δυνατόν, να ¨ακούει¨ τις οσμές, να ¨βλέπει¨ και να ¨μυρίζει¨ τους ήχους. Το συχνότερο είδος συναισθησίας, είναι το να βλέπει ήχους και το να συνδυάζει αυτόματα αριθμούς με συγκεκριμένα χρώματα. Σχετικά με τον κοινό νου: Δεχόμενοι ότι η ανθρώπινη βιολογία, μέσω των νευρώνων, δεν μεταφέρει στον εγκέφαλο ενεργειακά σήματα μικρότερης ενέργειας από μια ελάχιστη, συμπεραίνουμε ότι, δεν γίνονται αντιληπτά από εμάς πολλά γεγονότα του εξωτερικού κόσμου λόγω έλλειψης ενέργειας. Σε αντίθεση, όταν κάποιους γίνει γκεστάλτ αυτό αλλάζει γιατί παύει η ατομική ενεργεία! Η συνειδητοποίηση της ψευδαίσθησης των εικόνων των ανθρώπινων αισθήσεων μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο σε καινούργια μονοπάτια σκέψης και συνειδητότητας. Στην γνώση ότι δεν υπάρχουν ποτέ άνθρωποι απομονωμένοι. Δεν τους χωρίζει κενό. Τους συνδέει φως, ακτινοβολία. Εδώ έχει λόγο η μόνη ¨καινούργια¨ εντολή του Χριστού, περί της μεταξύ μας Αγάπης. Η μοναξιά είναι προσωπικό μας πρόβλημα, δεν είναι πρόβλημα της φύσης. Δεν δημιουργηθήκαμε για να είμαστε μόνοι, γίναμε μόνοι. Οι σκέψεις είναι υπεύθυνες για την συγκράτηση αυτού του συνεχώς μεταβαλλόμενου ενεργειακού πεδίου στη μορφή και το σχήμα των αντικειμένων που γνωρίζουμε. Αν αποκτήσουμε γκεσταλτική συλλογική σκέψη, τότε όλα αλλάζουν. Με άλλα λόγια, οι αισθήσεις μας αντιλαμβάνονται την ενέργεια από μια καθορισμένη σταθερή οπτική γωνία και έτσι δημιουργούν εικόνες και διαμορφώνουν τις αντιλήψεις μας. Η ζωή σας έχει γίνει αυτό που φανταζόσασταν και πιστεύατε. Η κβαντική φυσική μας λέει ότι ο κόσμος δεν είναι σταθερός, όπως φαίνεται να είναι. Αντιθέτως, είναι ένα μέρος που μονίμως κινείται, στον οποίο οι συλλογικές και ατομικές μας σκέψεις συνεχίζουν να χτίζουν, να γκρεμίζουν και να ξαναχτίζουν. Πρόκειται για κάτι αεικίνητο. Οι επιστήμονες έχουν καταλήξει σε μια εύλογη απάντηση – Quantum Computing ή αλλιώς κβαντική υπολογιστική. Είναι πολύ πιθανό ότι οι προηγμένες ικανότητες που έχει ο ανθρώπινος εγκέφαλος, όπως η επεξεργασία πληροφοριών και η λήψη αποφάσεων να προέρχονται από κβαντικούς υπολογισμούς. Αν ο εγκέφαλος είναι πραγματικά ένας κβαντικός υπολογιστής, πρέπει να υπάρχει ένας ενσωματωμένος τρόπος για να προστατεύσουμε τα βιολογικά μας qubits από την απεμπλοκή: ένα σημείο όπου αρχίζει να διασπάται η κβαντική εμπλοκή. