Σε πολλές παραδόσεις, το νερό χρησιμοποιείται σε τελετουργίες και τελετές για να καθαρίσει την ψυχή και να απομακρύνει τις αρνητικές ενέργειες, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να συμβεί και το αντίστροφο! Το έχω αναφέρει πολλές φορές ότι το νερό είναι η ζωή και όχι το αίμα κύριοι! Το νερό αποτελεί στοιχείο με υψηλή συμβολική αξία, σε όλες τις πεποιθήσεις και κουλτούρες, συνιστά το βασικό σύμβολο εξαγνισμού, ανανέωσης και ψυχισμού . Συχνά μάλιστα, συνδέεται με την κάθαρση, τόσο σωματικά όσο και πνευματικά. Σκεφτείτε τον αγιασμό και τα Θεοφάνια στην σημερινή λατρεία και τι σημασία έχουν αλλά και τι δύναμη! Το νερό παίζει τον πρωταρχικό ρόλο στην τελετή αγιασμού των υδάτων που γίνεται σε όλους τους ναούς. Επίσης μετά την ταφή του νεκρού, όσοι παρευρίσκονται, πλένουν τα χέρια τους σε ένδειξη εξαγνισμού από την ενεργεία του θανάτου και της τελετής. Η σημασία του νερού στη ζωή των αρχαίων, συνόδευε όλες τις εκδηλώσεις του ανθρωπίνου βίου. Το νερό, σύμβολο εν τέλει, της ίδιας της ζωής, έγινε από τα πανάρχαια χρόνια αντικείμενο λατρείας σε όλους τους πολιτισμούς ‒ με λίγα λόγια, το υγρό στοιχείο προσωποποιήθηκε σε θεούς, νύμφες, νεράιδες κλπ και στοιχειά από τα οποία είναι γεμάτα τα παραμύθια και οι λαϊκές παραδόσεις: βρύσες, πηγάδια, νερόμυλοι, λίμνες και ποτάμια, όπου υπάρχει νερό, θα συναντήσει κανείς και από ένα μυστηριώδες ον, μια καλή ή μια δύστροπη, άλλες φορές νεράιδα που θα τον βοηθήσει ή θα τον υποβάλλει σε δοκιμασίες. Ως πηγή ζωής, το νερό συνδέθηκε με την έννοια της αθανασίας - θυμηθείτε το αθάνατο νερό που έψαχνε ο μέγας Αλέξανδρος ακόμα και το νερό της λησμονιάς. Το νερό έχει επίσης, πραγματικά και μεταφορικά, καθαρτήρια δράση: όλα τα αρχαία Ασκληπιεία είχαν κοντά τους πηγή, στην οποία έπρεπε να καθαρθεί όποιος θα προσέφευγε να ζητήσει την βοήθεια του θεού. Το νερό έχει χαρακτηριστεί από τον Böhme, σημαντικό ιστορικό του πολιτισμού του νερού (1988), ως το απόλυτο φαινόμενο, αφού κάθε διάσταση του ανθρώπου – η ιστορία, η πολιτιστική και πνευματική δημιουργία, όπως επίσης το σώμα και η ψυχή του, καθορίζεται από το νερό. Σε τελευταία ανάλυση, το νερό δεν απασχολεί μόνο τους φυσικούς επιστήμονες αλλά και τους θεολόγους, τους φιλολόγους, τους ψυχαναλυτές και τους ιστορικούς της τέχνης, και βρίσκεται στο επίκεντρο κάθε είδους έρευνας. Το νερό έχει υπάρξει πολύ αγαπητό θέμα και στους καλλιτέχνες, σύγχρονούς και νεότερους, όπως ζωγράφους, γλυπτές και άλλους. Στην Παλαιά Διαθήκη ήταν ευρύτατα διαδεδομένη η πεποίθηση ότι το ύδωρ είναι στοιχείο μυστικά δυνατό, που επειδή, συνδέεται με κάποιον τρόπο με το Θεό, μπορεί να καθαρίσει αμαρτίες, να πλύνει την εσωτερική και εξωτερική ακαθαρσία και να ανανεώσει το ανθρώπινο σώμα. Μπορεί ακόμα να υποστηριχθεί ότι το νερό έχει θεωρηθεί ως ο θρησκευτικός συμβολισμός της ζωής. Με τέτοια προϊστορία είναι φυσικό το νερό να έχει σημαντικά στοιχεία υπέρ του στην λαϊκή αντίληψη. Εξακολουθεί βεβαίως να υφίσταται η πίστη στα "αγιάσματα Σκεφτείτε ακόμα και σήμερα, σε πόσα πράγματα είναι ιερό. Το νερό είναι ένα ισχυρό σύμβολο ζωής και ανανέωσης και αντιπροσωπεύει τον ουσιαστικό ρόλο που παίζει το στοιχείο αυτό στη διατήρηση όλων των έμβιων όντων στον πλανήτη μας.
ΓΡΑΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ
