Η λατρεία του θεού Άρη ήταν περιορισμένη, με κύρια ιερά στη
Θράκη και τη Θήβα, αν και οι στρατιώτες του έκαναν
περιστασιακές θυσίες. Ο Άρης δεν ήταν προστάτης πόλεων όπως
άλλοι θεοί, αλλά η λατρεία του συνδεόταν με τη θρησκεία της
πολεμικής αρετής και τη νίκη. Το κυριότερο ιερό του βρισκόταν στη
Θήβα, ενώ στη Σπάρτη υπήρχε ένα αρχαϊκό άγαλμα του
αλυσοδεμένου Άρη για να συμβολίσει τη φυλάκιση του πνεύματος.
Υπήρχαν λατρευτικοί χώροι με ναούς στην Κρήτη (αναφέρεται σε
δίσκους Γραμμικής Β’ από την Κνωσό) και στο Άργος, την Αθήνα,
τις Ερυθρές, τις Γερόνθρες (Λακωνία) τη Μεγαλόπολη, την Τεγέα,
τη Θεράπνη (Λακωνία) και την Τροιζήνα. Λατρευόταν επίσης στη
Θράκη και ήταν δημοφιλής μεταξύ των Κολχών στη Μαύρη
Θάλασσα. Λόγω της Ρωμαϊκής επέκτασης στις χώρες των Κελτών
– Γαλατών δημιουργήθηκαν αρκετές νέες λατρείες, αποτελέσματα
θεοκρασίας (πρόσμειξη ιδιοτήτων διαφόρων θεοτήτων σε άλλη
θεότητα) του Μαρς τον οποίο οι Κέλτες ταύτισαν με τους θεούς:
Λευκέτιους/Leucetius που ήταν κεραύνιος Θεός,
Ντουνάτις/Dunatis του οποίου το όνομα σημαίνει «Προστάτης
των Οχυρών» και Κατούριξ/Caturix του οποίου το όνομα σημαίνει
«Βασιλεύς των Μαχών» και με διάφορες τοπικές θεότητες.
πολέμου. Υπήρχε μια πηγή την οποία την φύλαγε ένας δράκοντας
και ο Κάδμος θέλησε να πάρει νερό από εκείνη την πηγή για να
κάνει θυσία, όταν όμως ο δράκοντας που ήταν γιος του Άρη τον
εμπόδισε, αυτός τον σκότωσε και για να εξαγνιστεί από τον φόνο
του υποχρεώθηκε να υπηρετήσει τον θεό Άρη για οχτώ ολόκληρα
χρόνια. Μόλις τέλειωσαν αυτά τα χρόνια, οι θεοί πάντρεψαν τον
Κάδμο με την Αρμονία που ήταν μια από της κόρες του Άρη και
της Αφροδίτης. Οι τέσσερις βασικές αρετές στην αρχαία ελληνική
φιλοσοφία, είναι η σωφροσύνη, η δικαιοσύνη, η σοφία και η
ανδρεία. Αυτό φανερώνει την αξία και την τεράστια δύναμη του
Θεού Άρη καθώς αυτός αντιπροσωπεύει την ανδρεία. Είναι ο θεός
της ανδρείας και όλοι οι πολεμιστές προσπαθούν να φανούν
ανδρείοι, τόσο στο πεδίο της μάχης όσο και έξω από αυτό. Ο Άρης
συνοδεύεται από τις Μάχες (δαίμονες του πολέμου – κόρες της
Έριδας) τις Υσμίνες (δαίμονες της συμπλοκής – παιδιά της
Έριδας) τον Πόλεμο (δαίμονας του πολέμου ή επίθετο του Άρη)
και την κόρη του Αλαλά, θεά -προσωποποίηση της Ελληνικής
πολεμικής κραυγής, το όνομα της οποίας χρησιμοποιεί ο Άρης ως
δική του πολεμική κραυγή.
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ