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι επιστήμονες θα εξετάσουν το ενδεχόμενο απεμπλοκής στον εγκέφαλο. Ακριβώς όπως οι κβαντικοί υπολογιστές, οι εγκέφαλοί μας μπορούν πιθανώς να δημιουργήσουν κβαντικά συζευγμένα δίκτυα ακόμα και ανθρωπινά δηλαδή γκεστάλτ, μέσω νευροδιαβιβαστών και συναπτικής πυροδότησης. Ο εγκέφαλός μας δεν είναι ένα κλασσικό βιοχημικό σύστημα, αλλά ένα μακροσκοπικό κβαντικό σύστημα, και άρα μπορεί να συλλάβει και να επεξεργαστεί πληροφορίες πέρα από τις αισθητηριακές προσλαμβάνουσες και την απτή, αιτιοκρατική λογική. Ανάλογο ενδιαφέρον παρουσιάζει και η υπέρθεση καταστάσεων, όπου ένα άτομο μπορεί να βρίσκεται σε μία συνδυασμένη κατάσταση, δηλαδή να μην είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο αλλά κάτι ενδιάμεσο ή και όλα μαζί, μέχρι την κατάρρευση της κυματοσυνάρτησής του. Η στιγμιαία ενεργοποίηση διαφορετικών μερών του εγκεφάλου για να δώσουν την συνολική εικόνα ενός ερεθίσματος, μπορεί να εξηγηθεί μέσω του κβαντικού συσχετισμού, όπου δύο άτομα μπορεί να είναι συσχετισμένα, έτσι ώστε μια αλλαγή στην κατάσταση του ενός να προκαλεί μία αντίστοιχη μεταβολή στην κατάσταση του άλλου. Με τις κβαντικές λειτουργίες του, ο εγκέφαλός μας μπορεί να λάβει πληροφορίες όχι μόνο από τις αισθήσεις μας, αλλά άμεσα από τον ευρύτερο κόσμο με τον οποίο είμαστε μη τοπικά συνδεδεμένοι. Κοινώς, κατάργηση της συμβατικής αντίληψης και νόησης. Οι νευρώνες του εγκεφάλου μας δεν είναι μόνο συνδεδεμένοι μεταξύ τους, αλλά είναι επίσης συνδεδεμένοι και με τον κόσμο πέρα από τον εγκέφαλό μας, αντλώντας και από εκεί πληροφορίες. Ωστόσο, στην ζωή μας μαθαίνουμε να καταστέλλουμε τα συναισθήματα, τις ιδέες και τις διαισθήσεις που έρχονται αυθόρμητα σε εμάς. Δεν τους επιτρέπουμε να φτάσουν στην συνείδησή μας. Μαθαίνουμε να είμαστε επικεντρωμένοι σε άλλα πράγματα. Γινόμαστε παρατηρητές συγκεκριμενών πραγμάτων μετατρέποντάς τον εαυτό μας σε συγκεκριμένο ον. Έχουμε έναν αυθόρμητο, ευρυζωνικό δέκτη, που παίρνει μια ποικιλία σημάτων αλλά δεν μπορεί να τα ταξινομήσει και να τα εκφράσει σε συνηθισμένη, ορθολογική γλώσσα: Αυτό είναι το πιο καλλιτεχνικό, δεξιό μας ημισφαίριο. Από την σκοπιά την κβαντικής συνείδησης, μπορούμε να βρεθούμε σε μία καλύτερη κατάσταση από αυτές τις δύο ακραίες περιπτώσεις. Μπορούμε να είμαστε ενεργοί στην καθημερινή ζωή και ταυτόχρονα συνδεδεμένοι με τον πιο διαισθητικό και εμπνευσμένο κόσμο. Η πνευματική/θρησκευτική εμπειρία είναι βασικά ίδια σε όλες τις εποχές, μια εμπειρία ενότητας και αισθήματος του ανήκεις, μια αίσθηση ενότητας με κάτι βαθύτερο και μεγαλύτερο από τον εαυτό μας, την οποία μετέφεραν όλοι οι πνευματικοί δάσκαλοι, και η οποία με την νέα ορολογία δεν είναι παρά ένα ‘‘κβαντικό άλμα’’ της συνείδησής μας προς το ‘‘Ακασικό πεδίο’ ή κοσμικό δίκτυο αν θέλετε. Μπορεί να μας ενθαρρύνει να ενωθούμε μεταξύ μας και να αντιμετωπίσουμε τα κοινά μας προβλήματα, να μας καταστήσει άτομα με μεγαλύτερη κατανόηση. Γκεσταλτική κατανόηση!
ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ
